Vísir - 02.04.1968, Blaðsíða 12

12
VI SIR . Þriðjudagur 2. aprfl 1968.
Grenier varö skelfingu gripinn,
en svaraði þó styrkum rómi. „Ég
skildi það viö mig, þegar ég skaut
vélbyssuskyttuna“, sagði hann.
„Þú hafðir ekkert leyfi til aö
blanda þér í átökin“, mælti Corey
ávítandi. „Farðu og náöu í sendi-
tækiö tafarlaust".
„Já herra“. Grenier lagði af stað
upp brekkuna. „Þegar hann háfði
gengið nokkur skref, var hann
nærri dottinn um lík af manni í sjón
liðabúniiigi, og þekkti þegar að
það var Ross. Hann lá á bakið og
starði bröstnum sjónum upp í
myrkan himininn.
Spölkom frá kom Grenier auga
á Maccone. Hann sat uppi viö tré
með riffilinn viö arm sér og starði
í áttina til Pangassan.
Greniér létti. Hann hló lágt, þeg
ar hann nam staðar á bak við hann
Fyrir aftcins kr. 6B.500.oo getift þér fengift staftlafta
eldhúsinnréttingu I 2 — 4 herbergja Ibúftir, meft öllu tll*
heyrandi — passa f flestar blokkaribýftir,
Innifalift i verftinu er:
Q cldhúsinnréttírsg, klædd vönduftu plasti, efri
pg neftrí skápar, ásamt kústaskáp (vinnupláss tæpir 4 m).
^ ísskápur, hæfilega stór fyrir 5 manna fjölskyldu I
kaupstaft.
^uppþvottavél, (Sink-a-matic) ásamt eldhúsvaski.
Uppþvottavélin þvær upp fyrir 5 manns og aft auki má nota
hana til minnlháttar tauþvotta. (Nýtt einkaleyfi).
^ eldarvélasamstæða meft 3 hellum, tveim
ofnum, grillofni og steikar- og bökunarofni. Timer og önnur
nýtízkú hjálpartæki.
© lofthreinsari, sem meft nýrri aftferft heldur eld-
húsinu lausu vift reyk og lykt. Enginn kanall — Vinnuljós.
Allt þetta fyrir kr. 68.500.oo. (söluskattur
innifalinn) Ef stöftluð innrétting hentar yftur ékki gerum vift
yftur fast verfttilboft á hlutfallslegu verfti. Gerum ókeypis
verfttilboft í éldhúsihnréttingar í ný og gömul hús.
Höfum clnnlg fafaskápa. staðlaða.
- HAGKVÆMIR GREIÐSLUSKILMÁLAR -

mSM
Kl RKJUHVOLI
reykjavIk
S í M t 2 17 18
og spurði hvort hann ætti von á
einhverjum.
Maccone lét því ósvarað. Grenier
kom það ekki beinlínis á óvart, það
var þá ekki í fyrsta skiptið, að
Maccone virti hann ekki svars.
En þessa stundina var Grenier í
æstu skapi, það var engin ástæða
til þess, fannst honum, að honum
væri alltaf sýnd slík lítilsviröing
af hálfu þeirra hinna. Hann hafði
hætt lífi sínu til að bjarga Wart-
ell. Hann hafði fellt einn japanskan
að minnsta kosti, ef til vill fleiri.
Hann sló harkalega á öxlina á
Maccone. „Alltaf sama ástúðlega
viðmótið, ha?“ sagði hann.
Maccone féll fram viö höggið.
Seig hægt saman unz andlitið nam
við hnén. Það er að segja — það
sem eftir var af andlitinu. Grenier
veitti því fyrst athygli nú, að vél-
byssukúla haföi hæft Maccone í
andlitið. Hann leit undan og seldi
upp.
Tárin streymdu niður kinnar
hans, þegar hann hélt upp ásinn,
þangað sem hann hafði skilið sendi
tækið við sig.
Það var lítið eftir af tækinu.
Grenier tók samt sundurskotna
töskuna með sér og lagði af stað
niður ásinn aftur. Hann gekk eins
og í leiðslu. Stóö á sama um allt
og alla, fannst honum. Hann nennti
ekki einu sinni að gera sér það
ómak að hugleiða viðtökumar, sem
hann mundi fá hjá Corey.
„Maccone og Ross eru dauðir",
sagði hann eins og svefngengill, er
hann kom aftur.
„Mér kom ekki til hugar, að þeir
væru í feluleik", hreytti Corey út
úr sér.
„Skepna“, hvæsti Grenier.
„Hvað sagðirðu?"
„Skepna .. . ég sagði að þú vær
ir skepna“, endurtók Grenier og
lagði áherzlu á hvert orð.
Corey gekk skrefi nær honum
með kreppta hnefa. Þegar hann sá
augnatillit Grenier, lét hann hend-
ina . síga. Lost. •. hann hafði oft
séð þá sjón áður.
„Hvar er senditækið?" spurði
hann ekki óvingiarnlega.
Grenier rétti að honum sundur-
skotna töskuna.
Hnefi Corevs hæfði hann þungu
höggi í andlitið. Hann féll kvlli-
flatur við, lá endilangur á bakið
og starði upp í myrkan himininn.
Hann kenndi hvorki sársauka né
reiði. Hugsun hans var ge^samlega
tóm, nema hvað hann óslcaði þess
ósjálfrátt, að hann væri dauður
eins og þeir Ross og Maccone
og þessu væri öllu lokið. Hann
heyrði aðeins óminn af reiðiorðum
Coreys, en lagði ekki við hlustirn-
ar.
,,Ef þú leyfir þér nokkurn tíma
að kalla þig sjóliða, skal ég berja
þig til bana, auminginn þinn. Þér
var aðeins gefin eins auðskilin
og auðveld skipun og hugazt get-
ur . . að halda kyrru fyrir. En þú
gazt ekki einu sinni hlýtt henni.
ræfillinn. Þú varðst endilega að
leika hetiu og berjast, og þannig
hefuröu eyðilagt allt ... allt“.
„Rólegur, Steve“, sagði Wartell
„Hann kom okkur til aöstoðar. Ef
hann hefði ekki fellt japðnsku vél
byssuskyttuna, lægjum við allir
dauðir .. vafalaust hann líka“.
„Já, einmitt", mælti Corey með
beizkju í röddinni. „Ross og Macc-
one eru dauðir engu að síður,
og ..“
Hann hikaði við og lauk ekki
setningunni.
„Og ég væri betur dauður líka,
áttu við“, mælti Wartell. „Hafðu
ekki áhyggjur af þvf...“.
„Ég sagði það ekki“.
„Þú þurftir þess ekki. Það er
rétt athugað, hvort eð er. En hvað
um það ... ég vildi einungis koma
þér f skilning um, að pilturinn
gerði það sem i hans valdi stóð. til
að verða okkur að liði...“
Það var eins og Corey sigi allt í
einu saman. Það var eins og hann
þryti allan þrótt og vilja. „Allt í
lagi, þá það“, sagði hann og laut
að Grenier. „Stattu upp“, sagði
hann og rétti honum höndina.
Grenier tók í útrétta hönd hans
og leyfði honum að reisa sig á fæt-
ur. Nokkurt andartak horfðust þeir
í augu. í þetta skiptið leit Grenier
ekki undan.
„Mér þykir fyrir þéssu“, mælti
Grenier rólega.
„Jæja", mælti Corev hreimlaust
eins og málið væri útrætt. „Þú af-
sakar framkomu mína. En mér þyk
ir líka fyrir þessu . . að tugþús-
undir manna skuli verða að láta líf
ið fyrir það eitt, að ekki var unnt
að koma þessari orðsendingu áleiö
is til McArthur ..." Hann grýtti
frá sér sundurskotinni töskunni
með viðtáekinu. Rétti svo úr sér
og skipaði Grenier að fara og taka
af Ifkum þeirra Ross og Maccones
öll vopn og skötfæri, svo og ein-
kennismerkin á búningum þeirra.
Þégar hann var farinn, rauf Miya
fyrst þögn sína. Rómurinn var lág
ur og titrandi af ótta. „Hvað eigum
við nú til bragðs að taka, Steve?
Ekkert senditæki ... allt til einsk-
is. Furðulegur harmleikur ...“
Hún hallaði sér að honum og
hann tók herldinni um herðar henni
eins og hann vildi styðja hana. ,,Já“
sagði hann. „Það er bölvað ...“
Ómurinn af lúðraþyt barst til
beirra úr fjaska.
„Þeir í Pangassan“, sagði Wart-
ell. „Það verður ekki neinn barna-
leikur, þegar þeir koma. Ykkur er
vissara að hraða ykkur á brott...“
Corey leit á hann, ráðþrota. Þeir
voru gamlir félagar. hann og Wart
ell og aldrei hafði neinn skugga
borið á vináttu þeirra. Þeir höfðu
oft og mörgum sinnum átt hvor
öðrum líf að launa. Nú var því
lokið. Honum var ógerlegt að
bjarga Wartell. Það vissu þeir báð-
ir.
Corey kraup niður við hlið. hans
og greip um öxl honum. Hann vai
að því kominn að láta bugast.
„Guð minn góöur ....“ hvíslað:
hann.
tekur alls konar klæðningar
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM(
LAUGAVEG 62 - SlMI 10025 HEIMASlMI 83634
BOLSTR U N
'-THEN.ONE NIQHT THE GREAT APES CAME!
THEYSEEMEP TD KNOW ME...ANÞ ONE SAID
YOUR. NAME! I THOUSHT THEY KNEW WHERE
YOU WERE...SO I WENT WITH THcM!*
„Tarzan, þú varst svo lengi í burtu. Ég
varö að vita hvað hefði komið fyrir þig.
Viö leituðum alls staðar...“
„Svo eina nóttina komu stóru apamir.
Þeir virtust þekkja mig, og einn þeirra
nefndi nafn þitt, svo að ég hélt að þeir
vissu hvar þú værir og fór með þeim.“
RAUDARÁRSTÍG 31 SÍMI 22022
^Qallett
LÉIKFIMI
J AZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
Margir litir
blr Allar stærðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvftir
Táskór
Ballet-töskur
cttlfúðin
*slííi
13
V E R Z 1 U N I N
ööMivlirióluA
^ J C7' BRÆÐRABORGRRSTÍG 22
SÍMI 1-30-76
i„iiii'ii»i,iiii,,iii ii ii 11111111111111111111
„Við gengum dögur. saman, og þá kom
þessi hræðilega skepna..“ „Þessu er öllu
lokið Jane. Aparnir munu sjá um að
Tergash valdi ekki meiri vandræðum.“
Menwoosi
*m OHEF
fráJfekki
m