Vísir - 02.05.1968, Blaðsíða 8

VIS IR . Fimmtudagur 2. maí 1968.
s
SJB
VISIR
Otgeíandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoöarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Bergþór Olfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1. Símar 15610 og 15099
Afgreiðsla : Hverfisgötu 55. Sími 11660
Ritstjórn: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 115.00 á mánuöi innanlands
I lausasölu kr. 7.00 eintakiö
Prentsmiðja Vísis - Edda hf.________________________
Kaupum íslenzkf
Jðnaður er ung atvinnugrein á íslandi. Hann var í
fyrstu að nokkru leyti byggður upp í skjóli tollvemd-
ar og innflutningshafta fyrri ára. Á þessum frumbýl-
ingsárum komst það orð á margar íslenzkar iðnaðar-
vörur, að þær væru lélegar og jafnvel dýrar í saman-
burði við erlendar vörur. Ennþá er þessi skoðun tölu-
vert útbreidd meðal neytenda.
En iðnaðinum hefur fleygt fram, einkum á þessum
áratug. Hann hefur eflzt að verkkunnáttu og véla-
tækni. Á sama tíma hefur tollvernd hans minnkað,
vegna lækkunar tolla. Raunveruleg nettótollvemd
iðnaðarins er miklu minni en almennt er talið. Flest
stærstu iðnfyrirtækin njóta sáralítillar eða engrar toll-
vemdar, — og að sjálfsögðu engra opinberra styrkja.
Sum fyrirtæki búa jafnvel við neikvæða tollvernd, —
verða að borga tolla af hráefnum sínum, en selja vörur
sínar í samkeppni við tollfrjálsan innflutning.
Iðnaðinum hefur tekizt að mæta hinni auknu sam-
keppni, sem hefur fylgt í kjölfar tollalækkana og inn-
flutningsfrelsis. Og um leið hefur honum tekizt að
auka framleiðslu sína. Árin 1960—1966 jókst fram-
leiðsla hans að meðaltali um 4,6% á ári. Árið 1967 var
engin framleiðsluaukning að meðaltali, en þá var al-
mennt samdráttarár í íslenzkum atvinnuvegum.
íslenzkar iðnaðárvörur eru nú miklu betri en þær
voru fyrir einum áratug. í flestum tilvikum standast
þær gæðasamanburð við útlendar vömr og eru þar að
auki yfirleitt ódýrari. Hins vegar hefur sölutækni ís-
lenzkra iðnfyrirtækja verið á lágu stigi og þess vegna
hefur fólk verið seint að átta sig á breytingunni.
Táknrænt dæmi um þetta er reynsla kexframleið-
anda nokkurs. Honum hafði tekizt að framleiða góða
kextegund, en hún seldist samt ekki. Þá fann hann
upp á því að neffta kexið útlendu nafni. Þá fór kexið
að rokseljast og þótti þá bragðgott.
Það væri dapurlegt, ef iðnaðurinn þyrfti að grípa
til þess ráðs að nefna vörur sínar erlendum nöfnum
til þess að geta selt þær. En sem betur fer er greini-
lega farið að draga úr fordómum fólks á þessu sviði.
Ungt fólk í menntaskólunum og ungmennafélögum
hefur skorað á fólk að taka íslenzkar iðnaðarvörur
fram yfir erlendar. Og þessi hreyfing hefur góðan
hljómgrunn meðal fólksins í landinu.
Stjórnvöldin í landinu hafa sýnt í verki áhuga sinn
á eflingu iðnaðarins. En framtíð iðnaðarins fer fyrst
og fremst eftir dugnaði iðnrekenda og iðnaðarmanna
og eftir jákvæðum viðtökum þjóðarinnar. Iðnaðurinn
hefur að undanförnu aukið samkeppnishæfni sína og
tileinkað sér nýja framleiðslutækni. Sölutæknin hefur
hins vegar verið á eftir.
Iðnkvnningin, sem nú er haf in, er almenn herferð til
kynningar á íslenzkum iðnaðarvörum. Hún er fyrsta
skrefið í aukinni sölutækni' iðnaðarins. Og hún ætti
sannarlega að geta hvatt þjóðina til að kaupa íslenzkt.
v . V -4’ V‘} V»V> V k • > , V
Stjómarhermaður á verði fyrir framan keisaralegu höllina í Hué, sem skotin var í rústir í
sókn Norður-Víetnama og Víetcong (Tet-sóknir.ni). Enn sjást merki foms glæsileika hallar-
innar, en hallir hrynja jafnt sem hreysi í Víetnam.
Enn hjakkar nánast í sama
fari í S-Vietnam
— þó virðist „liggja i loftinu" ab stórátök
kunni að vera i aðsigi
Það hefur mikið verið um það
i fréttunum að undanfömu, að
búast megi við stórsðkn af hálfu
Vietcong nú um mánaðamótin
— ef til vill með áhlaupi á
Saigon — og — eða hvort
tveggja — á norðurvígstöðvun-
um.
Þaö hefir mikiö verið rætt um
þaö i fréttum frá Saigon, að
Vietcong laumi flugumönnum
inn í borgina og úthluti vopnum,
og svo sé þar aö auki háð eins
konar áróðurssókn meö hvísling
um — einn hvíslar að öðrum,
að sókn sé yfirvofandi, og hvort
sem þetta reynist svo eða ekki,
er þeim tilgangi náö, að fólkiö
er hrætt og taugar bæjar- og
stjórnaryfirvalda spenntar, —
herliði er sagt aö vera viöbúnu
o. s. frv.
En hemaðarlega hefir ekkert
stórt gerzt í borginni sjálfri, þaö
er um einangraða bardaga aö
ræða í grennd hennar og viö og
við, skotið á hana af sprengju-
vörpum, — slfkt er alltaf aö
gerast, þrátt fyrir aö boöaðar
væru eigi alls fyrir löngu mestu
hemaðarlegar, sameiginlegar aö-
geröir Bandaríkjahers og Suður-
Vietnamshers til þess að hrekja
burt Vietcong úr héruðunum
næst borginni. En hafi það tek-
izt eru Vietcongliðar komnir
aftur eöa aðrir í stað hinna. Þaö
er gamla sagan. Þeir koma og
fara þessir Vietcongliðar, koma
og fara. Og líklega er það engin
furða, að sumir hernaðarsinnar
telja f jarstæðu að reyna að halda
nema s‘öru bæjunum, og þeirr-
ar skoðunar gætir ekki sizt hiá
bandarískum hershöfðingjum.
Og það eru þeirra á meðal hers-
höfðingjar sem líka telja vafa-
saman ávinning að sprengjuárás
unum, en þaö ber minna á þeim,
þeir vilja ekki valda deilum og
klofningi, þvl að þeir æðstu eins
og Westmoreland treysta á, að
tilætlaður árangur náist með
sprengjuárásunum.
En það er ekki aðeins við
Saigon sem hætta er talin á ferö
um. Nú berast fréttir um mikla
bardaga við Dong Ha sunnan
afvopnuðu spildunnar, þar sem
suður-vietnamskar hersveitir
studdar skriðdrekum Bandaríkj-
anna, berjast við norður-viet-
namskar, og barizt er í A-Shau-
dainum, sem hluti Ho Chi Minh
leiðarinnar liggur um (aðal-
birgðaleiðin frá Norður- til Suð-
ur Vietnam). Og barizt var nú
f vikunni nálægt Hué. Það er
sem sé barizt hér og þar — en
engin stórsókn enn, hver sem
reyndin verður á morgun (1/5.)
Barizt, barizt að staðaldri —
hér og þar — án úrslita allt er
í rauninni óbreytt enn, og sama
togstreitan er um viðræð"stab.
Og Humphrey segir nú, aö John-
son hafi kannski sagt heldur
mikið, er hann sagði að hann
væri fús til að fara hvert sem
væri og hvenær sem væri til að
semja. „En auðvitað verða að
fara fram „heiðarlegar samkomu
lagsumleitanir" um viöræðu-
stað“, sagði hann.
Ekkert samkomulag virðist
vera í uppsiglingu — ekki einu
sinni um hvar rætt skuli um
frið — hvort sem það nú stafar
af einberum þráa beggja, að þeir
geta ekki komið sér saman, eöa
þetta er svona erfitt af ýmsum
ástæðum. — Kannski ein ástæð
an sé, að það geta orðið margra
mánaða viðræður sem fara fram
þegar þar að kemur og skipti
því miklu um staðarval. Eng-
inn þorir að vona að samkomu-
lag náist fljótlega —og yfirleitt
eru menn ekki trúaöir á að sam
kkomulag náist fyrir forstea-
kosningarnar í USA í nóvem-
ber. En hér ber þó enn að minna
á, að á vfgvöHunum getur eitt-
hvað gerzt sem breytir öllum
horfum.
Hið seinasta sem fréttist í
fyrradag varðandi samkomulags
umleitanir var samþykkt gerð af
Landssambandi verkalýðsfélag-
anna 1 Suöur-Vietnam. Hún var
á þá leiö að Sameinuöu þjóðirn-
ar miðluðu málum og gættu þess
að vopnahlé væri haldið. — og
fyrsta skrefið til þess átti að
vera samkvæmt tillögunni, aö
Norður-Vietnam færi með allan
herafla sinn úr Suður-Vietnam,
og Bandaríkin einnig með sinn.
Ekki er sjáanlegt að á slíkt verði
fallizt nú.
Nguyen van Thieu forseti vill
vopnahlé meðan samiö er —
og hlé á sprengjuárásum — en
þá verður líka að vera hlé á
liösflutningum Norður-Vietnama
suður á bóginn.
Og hann hefir sem fyrr hefir
veriö sagt, boöað endurskipu-
lagningu stjórnarinnar, ef —
eða begar — þjóðþingið sam-
þykkir almenna hervæðingu.

•Trr7'
'j'j- *