Vísir - 13.06.1968, Blaðsíða 12

12
--------------------------
CAROL GAINE: ^
I r r t / . Xsrf*
I l
V1 SIR . Fimmtudagur 13. júní 196S,
— Þið höfðuð fulla ástæðu til
þess, sagði Peter. — Við höfum
staðið í stríðu.
Tennumar skulfu í Marciu þegar
hún þrýsti að hendinni á mér. —
Þið verðiö að segja mér frá öllu,
sem gerzt hefur, sagði hún, — en
fyrst verðum við að koma Joyce í
rúmið.
Ég fann að ég varð máttlaus í
fótunum. Þarna voru eftirköstin lík
lega að koma. Ég mundi verða
nokkra daga að ná mér eftir þetta
ævintýri. Ég leit á John og sá aö
hann var illa á sig kominn. En
Peter var rólegur, eins og hann var
vanur.
— Ég verð að komast út 1 „Cor-
alles“, sagði John. — Ég þarf að
fá að sofna ...
— Viljiö þér ekki koma inn og
fá glas af koníaki áður? spurði Carl-
os.
— Nei, þökk fyrir.
John leit á mig. — Góða nótt,
Joyce. Þetta var viðburðaríkur dag-
ur, finnst þér það ekki?
— Já, það er víst um það.
Þau hin fóru inn í gistihúsið og
við urðum eftir.
— Þakka þér fyrir allt, John.
Við sjáumst á morgun, hvíslaði ég.
Marcia beiö mín niðri i forsaln-
um þegar ég kom inn. Hún tók und-
ir handlegginn á mér og leiddi mig
upp í herbergið mitt. Hún lét renna
í baðkerið meðan ég var að hátta.
Og hún sat hjá mér þangað til ég
var komin i rúmið.
— Ég hef ekki boðið Peter góða
nótt ennþá, sagði ég.
— Ég sagði honum að hann gæti
komið upp til þín eftir dálitla stund,
sagði Marcia. — Mikið er gaman að
þú skulir vera komin á öruggan
staö aftur, Joyce.
— Já! — Svo fór hrollur um
mig. — Þetta var hræðilegt, Mar-
cia. Ég var svo hrædd!
— Ég gat skilið þaö. En reyndu
að hugsa sem minnst um það. Nfú
skal ég gefa þér svefnpillu, svo að
þú verðir ekki andvaka.
Hún strauk hárið frá enninu á
mér. — Hefurðu borðað nokkuð síð
an þú fórst í morgun?
— Nei, ekkert. Ég fékk eitthvað,
en ég gat ekki borðaö það.
— Þá er bezt að þú borðir eitt-
hvað núna, sagði Marcia og fór
út, hvað sem ég sagði.
Og þegar hún kom aftur með
kaldan kjúkling og salat, sýndist
mér það svo girnilegt að ég varð
að borða það.
Ég var miklu hressari á eftir.
Hún brosti um leið og hún fór
með bakkann. — Nú ferðu að líkj-
ÝMISLEGT ÝMISLEGT

Tökum aö okkur bvers konai múrbroi
og sprengivinnu 1 húsgrunnum og ræs-
um. Leigjum út loftpressur og víbra
sleða. Vélaleiga Steindórs Sighvats-
sonai A.lfabrekku við Suðurlands
braut, sími 10435.
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgeröi 31
Simi 35199
Fjölhæf jarövinnsluvél, annast
lóðastandsetningar, gref hús-
grunna, holræsi o.fl.
• TtKUR ALLS KONAR KLÆÐNINGAR
FLJÓT ÖG VÖNDUÐ VINNA
IJRVAL AF AKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
BOLSTRUN
ast sjálfri þér aftur. Ef þú sefur
vel í nótt verðurðu jafngóð á morg-
un.
Það var drepið á dyrnar, og Pet-
er kom inn. — Hvernig líður þér,
Joyce?
— Ágætlega, svaraði ég ánægð.
— Ég er nýbúin að borða.
Marcia benti á Peter um leið og
hún fór út. — Ef þú verður héirna
lengur en tvær mínútur, kem ég
og fleygi þér út, sagði hún og
byrsti sig.
— Þá þaö, sagði Peter hlæjandi.
— Þegar ég hugsa til þess, sem
hefði getað komið fyrir... sagöi
hann og þrýsti mér að sér.
— Farðu ekki að tala um það. Ég
vil reyna að gleyma þessum degi.
Hann settist á rúmstokkinn og
hélt um hendurnar á mér. — Ég
líka, sagði hann.
— Ég hef vonda samvizku út af
John, muldraði ég.
— Já, ég var hræddur um það.
Ég geri ráð fyrir aö þú hafir ekkí
sagt honum frá okkur, ennþá?
— Ég hef ekki haft neitt tækifæri
til þess. Ég ætlaði mér að gera það
í morgun, eins og ég lofaði, en það
varð ekki tækifæri til þess. Við
fórum úr gistihúsinu til að kaupa
baðskýlu, og síðan fórum við í
leigubílinn.
— Þið gátuð ekki vitað að hann
var gildra.
— John vissi það ekki, en ég
hefði átt að vera varkárari.
— Hvers vegna?
Ég brosti. — Mér var farið að
skiljast að það gerðist sitt af hverju
grunsamlegt hérna í Torremolinos.
Nú var það hann sem brosti.
— Kæra „ungfrú Njósnari",
sagði hann og kyssti mig aftur. —
Heldur þú að þú getir gleymt öllu
þessu grunsamlega og fariö að sofa?
— Já, ég held þaö.
Hann léit vlð í dyrunum. —’ Á
morgun vérðum við að gera áætl-
ánir. - •'
— Áéetlanir? hváði ég og fékk
hjartslátt.
— Já. Við þurfum að giftast.
Hefurðu kannski gleymt því?
Ég slökkti á náttlampanum um
leið og hann lokaði dyrunum. Eins
og ég geti gleymt því, að viö ætl-
um að giftast! hugsaði ég meö mér
og var sæl.
SKÝRINGAR
Ég svaf til klukkan ellefu og
vaknaði við að Marcia stóð við rúm-
iö mitt með skilaboð frá John, um
að hann vildi tala við mig eins
fljótt og hægt væri.
Ég glaövaknaði við þetta. Nú
varð ég að tala út við hann strax'J
þó hann hlyti að hafa séð, að ég
var ástfangin af Peter. En mér
fannst sárt að þurfa að hryggja
hann.
Ég held að John sé að hugsa
um að fara til Englands núna strax,
sagði Marcia. — Og þaö er ekki
undarlegt. Hann hefur ekki átt neitt
skemmtilega daga hérna í Torre-
molinos.
— Honum hefur liðið hræöilega,
sagði ég og óskaði að ég hefði ekki
haft eins mikið samvizkubit og ég
hafði. Ef ég heföi ekki skrifaö
þetta flónslega bréf, mundi hann
aldrei hafa komið. Ég hefði getað
skrifað honum að ég ætlaði að gift-
ast Peter. Þá heföi allt orðiö miklu
auðveldara.
— Þú elskar Peter, Joyce? spurði
Marcia lágt.
— Já.
Hún beygöi sig niður að mér og
þrýsti mér að sér. — Það er ágætt.
Manstu aö ég sagði á afmælisdag-
inn minn, að ég héldi aö þið ættuð
ágætlega saman?
— Já, ég man það, sagði ég. Og
ég mundi annað Iíka frá því kvöJdi.
Og mér fannst það vera ýmislegt
fleira, sem ég þyrfti að fá skýr-
ingu á.
Ég varp öndinni. — Við skulum
tala betur saman þegar ég hef tal-
að við John. Ég hefði átt aö segja
honum þetta i gær, en fékk aldrei
tækifæri til þess.
— Æ, Joyce, hann veit það áreiö-
anlega. Þó ekki væri annað en aö
Roderiquez hélt þér sem gísli, til
þess að reyna að þvinga Peter til
að framselja prófessorinn, ætti það
að hafa sýnt John hvernig á stóð.
Úr þvi að Roderiquez sá, að eitt-
hvað var milli ykkar Peters, ætti
John að haf a séð það.
Ég hnyklaði brúnirnar. — Hvern-
ig skyldu þeir hafa uppgötvað það?
— Það hefur varla verið mikill
vandi. Þeir hafa líklega haft gát
á ykkur og séð aö þið voruð allt-
af saman.
Ég mundi daginn sem viö fórum
til Granada og bíllinn með mönn-
unum tveimur elti okkur yfir fjall-
ið. Og ég mundi að Pedro hafði einu
sinni reynt að ná í mig inn í bílinn
sinn. Hefði ég þegið það, mundu
þeir líklega hafa rænt mér þá.
Marcia leit á mig. — Þú veizt
sjálfsagt allt um Peter núna, er
það ekki, Joyce?
BIFRilÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöð, bifreiðaþjónusta
LAUGAVEGI118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bif-
reið yðar, einnig tökum við að okkur þvott,
hreinsun á sætum, toppum, hurðarspjöldum
(leðurlíki). Bónum og ryksugum.
SÍMI 21145.
ÚTIHURÐIR
SVALAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HUROAIÐJAN SF.
AUDBREKKU 32 KÓPAV.
SÍMI 41425
smÐNlHGSrVlÁNNA DSElsl
GEURrÆSH0SS?^' «
SiMlIiEÍIl
mm thha
*/7fJJU£f&Wr
RAUDARAflSTto 34 SÍMj\fi3CK22
ERCO
BELTIog
BELTAHLUTIR
á BELTAVÉLAR
BERCO
Keðjur Spyrnur Framhjól
Bofnrúllur Topprúlíur
Drifhjól Boltar og Rœr
jafnan fyrirliggjandi
BERCO
er úrvals gæðavara
ó hagstæ3u_ verði
EINKAUMBOÐ
ALMENNA
VERZLUNARFÉLAGIÐf
SKIPHOLT 15 -SÍMI 10199