Vísir


Vísir - 07.10.1968, Qupperneq 9

Vísir - 07.10.1968, Qupperneq 9
9 VÍSIR . Mánudagur 7. október 1968. UNDIR BÁTSFLÖKUM OG í KOFA- SKRIFLUM HÍRAST ÞEIR / frostum miskunnar lögreglan sig yfir þá og fangelsar jbó □ Nú, þegar kuldar sækja að og veður gerast vá- lynd, harðnar í búi hjá smáfuglunum. Ekki bara þeim smáfuglum, sem á sólskinsdögum sitja í trjám og syngja, heldur einnig hinum smáfuglunum, mönnunum, sem lent hafa utangarðs í þjóðfélaginu og hvergi eiga hofði sínu að að halla. □ Slíkir smáfuglar eru nefnilega líka til þó að flestum hætti til að gleyma þeim, enda ber líka lítið á þeim. Menn þurfa þó ekki annað en skyggnast inn í kofahreysi, undir bátsflök í fjörum eða um borð í yfirgefin skip, til þess að koma auga á þá. Úr lúkarnum á b.v. Síríusi, þar sem smáfuglamir gera sér oft hreiður. Ólýsanlegur þefur mætti vitum ijósmyndarans, þeg- ar hann tók þessa mynd. Hvarvetna þar sem hægt er að finna eitthvað skjól fyrir vindi og regni, en er þó ekki burð- ugra en svo, að venjulegur borg ari lítur ekki við því, má sjá þessa smáfugla. Hins vegar kýs fjöldinn að sjá þá ekki. Þá sjaldan þessum smáfuglum bregður fyrir á almannafæri, snúa vegfarendur sér helzt und- an og láta eins og þeir sjái þá ekki. „Þetta er bara róni.“ Með þeim hugsunum varpa menn gjaman frá sér þeirri ó- notatilfinningu, sem ósjálfrátt leitar að þeim, þegar þeir mæta einhverjum slíkum smáfugli. En þessir smáfuglar eru alltaf fyrir hendi og gera annað slagið vart við tilveru sína, þótt þeir að öðru jöfnu láti sem minnst á sér bera Þegar gaddurinn nístir í gegnum fatadruslumar þeirra og vindurinn nauöar svo í gegnum hreysið, sem þeir hafa valiö sér, að þeim er þar ekki lengur vært, koma þeir fram í dags- Ijósið og leita þá þangað, sem þeir eiga sér hlýju von. En þeir stacnr eru ekki margir, sem þessar sálir eru ekki útskúfaðar frá! Fangageymslur lögreglunnar eru undir slíkum kringumstæð- um stundum eina skjólið. „Já, það kemur fyrir á köld- um vetrardögum, að þeir hóp- ast hingað til okkar,“ sagði Bjarki Elíasson, yfirlögreglu- þjónn, þegar ég innti hann eftir þessu á skrifstofu hans fyrir stuttu. „Þeir leita í hlýjuna, því að öðrum kosti er þeim jafnvel bani búinn í frostinu. Þá setjast þeir hér á bekki á biðstofum, bæði hér á lögreglustöðinni og annars staðar. Nú, þar er eðlilega amazt við þeim. Fólki, sem hefur viðskipti við stofnunina, fellur eðlilega ekki í geð að hafa þá sitjandi við hliðina á sér í biðstofunum. Þeir eru ekki beinlínis fyrir aug- að og sumir lykta af óþrifnaði, svo að fólki er það ekki láandi. En þá höfum við engin önnur úrræði, en setja þá í fanga- geymslurnar. Það væri ómannúðlegt aö setja þá út í gaddinn aftur og við höfum ekki í önnur hús að venda, en fangaklefana í Síðu- múla. Það eru þó aðeins 18 ein- menningsklefar, sem löggæzl- unni er fullþörf á til annarra nota. Einkum um helgar, þegar taka þarf úr umferð fjölda manns vegna ölvunar. Á síðasta ári gistu svo margir þessa 18 klefa, að það lætur nærri, að þar hafi verið 20 gist- ingar á sólarhring." „Hvaö heldurðu, Bjarki, að þetta séu margir einstaklingar, sem svona er ástatt fyrir?“ „Þeir eru einhvers staðar á milli 70 og 80, sem eru hér ein- hvers staðar á höfuðborgarsvæð- inu. í gömlum yfirgefnum skip- um, í kofaræksnum. Stundum hírast þeir í kjöllurum húsa, þar sem þeir njóta kunningsskapar við húsráðendur. Þar fá þeir kannski að hírast í miðstöðvar- herberginu eina og eina frost- nótt. Flestir eru þeir þó þar, sem þeir finna sér skjól. Þessir menn eru þó ekki allir ættaðir héðan úr Reykjavík, þótt þeir haldi sig á þessu svæði. Hingaö sækja þessar sálir utan af landi, því að í fámenninu ber meira á þeim og þeirra tilvera er ekki liðin þar.“ „Fyrst þeir eru allir drykkju- menn, þessir einstaklingar, er þá ekki rúm fyrir þá á þeim hælum, sem rekin eru fyrir slíka?“ „Það hefur nú fallið í minn hlut og Guðmundar Jóhannsson- ar félagsráðunautar síðustu ár- in, þégar sá tími hefur komið, aö búast mátti við frostum og vondum veðrum, aö reyna aö koma þessum mönnum á H—li. Sá tími er einmitt runninn upp núna, því að við erum að hugsa fyrir því strax, áöur en við stöndum uppi hérna í hreinustu vandræðum með hóp af þeim, sem við gætum kannski hvergi komið fyrir, þegar fangageymsl- umar em fullar fyrir. Eitt sinn sátum viö Guðmund- ur uppi rr J 33 þeirra, sem við þurftum að ráðstafa. En það er ekki rúm fyrir þá alla í Víðinesi eða í Gunnars- holti eða Kvíabryggju. Það eru aðrir fyrir. Einhverjir, sem svip- að er ástatt fyrir, eða þá ein- hverjir, sem eiga þó heimili eða aðstandendur. 1 þetta sinn, þegar við þurft- um að ráðstafa þessum 33, þá tókst smám saman að koma þeim inn á þessa staði, þegar þar losnaði um og við gátum sent einn og einn í einu þangað. En þetta er ein hringrás, þar sem brátt rekur að því, að aðrir þurfa að komast þar að og þessir verða að víkja. Það liggur við, að þessir ein- staklingar skiptist í helminga, þar sem annar helmingurinn er inni, en hinn helmingurinn úti á meðan. Þegar einn fer inn, verður annar aö fara út. Þannig gengur það hjá okkur. Svo er því líka þannig varið meö suma þessa einstaklinga, að þeir hafa kannski verið áður á þessum hælum og vegna skap- gerðargalla þeirra, sem komu í ljós í vistinni þar, er þeim síðan úthýst þar. Þangað fá þeir ekki að stíga fæti inn aftur.“ „Svo aftur og aftur, æ ofan i æ, þurfið þið að hafa afskipti af sömu mönnunum?" „Já, aftur og aftur. Ár eftir ár. Ekki bara þessa menn, heldur á það einnig við um flesta drykkjumennina. Þetta eru yfir- leitt sömu mennirnir, sem við erum að hiröa upp ölvaða af götunni. Yfirleitt alltaf sömu mennirnir, sem við ökum til heimila sinna og afhendum heimilisfólki, eftir að hafa fjar- lægt þá þaðan, sem þeir hafa valdið ónæði eða verið til ó- þæginda. Marga þeirra þurfa piltarnir ekki að hafa fyrir því að spyrja að nafni eða heimilisfangi. Þeir eru orðnir svo kunnugir þeim.“ „Er það mikill hluti starfs lögreglunnar, sem skapast vegna ölvunar og drykkjuskap- ar?“ „Langmestur hluti lögreglu- starfsins er vegna drykkjuskap- ar, beint eöa óbeint. Ýmist vegna brota á áfengislögunum sjálfum, eða vegna þess að flest afbrot eru framin í ölæði, eða sem afleiðing af áfengisneyzlu. — Það heyrir til undantekninga, ef meiri háttar afbrot, innbrot og þjófnaðir, líkamsárásir og því um líkt, eru framin af alls- gáðum mönnum. Svo höfum við mikinn eril af drykkjumönnum á annan hátt. Þeirra er saknað að heiman og við beönir að leita þeirra og annað slíkt. Það kemur t. d. fyr- ir, að drykkjumenn, sem mikinn hluta ársins geta kannski haldið sér frá áfengi og stundað sína atvinnu, en liggja svo í drykkju- skap langtímum saman, ef þeir bragða það ... Það kemur fyrir, að þeir hringja til okkar, þegar þeir hafa drukkið langan tíma og finna sjálfir, að þeir geta hreinlega ekki hætt. Þeir biðja okkur að senda kannski mann Bjarki Elíasson. heim til sín tii þess að vakta sig einn eöa tvo sólarhringa. Þetta gerum við stundum. Tök- um frá þeim vínið og gætum þeirra svo hverja stund, meðan það versta líður hjá. Þess eru dæmi, að til okkar er leitað í svona tilfellum.“ „Geta slíkir ekki leitað til deildarinnar á Kleppi, sem er fyrir áfengissjúklinga, eöa þá Flókadeildarinnar? Þurfið þið endilega að koma þama til?“ „Það er oft og tíöum þannig varið, aö þessir, sem svona er ástatt fyrir, fást ekki til þess að fara þangað, eða þá, að þar er yfirfullt og þeim verður ekki með nokkru móti komiö þangað inn. Enda sýnir líka reynslan, að þaö virðist til lítilla bóta, að senda þá fyrst til handleiðslu læknis og síðan á hæli til nokk- urra mánaða vistar, Þeir koma kannskj þaöan hálflæknaðir hingað til borgarinnar, en geta svo ekki haldið sér hér í bæn- um frá áfengi nema einhvern stuttan tima, þrátt fvrir kannski góðan ásetnin cg vilja. Þá vantar leiðsögn og fyrir- greiðslu eftir að hælisvistinni lýkur. Félagsskapurinn VERND leitast að vísu við að aðstoða þessa menn og rekur hér heimili fyrir heimilislausa, sem koma af hæli og eru að reyna að byrja á nýjan leik. En það er lítiö og þröngt og tekur fáa.“ „Hvað gerið þið þá við smá- fuglana, ef þið komið þeim hvergi inn?“ „Þá getum við ekkert gert annað en bara setið og beöiö eftir því. aö einhvers staðar losni um, svo þeir komist að.“ G. P. Tóm sprittglös, tómar áfengisflöskur, hálfur brauðhleifur úti kynna, að einhverjir hafa verið á ferli um borð f b.v. Síríusi, þegar hann iagði leið sína þangað um hábjart an dag. í horni og fleira rusl gefa til en engan hitti ljósmyndarinn,

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.