Vísir - 19.10.1968, Blaðsíða 5

f Í’SIR . Laugardagur 19. oktéber 1968,
5
Þetta er atriði úr „Upplyftingu“, sem sett var upp í Iðnð árið 1947. Leikendur eru talið frá
vinstri: Jðn Aðils, Bryndís Pétursdóttir, Hrafnhildur Guðmundsdóttir. Kristinn Daníelsson
(með pottinn á höfðinu) Guðmundur Erlendsson og Margrét Magnúsdóttir.
Þannig höfðu þeir það, piltamir með hvitu koilana árið 1923,
ef dæma má af revíunni „Spánskar nætur“, sem þá var sýnd.
Þetta káta fólk á myndinni eru þau Ámi Tryggvason, Sigríður
Hagalin og Guðmundur Pálsson.
Þegar hún amma var ung
Vinsæl reviuatriði frá árunum 1923-'57
Á mánudag tromma leikarar
og starfsfólk Leikfélags
Reykjavíkur um bæinn í skrúð-
göngu með miklu skrauti og
pírumpári. Gangan stöðvast við
Austurbæjarbíó, þar sem haldið
verður Jieljarmikið knall um
kvöldið.
Skemmtun þessi er byggð
upp á efni úr gömlum revíum
eingöngu, margir gamlir söngv-
ar og gamanþættir, sem gerðu
hvað mesta lukku hér í den tíð,
þegar revían var eitt helzta
dægurgamanið í henni Reykja-
vík. — Efnið er sótt allt aftur
til 1923, hið elzta, en yngstu
atriðin voru flutt héma 1957
og eru úr Gullöldinni okkar.
Þessi skemmtun hefur verið
„Vertu bara kátur“ var fyrsta revían sen. sýnd var í Sjálfstæð
ishúsinu (’47). Þar lék Emeh'? Jónasdóttir, fröken Fingibjörgu
Þumals, og þarna er hún aftur á ferðinni í Austurbæjarbíói
ásamt skáldinu Ljóða Ljóös. sem Jón Júlíusson leikur.
kölluð „Þegar hún amma var
ung“ og eflaust kannast margar
ömmur við sitthvað, sem birtist
á sviðinu í Austurbæjarbíói á
mánudagskvöldið. — Hvaða
roskinn Reykvíkingur man til
dæmis ekki eftir: „Spánskar
nætur" (1923) — „Fomar
dyggðir" (’37) — „Nú er það
svart maður“ (42) — „Allt í
iagi iagsi“ (’44) ..'. svo eitt-
hvað sé nefnt.
Velflestir leikarar Leikfélags-
ins taka þátt í þessari skemmt-
un, og auk þeirra nokkrir kunn-
ir gamanleikarar, sem lengi
störfuðu með Leikfélaginu og
settu meðal annars sinn svip
á skemmtanalífið í bænum á
blómatíma revíunnar. Má þar
til dæmis nefna Lárus Ingölfs-
son, Áma Tryggvason, Nínu
Sveinsdóttur, Vilhelm Norð-
fjörð. — Og af leikurum Lerk-
félagsins: Emelíu Jónasdóttur,
Áróru Halldórsdóttur, Ingu
Þórðardóttur, að ógleymdum
Brynjólfi Jóhannessyni.
Fjöldi yngri leikara kemur fram
f skemmtuninni. Nöfn þeirra
yrði of langt aö telja þvi að
alis birtast um eða yfir fjöru-
tíu leikendur á sviðinu.
Að sjálfsögðu er hvert atriði
klætt í sína tízku. Búningar eru
því æði fjölbreytilegir og sýna
raunar tízkuna allt frá 1923
fram undir okkar daga. — Á
baksviði er svo bmgðið upp
myndum úr gömlu Reykjavik,
eftir því sem við á hverju sinni.
Guðrún Ásmundsdóttir og
Pétur Einarsson hafa æft þætt-
ina fyrir þessa skemmtun og
sett á svið, en undirleik við
söng annast Magnús Pétursson.
Fjöldamargir hafa að sjálfsögðu
lagt hönd á plóginn til þess að
koma upp þessari viðamiklu
skemmtun,.en það starf er mest
allt unnið í sjálfboðavinnu, með
von um að eitthvað aurist sam-
an í bygginsarsióð Leikfélags-
ins — von um nýtt leikhús.

Þessi júfferta kom fram á sjónarsviðiö í Iðnó á stríðsárunum
(’41), en einhverra hluta vegna var hún öldungis frí við ástand
ið. — Þetta var í Reykjavíkurannál, sem nefndist „Hver mað-
ur sinn skammt“. Það er Lárus Ingólfsson, sem bregður sér
þarna í jómfrúgervi — en hann lék það hlutverk líka fyrir
27 árum.
Sundfatatízkan hefur breytzt lítið eitt frá því 1929, en þá
var sett upp revía, sem bar nafnið „Lausar skrúfur". Og þess-
ar þrjár ungu leikkonur, Þórunn Sigurðardóttir, Helga Jóns-
dóttir og Helga Hjörvar syngja úr henni lagið um sundhöllina.