Vísir - 02.11.1968, Blaðsíða 12

í2
V1SIR . Laugardagur 2. nóvember 1968.
Hið aigera hjálpjn-leysi mannsins
rann Charles mjög til rifja. Cather-
ine sveif til bróðiir síns, þrýsti létt-
um kossi á enni hans, leit sem
snöggvast til unga mannsins og
síðan á Oharles. Það var eins og
gamli maðurinn horfði á hann, án
þess að augun hreyfðust eða
breyttu hið minnsta um blæ, og enn
var sem kaldur hrollur færi um
hann.
„Fáið yður sæti hr. Bancroft, fáiö
yður sæti“, sagði ungi maöurinn
og brosti glaðlega. „Setjizt þama,
þar sem hr. Austin getur séð yður.
Þér hafiö ekki heimsótt hann um
nokkurt skeið er ekki svo?“
Charles lét sem hann sæi ekki
hjúkrarann, sneri orðum sínum
þess í stað til hr. Parsons. „Ég hefði
átt að líta oftar inn til þín. Hvem-
ið líður þér?“
Engin viðbrögð. Ekkert.
„Hann heyrir ekki og sér ekki“,
sagði ungi maðurinn, og það var
eins og hann tæki þessa tilraun Ban
crofts sem kátlega, en heldur ó-
smekkiega fyndni.
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
fðkum aC oKkui overs konaj murtin
og sprengivinnu ' Qúsgrunniim og ræs
um Leiglum úf loftpiessui is rfbr
sleða Vélaleiga Steindórs Signvat.-
-onaj Alfabrekkt viC Suðurlano.-
braut slmi tn435
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FL4ÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEO Í2-SIMI10625 HEIMASlMI 63634
BOLSTR U Rl
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt larövinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgmnna, holræsi o.fl.
„Hvernig vitið þér það?“
„Við vitum það öll vegna þess að
læknirinn segir það. Þér vitið það
að sjálfsögðu líka. Hvemig stendur
á að þér látiö sem þér hafið gleymt
þvi?“
„Hvers vegna talið þér við
hann?“
„Ég tala aldrei við hann ..
„Voruö þér ekki aö tala við hann
rétt í þessu?“
„Já — þaö. Nei, ég hjala bara
sísvona til þess að honum líöi bet
ur við að sjá varir mínar hreyf-
ast..“
„Hann sér þá?“
„Það hef ég aldrei sagt“.
„Þér sögðuð mér að setjast þar
sem hann gæti séð mig, var ekki
svo?“
„Spyrjiö mig ekki í þaula. ég veit
ekki neitt, ekki er ég læknir. —
Spyrjið hr. Wheeler. Þér látið eins
og þér hafði ekki komið inn til hans
áður.. . Það mætti halda ...“
Gharles greip fram í fyrir honum
„Skiptiö yður ekki af því. En geti
hann séð — hvemig verður þá vit-
að að hann geti ekki heyrt? Hvem-
ig getið þér þá fuliyrt, aö hann
heyri ekki samtal okkar nú?“
Það brá fyrir reiðiroða á vöngum
unga mannsin? en hann stillti sig
og brá fyrir sig glettni. „Ég veit
ekki nema það sem læknirinn segir
mér, hr. Bancroft. Og geti hann
ekki svarað okkur og látið í Ijós
sínar eigin hugsanir, hvaða máli
skiptir þá hvort hann heyrir eða
ekki?“
Charles var að því kominn að
reka hjúkraranum vel útilátinn
löðrung, og það var einungis með
erfiðismunum sem honum tókst að
hafa stjóm á skapi sínu. Hann reis
á fætur. Dyrnar opnuðust i sömu
svifum.
Hann þekkti hana samstundis —
hrafnsvart, liðað hárið, blikandi,
dimmblá augun . . hún starði á
hann, hallaði eilítið undir flatt,
brosti. Hann gerði einungis að stara
á hana og svo kom hún til hans.
„Velkominn heim, fallkarinn
þinn“, sagði hún sinni djúpu og
hreimþýðu og dálítið glettnislegu
rödd, sem hann hafði heyrt í sím
anum. „Logan sagði, að þú værir
kominn. Ég vona að þér hafi tekizt
vel að leysa það erindi, sem þér
var falið... í Boston, var það
ekki?“ Honum gafst ekki tóm til
að átta sig á því, hvort hún sagði
þetta í glettni eða hæðni, því að
hún þrýsti léttum, heitum kossi á
varir hans. Svo horfði hún á hann
enn, hallaði eilítið undir flatt og
virti hann fyrir sér. Hún var
enn lægri vexti og enn grennri en
hann hafði gert sér í hugarlund,
beinabyggingin undur fínleg, en
þrátt fyrir það var líkaminn mjúk-
ur og stæltur. „Þú ert ekki nema
Verzlunin Volvo
Álftamýri 1 og Skólavörðustig 8
AUGLÝSIR: Telpna- og drengjapeysur, skyrtur, buxur
gjafavörur og fleira.
svipur af sjálfum þér“, sagöi hún
og sveif léttum skrefum tii gamla
mannsins í hjóiastólnum og lagði
vangann að enni hans.
Kossinn hafði vakið nýja kennd
með Charles, heita eftirvæntingu og
ótal spurningar.
„Það er yndislegt veður úti,
pabbi. Haustlaufið logar í ótal lit-
um. Á morgun fer ég í ökuferð, ef
það verður sóiskin. Þá verður dá-
samiega fagurt um að litast. Ég
skal ábyrgjast, að vel fari um þig..
Hún leit til hjúkrarans, og augna-
ráðið var blandiö ertni og andúð.
„Við sjáum, hvaö verður, sagði
hjúkrarinn. „Ungfrú Haziehurst
kemur og ieysir mig af um sjö-
leytið. Ef þér viljið, að ég komi
einhverju á framfæri við hana er
það velkomið ...“
„Segið henni þá, að ég vildi
gjama skreppa með föður minn í
stutta ökuferð í fyramálið". sagöi
hún.
„Þá verð ég kominn til starfa
aftur, frú Bancroft", sagði hjúkr-
arinn. „Ef Wheeler læknir veitir
samþykki sitt til þess ...“
Hún greip fram í fyrir honum.
„Ég ræði sjálf við Wheeler lækni,
hafið engar áhyggjur af því“, sagöi
hún og röddin var kuldaleg.
Hjúkrarinn leit til hennar. Roðn
aði. „Ég efast ekki um það, frú“,
sagði hann.
Alexandría hvessti á hann aug-
un, leiftrandi af reiði, sagði ekki
neitt en snaraðist út. Charles sá
glotti bregða fyrir um varir hjúkr-
arans, eins og hann teldi sig hafa
borið hærri hlut. Svo hélt Charles
út á eftir henni.
Hann varð að ganga hratt til að
halda í við hana. Þegar hann kom
að hlið henni, sagði hún og röddin
titraði af innibyrgðri reiði: „Ef
þessi hjúkraraskratti væri pabba
ekki eins nákvæmur og ég að
minnsta kosti held, að hann sé, þá
mundi ég biðja Houghton um að
reka hÁn á stundinni. Ekki þar fyr
ir, að Houghton mundi gera það, ef
ég skipaði honum það, en það
mundi svala skapi mínu svolít-
ið...“
Charles brosti með sjálfum sér.
Reiði hennar virtist svo bamaleg
og þó um leið heillandi. Hún nam
staöar við dyr, fjærst i enda gangs
ins. Andartak stóð hann á þröskuld
inum og vissi ekki, hvaðan á sig
R
2
A
Það er rétt, þú lítur út eins og hala-
lausi guðinn, sem Ab drap...
... og hermenn mínir segja, að þú haf-
ir barizt við Jato hinn harðskeytta, sem
aðeins guð eða SÁ MESTI mundi voga
sér að gera.
En ég er rðeins óbreyttur stríðsmaður,
sem lít ekki stórum augum á guði. Ég
mun kalla þig guð og hlýða þér, ef þú
vinnur mig í bardaga!

RK
SÍMI
I 82143
N
V
HF
Bolholti 6 Bolholfi 6 Bolholti 6 Bolholti 6 Bolholti 6 Bolholti 6
stóð veðrið. Svefnherbergiö, ekki
ákaflega stórt, að þ\. er hann gat
greint í rökkrinu. Um leiö og hún
kveikti ijósið, sá hann, að arinn-
inn stóð einmitt þar, sem hann
hafði búizt við, án þess þó að
hann vissi það eða myndi. Það
stóðu tveir djúpir stólar við arin-
inn. Hann virti fyrir sér rekkjuna,
á meðan Alexandría dró tjöldin fyr
ir gluggana. Og svo gekk hann inn
í svefnherbergið sem ókunnugur
maður til ókunnugrar konu, en
yndislegrar konu, sem hann hiakk-
aði til aö kynnast.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
augiýsingar yjjjjT
lesa allir J
f-f==iB/UU£/GAt/
RAUÐARARSTÍG 31 SÍWll 22022
FELAGSLÍF
KNATTSPYRMUF' _ VIKINGUR
Handknattleiksdeiid
Æfingatafla tvrir veturmn '68-’6fa
Réttarholtsskóli:
Meistarafl karla mánud kí.
8.40- 10.20
1. og 2 fl karla sunnud kl
t — 2.4C
3. flokkur karla sunnud kl
10.45 12
3 ‘lokkui karla mánud kl
7.50 —8.4f
4 flokkur karla omnud kl
9.30—10
4. flokkur karla mánud •’
7 — 7.5C
Meistara. 1 og 2 fl kvenna
Oriöiud 7 50—9.3f
Meistara. I -æ 2 fi rvenna:
laugard kl. 2.40—3.3r
3 fl. kve na briðjud. kl. 7—7.5f
LausardalsþöU:
Meistara, 1. og 2. fl. karlæ
föstud. td. 9.20—11