Vísir - 03.12.1968, Side 9

arans mikla 19. nóvember. f
stuttu máli má bæta því við að
hátíðardaginn sjálfan var stytt-
an afhjúpuö á miðjum Aus-tur-
velli eins og áformað hafði ver-
ið, með ræðuhöldum og söng í
viðurvist alls þess fjölmennis,
sem vettlingi gat valdiö í bæn-
um og nærliggjandi sýslum.
Þar blöktu fánar á 52 stöngum.
Blómsveigar prýddu fötstall
líkneskisins. En ræöustóll,
grindurnar umhverfis völlinn og
sumar fánastengumar var allt
vafið fléttum úr íslenzku lyngi.
Á grindunum voru raðir af ljós-
kerum, búnum marglitum papp-
ír, og þegar rökkva tók um
kvöldið og kveikt var á ljósker-
unum, vörpuðu þau frá sér
marglitum ljósum.
Skreyting vallarins var
handaverk ungrar og glæsilegr-
ar sjálfboðaliðssveitar — 24
ungar konur höfðu tekið hönd-
um saman um að annast þessa
hlið á undirbúningi hátíðahald-
anna. Margar þeirra urðu lands-
kunnar, er árin liðu, fyrir hí-
býlaprýði og hannyrðalist. Þá
□ Framtak kvenna og
samtaka kvenna hefur
haft ómetanlegt gildi
fyrir þjóðfélagið í heild
mörg undanfarin ár. Kon
ur hafa lagt margs kon-
ar líknarstarfsemi fyrir
sig og oft bætt það upp,
sem út undan hefur orð-
ið. Það er ekki frítt við
það, að karlmenn brosi
út í annað munnvikið,
þegar bægslagangurinn
er sem mestur við að
leggja einhverju málefni
lið, en árangurinn kemur
þeim einnig oft — þægi-
lega á óvart.
Frú Unnur Ágústsdóttir afhendir borgarstjóra, Geir Hallgríms-
syni, nýbygginguna að gjöf til Reykjavíkurborgar.
Talað v/ð frú Unni Agústsdóttur um

Hin glæsilega nýbygging, sem Thorvaldsensfélagið gaf borginni á 93. afmælisdegi félagsins.
V í SIR . Þriðjudagur 3. desember 1968.
pfsSin
|lieill:|
eins vel og við getum og rennur
það allt I þennan byggingarsjóð
og er ekkert til sparað til að
gera byggingarnar eins vel úr
garði og hægt er.
Ekki má svo minnast á starf-
semi félagsins, að ekki sé
minnzt á starfsemi kvennanna,
sem í því eru. Þær eru ákaflega
röskar og ráðagóðar og taka
virkan þátt í starfinu og hafa
þær lagt sérstaklega mikið að
sér undanfariö ár og þá sér-
staklega konurnar í bygginga-
nefnd þær Steinunn Guö-
mundsdóttir, Guðný Alberts-
son og Halldóra Guðmunds-
• dóttir.
. — En svo við víkjum að upp-
hafinu, hver voru tildrögin að
stofnun félagsins?
— í minningarriti, sem gefið
var út á 70 ára afmæli félagsins
er saga þess rakin frá upphafi
og það má segja -með sanni, aö
saga félagsins sé um leið saga
Reykjavíkur því starfsemi þess
hefur alla tíð verið það ná-
tengd bænum.
Ef við lítum í Minningar-
ritiö sjáum við að tildrög félags-
stofnunarinnar eru þau, að áriö
1875 barst til Reykjavíkur með
póstskipinu Díönu, koparlíkn-
eski Bertels Thorvaldsens, sem
borgarstjóm Kaupmannahafnar
hafði gefið íslendingum á þús-
und ára afmæli Islandsbyggðar
árið áður — þjóðhátíðarárið —
en þá skyldi gjöf þessi afhjúpuð
og afhent á afmæli myndhöggv-
var enginn félagsskapur kvenna
í Reykjavík. Þess vegna gerðist
nýlunda í þessum fámenna en
fríða hópi, sem skreytti Austur-
völl. Ungu konurnar skynjuðu
unaö samstarfsins — samstarfs
að verkefni, sem, var unnið í
þágu almennings og án endur-
gjalds. Og þegar ein þeirra gat
ekki orða bundizt um þessa
uppgötvun sína en mælti:
„Gaman væri, ef við gætum nú
haldið hópinn og reynt í félagi
að láta eitthvað gott af okkur
leiða hér í bænum í framtíö-
inni,“ þá fannst þeim vlst hverri
um sig hið sama, aö þetta hefði
sér einmitt dottið í hug. Og þá
varð Thorvaldsensfélagið til.
Það yrði allt of langt mál aö
fara að rekja sögu félagsins í
smáatriðum. Félagskonur höfðu
sunnudagaskóla fyrir kvenfólk
á fyrstu árunum, þar sem
kenndar voru hannyrðir, en
einnig skrift, réttritun, reikn-
ingur og danska, þá hafði fé-
lagið hlutaveltur, en annað mál-
efni félagsins og sem enn er
minnzt af eldri kynslóð Reyk-
víkinga með þakklætj og aðdá-
un snertir konurnar, sem
báru þvott bæjarbúa inn í
Laugarnar og þvoðu hann þar.
Um langan aldur hafði þaö
'tíðkazt aö nota heita vatnið í
Laugunum til þvotta. Sparaðist
með því mikill eldiviður. En
þessu fylgdu aftur þau óþæg-
indi aö bera þvottinn heiman
10 siöa
0 Lítt svefnsamt í
nánd dansstaða
Kona, sem býr steinsnar frá
einum dansstaða borgarinnar,
símar:
... Hávaðinn keyröi þó fram
úr hófi aöfaranótt 2. desember.
Það var ekki eins og mannlegar
verur væru þarna á ferðinni.
Skrækimir og veinin minntu á
samsafn ýmissa dýrategunda,
sem ættu í rosalegum bardaga.
Þar við bættust hvellir í kínverj-
um, sem voru sprengdir, öskur
£ bílflautum, sem sungu hver
með sínu lagi. Engu var líkara
en að gamlárskvöld væri runniö
upp í ööm veldi. Vérðir laganna
sáust hvergi, en þó hefði e. t. v.
nægt að tveir þeirra væru þarna
við umferðarstjórn til þess að
beina mesta bílastraumnunf frá
strax að afloknum dansleik,
ISI
0 Enn um
unglingana
Amma skrifar:
Kæri bréfaþáttur.
„Það eru jnargir, sem segja,
að unglingarnir, sem eru núna
aö alast upp, séu ekki verri en
unglingar hafa verið á öðmm
tímum. Eflaust er þetta rétt,-
hvað snertir innræti, en mér
finnst ég nú samt sjá ýmsa 1
galla í fari þeirra, sem vom !
næstum því óþekktir, þegar ég :
var yngri. Sérstaklega finnst :
mér áberandi, hvað unglingar *
em tillitslausir í umgengni. Þeir (
eru háværir, ókurteisir og ó-
þrifnir, og kæra sig kollótta,
þótt þeir séu nærstöddu fólki
bæði til óþæginda og leiðinda.
Þetta er kannski fullorðnu fólki
að kenna að einhverju leyti, því
að það veigrar sér við að sussa
á unglingana og kenna þeim
mannasiði .. .**
0 Kringlumýrar-
brautin hættuleg
GAA skrifar:
Kringlumýrarbrautin nýja yf-
ir í Fossvoginn var þarfaþing.
Einn er þó galti á gjöf Njarðar,
— lýsing er engin á þessari leið, ,
og skapar aukna hættu. Vonandi
verða engir fótgangandi á þess-
ari leið í vetur, eöa „draugar",
sem stoppa á götunni. Slíkt gæti
valdið stórslysi. Þama vantar
lýsingu og útskot fyrir bíla, —
að ógleymdu athafnasvæði fyrir
fótgangandi.
CSI
0 Náðanir
landhelgisbrjóta
... og þannig hafa rætzt spár
manna, sem sögðu það fyrir, aö
afmæli fullveldisins yrði haft að
yfirvarpi til þess aö náða land-
helgisbrjótana.
En hvaða áhrif halda menn,
að slíkt ráðslag hafi á þá skip-
stjóra sem Iandhelgin freistar?
Þegar þeir sjá, að afleiðingin af
landhelgisbrotum er hreint eng-
in! Eða hvernig skyldu landhelg-
isbrotasektir innheimtast hér
eftir?
Auk þess eru þessar náðanir
vart til þess fallnar, að vekja
traust og virðingu erlendis á ís-
lenzkri réttvísi. Þegar, brezkir
skipstjórar eru dregnir fyrir rétt
þá er ekki aö finna neina misk-
unn hjá Magnúsi, og þeir eru
dæmdir til hörðustu refsingar!
En islenzkir ...!!
Einn sómakær!
starfsemi Thorvaldsensfélagsins
ipyrir skömmu afhenti elzta
kvenfélag á landinu, Thor-
valdsensfélagið, 'Reykjavikur-
borg barnaheimili að gjöf. í því
tilefni var frú Unnur Ágústs-
dóttir formaður félagsins tekin
tali og spurð um starfsemi fé-
lagsins og nýbygginguna, sem
afhent var borginnj til eignar
og rekstrar þann 19. nóv. s.l.
á 93. afmælisdegi Thorvaldsens-
félagsins.
— Þetta hús kostaði hátt á
sjöttu milljón, og vorum við
búnar að safna í það i fimm ár.
Húsið er nýbygging við Vöggu-
stofu Thorvaldsensfélagsins við
Dyngjuveg og er 380 fermetrar
að flatarmáli og er mjög vandað
að efni og frágangi. I húsinu er
pláss fyrir 16—20 böm og þar
er stór og björt leikstofa, heim-
ilisdagstofa og þar aö auki
svefnherbergi. Vöggustofan var
hins vegar afhent borginni frá
félaginu árið 1963. Það eru því
miklar fjárfúlgur, sem félags-
konur hafa lagt fram undanfar-
in ár, en þær eru aðeins um 50
talsins.
— Hvernig aflið þið pening-
anna, sem þarf til allra þessara
framkvæmda?
— Aðaltekjuöflun okkar eru
jólamerkin, sem voru einmitt að
koma út núna, en voru i fyrsta
sinn gefin út áriö 1913 og hafa
síðan komið út árlega nema ár-
ið 1917, eitt af fyrrastriðsár-
unum. Þá höfum við tekjur af
leikfangahappdrættinu okkar,
sem er haldið á eins til tveggja
ára fresti, en nýlega var dregið
í því. Við seljum miöana ein-
göngu sjálfar og heilan mánuö
stóðum við í kvikmyndahúsun-
um og seldum miða og eins
seldum við út um bæinn. Einnig
rekum við Basarinn í Austur-
stræti og seljum þar hluti, sem
við tökum í umboðssölu fyrir
fólk og einnig þá muni, sem
búnir eru til í sjálfboðaliðs-
vinnu. I Basarnum er jóla-
merkið okkar til sölu. Svo má
ekki gleyma því, að við eigum
marga velunnara. Fyrir nokkr-
um árum var dregið í bílhapp-
drættj hjá okkur og fengum viö
vinningsmiöann sendan aftur í
pósti, en aftan á miðanum stóð
eitthvað á þessa leiö: „Meö
innilegu þakklæti fyrir öll ykkar
störf. Gamall velunnari." Enn
þann dag í dag vitum við ekki
hver þetta var. Meðal annarra
velunnara félagsins má minnast
frk. Elísabetar Halldórsdóttur
hjúkrunarkonu, sem lézt fyrir
nokkrum árum og arfleiddi fé-
Iagið að tveggja herbergja íbúð
að hálfu leyti á móti Hringnum.
Allt það fé, sem við söfnum
hjá almenningi ávöxtum við