Alþýðublaðið - 08.01.1966, Síða 8

KASTLJOS
Þjóðleikhúsið:
FEIS EIREANN
Söngvarar og dansarar írá
írlandi
Sviðsetning: Jim Hastie
Píanóleikari: Eily O’Grady
Hörpuleikari: Elizabeth
Hannon
Fararstjóri: Harry Rand
ÞAÐ er einn kostur þess að búa
i þjóðbraut að einatt fara gestir
um hlaðið, sumir skemmtilegri,
sumir óskemmtilegri en aðrir, og
stanza stundum nætursakir eða
svo. Þessarar aðstöðu höfum við
einatt notið á undanförnum ár-
lim, þó sumum finnist við gætum
notfært okkur hana betur, og
fengið gesti í heimsókn sem hafa
átt leið yfir Atlantshafið en hefðu
varla gert ferð sína gagngert
hingað. Nú síðast kom í skyndi-
heimsókn til Þjóðleikhússins irsk-
ur söng- og dansfiokkur og flutti
okkur þjóðlegt írskt efni á fall-
egri og skemmtilegri sýningu þar
á miðvikudagskvöld. En flokkinn
bar hér að á leið sinni í sýninga-
för vestur um haf eins og franska
ballettflokkinn sem hingað kom
í haust.
Ég er því miður vita-fáfróður
um írsk þjóðfræði og þjóðkvæði,
—• og varð heldur ekki miklu nær
af ruglingsiegri grein í leikskrá.
En það er alkunna að írar hafa
frá öndverðu verið mikil skáld-
skaparþjóð, sagnamenn og kvæða
og söngva; þessi arfur þeirra,
sem var að glötun komin á hung-
urárum þjóðarinnar, hefur á
seinni tímum verið vakinn upp á
nýtt, en írar leggja allra þjóða
mesta rækt við þjóðfræði sín. Og
á honum byggir flokkur eins og
Feis Eireann starf sitt. Sýning
þeirra hér var fjölbreytt, fjörug
og smekkvísleg kynning þjóð-
legrar írskrar tónlistar og kveð-
skapar; framandi áhorfandi sakn-^
aði þess mest að vera ekki kunn-
ugri kveðskapnum fyrir og hefði
þá notið sýningarinnar enn betur.
Því miður er undirritaður með
engu móti dómbær á söng og dans
mennt; minn eini mælikvarði á
þá hluti er hversu ég skemmti
mér stundina sem ég hlusta. Og
þetta var sem sagt skemmtilegt
kvöld. Eínisskráin var fjölþætt og
tilbreytileg, þar fór saman við-
kvæmni og tregi, fjör og ærsl
þjóðkvæðanna, þar voru ættjarð-
arkvæði, ástavísur, angurljóð og'
gamankvæði. Það sem kann að
hafa skort á ýtrustu nákvæmni í
flutningi bætti flokkurinn upp
með fjöri sínu, glaðværð og
þokka, — en ef til vill voru gam-
Tvö írsk
ankvæðin og hraðir og fjörugir
dansarnir þau efnisatriðin sem
bezt nutu sín. Tómt mál væri að
fara að telja hér upp langan lista
efnisatriða eða flytjenda, en í
flokknum virtist valinn maður í
hverju rúmi. Og sýningin var
mjög smekkvíslega búin á svið við
hvíta og græni liti írlands um-
hverfis gullna hörpuna sem Eliza-
beth-- Hannon sló af mikilli list
og söng undir. Önnur nöfn að
nefna eru söngvararnir George
Phillips og Bill Gbolding, Aedin Ni
Coiieain og Marjorie Courtney,
dansarnir Mary Kimberley, Barry
O’Doherty, Bernie Keogh, -Jim
Hastie. Þau áttu hlut að mörgum
skemmtilegustu atriðum sýningar-
danspör
innar, en hápunktur hennar var
líklega lokaþátturinn við ballöð-
ur Percy French.
Áhorfendur tóku sýningunni
með miklum fögnuði, langvarandi
lófataki að lokum. Trúlegt er að
fleiri hefðu viljað njóta hennar
en fengu í þetta sinn. — Ó.J.
NB. Þjóðleikhúsið ætti að huga
að leikskrá sinni. í vetur hefur
innsta blaðið í heftinu legið laust
að kalia og losnar ævinlega úr
heftingu þegar skránni er flett.
Þetta er óþægilegt og gerir skrána
óeigulega þeim sem hirða um
hana. Hvað sem öðru líður í henni
er allténd markvert efni einmitt
á þessum síðum. —
SUÐUR- og Suðaustur—Asía
var mesta óróahorn heimsins á
árinu er leið. Á þessu stóra svæði
meginlands og eyja, þar sem fjórð
ungur mannkynsins býr, frá Vest
ur-Pakistan í vestri til Indónesíu
i austri, ríkir spenna, bæði út á
við og inn á við. Nægir að nefna
Vietnamstríðið, fjandskap Ind-
verja og Pakistana, sem brauzt
út í beinni styrjöld í september
og á tandið í Indónesíu, sem ber
flest einkenni borgarastyrjaldar.
Filestar þjóðirnar í, þessum
heimshluta búa við ókyrrt ástand
og ínnbyrðis togstreitu og þær
búa í rkugga Kínverja, risans, sem
er að vakna, en jafnvægi það,
sem ríkir í innanríkismálum Kín
verja, er í sterkri mótsögn við
jafnvægisleysið í grannlöndunum.
Valdamennknir í Peking blása að
glæðunum, en af nógu mikilli var
kárni til bess að dragat-t ekki meir
inn í deilomálin en þeir óska. Hin
ir kommúnistísku vaidhafar í
Kína líta á hin fiölmennu lönd í
suðri sem eðlilegt áhrifasvæði
Kína og telia hentugustu leiðina
til þe~s að komast t.il áhrifa vera
bá að auka ú'fúðina. og þeir reyna
að auka áhrif sín á kostnað
Rússg ekki siðnr en Bandaríkja
manna.
ÓÖUTTA VTFC GJÁ.
Ársíjis 1Q«5 verður sennilega
minnzt fvrir Rnð. að þá komst á
ereinin»”r hinna tveggia stór
volda kommjjnipta í hað stig, að
allar le'ðir tii að hrúa ágv'eining
inrj j/nrn InVaðar T .niíitofíamir í
Peking ívstu hví afdráttarlaust
vfir á árínu að pvkert sameinaði
]°npnr mar"vismann.1pnínismann“
og ..nv+Kkn errinrckoðiinarstefnu"
Svipmynd frá sýningu írsku listamannanna í Þjóðleikhúsinu. (Myndir: B1 Bl.J
há. sern a1icr4«anrij )' Sovétríkj-
nnnm. o<r a» hiua rnii'i þessara
tveepia ctpína v.-nri óbrúaplegt á
sama h*itt pn í harrtfjj stéttanna"
Á öH”m upim c?ta#tjinj j' Suðaust
Ij’r-As’’i har rpm við-iár r’kja saka
K’nveriar r>,v-ca um að styðja
afturhaidcöfi nrr vera í slagtogi
moð hanUaríckn hoijnsvaldastefn-
unni. Þetta Rpgjr Peking um af
c+öðij Rúsca til hins svokallaða
hióðfre’si - strt'ðq í Vietnam, þrátt
fvrir hað nð hin oninbera stefna
Pijcsa »é samhlióða kínversku
s+efnunni. Rússar "vara með því
að ásaka K;nve"ia 'fvrir að tor
voida snvórrka vonnaflutninga til
Norður-Viptnnm 0v að hiálpa Norð
w-Vietnammönmim að mestu
levti mpð stórvrðnm einum sam
an.
Opinberlega er afstaða Peking
og Moskvu einnig hin sama til
valdabaráttunnar í Indónesíu, þar
sem herforingia- reyna að brjóta
kommúnis+aflokkinn á bak aftur
en í áróðri Kínverja í sambandi
við þróun mála í Indónesíu er
lösð áherzla á ..bandalag indónes-
ískra hæsriafla 00 sovézku svikar-
anna os éndurskoðunarsinnanna,”
í þriðju stórdeilunni í þessum
8 8. janúar 1966 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ