Alþýðublaðið - 16.01.1966, Blaðsíða 16

ji
I' Rithöfundarnir voru iiand
, teknir fyi-ir fjórum mánuð
jjj; um. Ef þeir verða ákærðir
íji eiga þeir á hættu sjö ára
f; frelsisskerðingu og fimm ára
j útlegð, sem bætist við. Væg
asta refsing er sex mánaða
fangrelsiss vipting. . .
Alþýðublaðið
|--------------------------------
\ :
]:•
í nýútkominni Frjálsri
þjóð er auðvitað heilsíðu við
tal við Hannibal Valdimars
son. Hvernig væri að þeir
settu fastan liaus á þessi við
tpl? Hann gæti tii dæmis
heitið pabbarabb. . .
Það liggur við að maður sé
: sad og gangi út og plaffi
sjálfan sig yfir ranglæti og
skilningsleysi þessa heims.
N,ú ep verið að safna undir
'! skriftum í nágrenninu undir
njótmæli gegn mér. Og á-
j stæðan? Jú, ég er hættur við
bassagítarinn og búinn að fá
' mér Ringó-trommu3ett. . .
I
Fyrir okkur, sem trúum á
stjörnuspádóma, er það að verða
sívaxandi vandamál, hvernig við
eigum að haga lífinu á mánudög
um. Svo sem eins og nokkrum Reyk
víkingum er kunnugt birtir dag
blaðið Vísir stjörnuspádóma hvern
útkomudag sinn og gildir spáin
fyrir næsta dag. Nú er það kunu
ugra en frá þurfi að segja, að
Vísir kemur ekki út á sunnudög-
um og þar af leiðandi fáum við
engar lífsreglur fyrir mánudag
ana.
Nú vilja kannski einhverjir
halda því fram, að mánudagar séu
hvort eð er svo ómerkilegir dag
ar, að engin þörf sé á stjörnuspá
fyrir þá. Þessu viljum við bak
síðumenn mótmæla mjög harðlega.
Stórum liluta Reykvíkinga veitir
einmitt ekkert af stjömuspá fyrir
mánudaga og hun mætti vera eitt
hvað á þessa leið í grundvallaratr-
iðumt en með tilbrigðum fyrir hin
ýmsu merki:
„Vertu liugdjarfur fyrir hádegi
liugsaðu þig vel um áður en þú
gerir þau viðskipti, sem þér eru
efst í huga. Þau gætu hefnt sín
eftir hádegið. Einbeittu þér að
framtíðinni, en bægðu frá þér
vandamáli líðandi stundar.”
Slík stjörnu'-pá gæti veitt okkur
sem trúum, mikilvægan móralsk
an stuðning, einmitt þann dag vik-
unnar, sem mórallinn er í lág
marki.
Það sem vakti aijiygll mína
á þessu vandamáli er einmitt spá
in mín fvrir daginn í dag, en hún
er svohlióðandi: „Gdstir, senni
lega einhveriir sem bú hefur ekki
lengi haft samband við munu setjá
svip sinn á kvöldið og gera þér
það ánægjulegt og eftirminnan-
legt.”
Þetta er í sjálfu sér uppörfandi
spá, en hvað er eðlilegra og raun
ar sjálfsagðara, en að gestir komn
ir langt að, beri með sér þann á-
Ihrifavald, sem gerir móral/;kan
stuðning himintunglanna bráðnauð
synlegan á morgun — og felst það
ekki einmitt í niðurlagsorði spár
innar.
Nú skilst mér á skrifum að Vísir
eigi við mikil vandamál að glíma
rétt eins og öll hin blöðin (því
vissulega á Mogginn við vanda
mál að glíma, þó að þau séu ekki
fjárhagsleg.)
En nú viljum við spyrja: Er
ekki einmitt svona tillitsleysi við
lesendur ein af undirrótum vand
ans? Á ekki sá maður, sem gerir
sér glaðan dag á sunnudagskvöldi
að ráði blaðsins, heimtingu á því
að blaðið leiðbeini honum um hegð
un á mánudegi? Og þegar menn
reka sig óþyrmilega á þennan
annmarka, er þá nokkuð eðlilegra
en þeim sárni við blaðið?
Báksíðan bendir hér með á þetta
í fullri vinsemd. Stjörnuspár viku
biaðanna eru af eðlilegum ástæð
um ekki eins fulkomnar og þar
er ekki gert ráð fyrir þeim uppá-
komumt sem að framan greinir,
enda ætlaðar kvenfólki einkum og
sér í lagi.
— Nú verð ég að liætta mamma
Þú veizt hvað símareikningurinn
okkar var svo hræðilega hár um síð
ustu mánaðamót.
— Nú en ég fór í þessi fötj
til að þóknast þér. Þér fannst
þau svo falleg fyrir 30 árum. j
.
— Ég verð að hlaupa úr sím
anum Elsa'. Það er hérna maður,
sem ætlar að hringja í slökkvUið
ið. Er ekki annars lu-æðilegt með
alla þessa bruna nú til dags. Um
daginn heyrði ég að. . . .