Alþýðublaðið - 04.02.1966, Blaðsíða 16

\

Það væri næs að vera á
j, balli, þegar raímagnið fer ...
ef gítararnir gengju ekki fvr
ir rafmagni líka . . .
Og nú sé ég, að vísinda-
menn hafa (náttúrlega eftir
margra ára rannsóknir og
höfuðverki í tilraunastof-
um) komizt að raun um, að
hjónabandið sé heilsusam-
i; legt. Vissu fleiri — og miklu
• fyrr .........
Maggi bítill vatt sér inn-
úr dyrum, og segir: Prent-
villupúki er'verri en bítill.
í annarri ljóðlínu á miðan-
um, sem Hieronymus skrif-
aði Kristrúnu í Hamravík, á
að 'standa: „Kyngimagnið
heimt er.“ Það er kraftur
gamalla kynna. Bítillinn depl
ar öðru auganu og smellir
með fingrunum.
Oddur í Mogga

' %
HÉM

' t’ , > Wi ’• ? O / -?
• • •-v :. •
r w&fi
:• ‘ ; m.

mmm

, ,
■
’
■
v, p
■ : . , V ■;.■■■■ ■■■"■■'.,'
. ' '■■ • : . '•
: .
:'v'-

’iíii <?•*•!
Mamma! Hvar er vindurinn þeg
ar liann blæs ekki, spurði barnið
og rak gömlu konuna á stampinn.
Og eins mætti spyrja: Hvert fer
rafmagnið, þegar það „fer?” eins
og segir í tilkynningum frá raf-
veitunni undanfarna daga.
Ég veit að þeim hjá rafveitunni
finnst heimskulega spurt, en ég
þori ekki fyrir mitt litla líf að
liringja í þá og spyrja þá að þvS
hreint út, því að þá fengi ég yfir
mig hálftíma vísindalegan fyrir-
lestur, sumpart um það hvað spurn
ingin sé fáránleg og sumpart um
hinar aðskiljanlegu náttúrur raf-
magnsins og samt sem áður er
mér til efs að allur vísindamanna
hópurinn hjá þessu þjónustufyrir
tæki bæjarins, hafi yfirleitt nokkra
hugmynd um hvað rafmagn er í
raun og veru.
Og hvernig stendur þá á þeirri
ósvífni mannanna að rukka okkur
ársfjórðungslega fyrir afnot af ein
hverju, sem enginn veit með vissu
hvað er, og ef maður þrjóskast
við að borga, loka þeir einfald-
lega fyrir þetta eitthvað, sem þeir
vita enga formúlu fyi'ir?
Vísindin efla alla dáð. Óskap-
legt öfugmæli er þetta í mínum
eyrum. Ég veit ekki betur en vís-
indin séu að gera hvern mann
dáðlausan, með því að andstæðir
hópar vísindamanna í sömu grein,
halda fram andstæðum skoðunum
á sama máli þangað til allur al-
menningur hefur ekki hugmynd
um hvað snýr upp og hvað niður
á honum sjálfum í vísindalegu
tilliti. Þetta leiðir síðan af sér
illviðráðanlegar sálarflækjur, sem
sálfræðingar kunna jafnmargar
skýringar á og þeir eru margir
með þeim árangri að tiltölulega
meinlausar sálarflækjur eru áður
en varir hlaupnar í óleysanlegan
sálrænan hnút, sem raknar ekki
fyrr en á dánardægri, eða réttara
sagt eftir dauðastundina.
Sú hliðin, sem að okkur blaða
mönnunum snýr er sérlega at-
hyglisverð. Við rekumst á eitthvað,
sem okkur þykir „rakin frétt.”
Andinn og ímyndunaraflið er kom-
ið á flug- áður en við vitum af og
við sleikjum út í bæði munnvik,
en til þess að fréttin fái á sig
traustvekjandi blæ, liringjum við
gjarnan í vísindamann í viðkom-
andi grein.
Þá er það, sem okkur finnst
við verða litlir karlar og hug-
myndaflugvélin nauðlendir á næsta
fastalandi. Vísindamaðurinn hefur
nefnilega tileinkað sér þankagang
Tómasar trúarlausa, þeir verða að
þreifa á öllum hliðum málsins og
gera með það hundrað þúsund
tilraunir frá öllum hugsanlegum
sjónarhornum, áður en þeir láta
frá sér fara varfærnislega og tví-
’ræða yfirlýsingu um málið. Venju
lega orða þeir liana þannig að ör-
uggt sé, að þeir sjálfir sleppi nokk-
urnveginn með heilu skinni frá
málinu, þegar einhver annar vís-
indamaður í sömu grein, birtir
varfærnisiega orðaða yfirlýsingu,
sem þó gengur að einhverju leytí
í berhögg við hina fyrri, þó þannig
að báðar kenningarnar geti stað-
ist ef gengið er út frá að vissir
þættir Jivorrar um sig geti haft
við einliver rök eða líkur að styðj-
ast .
SPdUg
— Látum okkur sjá, — það eru göt á öllum sokkunum
mínum, ég á ekki fleiri hreinar skyrtur, og allir disk-
arnir eru óhreinir: það hljóta að vera minnsta kosti
fjórar vikur síðan hún hvarf.
— Ég verð að hiðja yður um að bíða
augnablik. Pabbi er uppi á lofti að raka
sig með logsuðulampanum.