Alþýðublaðið - 11.02.1966, Qupperneq 16

CMw^JLhn^
Ávísanahefti, segir karlinn
og fussar — það er tæki til
að eyða fljótt peningum —
sem maður á ekki . . .
— Já, Svíarnir hafa sem
sagt lagt undir sig Hafnarbíó
og leika þar hinar ferlegustu
kúnstir um þessar mundir.
Einkum eltast þeir þó við
kvenfólk og peninga, og kven
fólkið sækist fast eftir karl-
mönnum og hjónaböndum.
Nú, þetta þyrfti svo sem ekki
að vera svo aftakaslæmt, ef
réttur maður skyggndist eft-
ir réttri konu út frá réttu
sjónarmiði á réttu augna-
bliki.
Kvikmyndagagnrýni
í Mogga.
Mér brá, þegar ég sá Tím-
ann í gær. Það stóð á forsíð-
unni þessi fyrirsögn: Rétta
rithöfunda sína í dag. Senni-
lega er ég fyrir löngu hættur
að skilja íslenzku, en í mínu
ungdæmi þýddi sögnin að
rétta — að lífláta. — Enda
létti mér stórum, þegar ég
las fréttina og blessuðum rit-
höfundunum hafði nú ekki
verið kálað enn þá, heldur
höfðu þeir aðeins verið
dregnir fyrir rétt . . .
Leikrit módel 1966
SVIÐIÐ: Blár himinn, græn jörð.
Pínulítið þrumuský í hægra horni
himinsins og lítill kofi vinstra
megin á jörðinni framarlega. Kof
inn snýr hægra horni beint fram.
Á honum er enginn gluggi, utan
hjartalaga gægjugat á hurðinni
nokkru fyrir ofan miðju. Utan-
verðu á hurðinni er klinka, ó-
krækt, en innanverðu er önnur
klinka, sem ekki sést og hún er
krækt.
Persónur: Röddin, (maður í lífs
háska), háðfuglinn gamli (gengur
við staf og er rauðhærður), hjúkr-
unarkona, sem hefur orðið að
leggja starf sitt á hilluna af ástæð
um, sem koma fram í leikritinu,
blaðamaðurinn (reikull í ráði — og
spori).
Ef ástæða þykir til og nauðsyn
krefur verður bætt við leikend-
um eftir því hvernig málin þró
ast. Jafnframt leiktækjum.
Leiðbeining til Ijósameistara:
Pinulítil elding, þegar stundar-
fjórðungur er liðinn af leiktíma.
Rauðum bjarma slæn á kofann á
þriggja mínútna fresti Sterkum
ijóskastara skal undantekningar-
laust beint að þeim áhorfendum,
sem ganga út -áður en sýningar
tíma lýkur. Gagnrýnendur á fraim
sýningu, þeir sem jafnframt fást
við skapandi list, skulu baðaðir
grænu öfundarljósi.
Jarðskjálfti, ekki yfir fimm gráð
ur, myndi falla vel inn í stykkið
og ert rétt að leikstjóri láti þess
getið við leikendur og áhorfendur
áður en tjaldið er dregið frá, til
að fyrirbyggja misskilning ef til
kemur.
Hljómlist: íslenzkt þjóðlag, yfir
kaldanyeðisand, leikið angurvært
á hárgreiðu og sög langt að tjalda
baki í sérstakri útsetningu Guð
laugs Rósinkranz.
Þegar tjaldið er dregið frá
gengur háðfuglinn inn á sviðið
frá hægri fram undan kofanum.
Á miðju sviði stingur hann við
stafnum og rekur upp hrossahlát
ur.
Háðfuglinn: Er þetta nú þrumu
ský? Sjáiði nú þessa písl. Líklega
ætlar hann að rigna um aldamót-
in, — ha.
Röddin: Mér vantar læknir. (Sé
leikarinn í ratunverulegum lífs-
háska má röddin vera angistar
full, en annará angurvær, eða
blandin keflvískum trega. Einn
ig er æskilegt að tónlistin komist
í snilið á þes°u augnabliki.)
Háðfuglinn: Hvur var að kalla?
Hvurn á að lækna af bágufallssýki?
Eða er það ekki bágufallssýki að
vilia falia í bágu föðurlandsins?
Röddin: Ég er að sDringa innan
frá og það er ekki þægilegt fyrir
mann á mínum aldri. Mér vantar
læknir.
Háðfuglinn gægist inn um hjarta
gatið: Ertu viss um að Ijósmóðir
eigi ekki betur við þitt tilfelli
góurinn?
Blaðamaðurinn reikar inn á svið
ið. Hann er með Ijósmyndavél á
maganum og heldur~ á þrífæti.
Hann :stillir þrífætinum upp og
skrúfar ljósmyndavélina á, snýr
sér að háðfuglinum og segir:
Súpermyndastoff. Svona hús
voru ekki til nema úti á landi fyr
ir aldamót. Nú bökum við íhaldið
í kosningunum,
Háðfuglinn: Þetta er ekki blaða
matur, heldur innmatuxi. (Hlær.)
Blaðamaðurinn: Ég biðst afsök
unar (Röddin má vera vandræða
leg ef leikarinn er raunveruleg
ur blaðamaður, annars eins og leik
arinn lieldur að blaðamaður biðjist
afsökunar við svona kringumstæð
ur).
Blaðamaðurinn skrúfar mynda-
vélina af þrífætinum, hengir hana
á magann á sér, tekur þrífótinn
undir hendina og reikar út af svið
inu til vinstri, þar isem hann tek
ur ofan fyrir hjúkrunarkonunni,
sem kemur inn í því.
Röddin: Ég er að springa innan
frá. Mér vantar læknir. Það kem
ur blóð.
Hjúkrunarkonan stanzar á miðju
sviði, horfir stjörf fram fyrir sig
í þrettán og hálfa mínútu. Síðan
segir hún með iskelfingarhreim.
Jesús. Blóð, (það lýður yfir
hana.) 1
Hér væri gott að fá jarðskjálfí)
ann.
Háðfuglinn inn um gatið á kofa-
hurðinni:
Heyrðu góði. Þú færð engan
lækni. Þú ert nefnilega búinn að
drepa hjúkrunarkonu.
Röddin: Þá verð ég að fara tii
Danmerkur, eða vestur á ísafjörð
og góðu felliði tjaldið svo ég kom
ist út af þessum andskotans kamri.
Ég get ekki látið nokkurn mann
sjá mig í þessari múnderingu.
TJALDIÐ
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO'XXKiOOOOOOOOOOOOOO'OOOOOOO