Alþýðublaðið - 15.03.1966, Qupperneq 16

Getið þér ekki skotið áður en
þér beygið fyrir horn?
— Hvað meinar þu með að
koma hálffullur heim?
— Það er ekki mér að kenna
olskan. Ég er búinn með pen-
ingana.
l! — Árshátíðin var sérstak-
11 iega skemmtileg. Hversvegna
;! komst þú ekki?
I; — Konan mín sagði að mig
;; langaði ekki.
— Má ég kynna yður fyrir
frú Jónsson. Yður finnst hún
áreiðnalega skemmtileg, hún
hún hefur líka gallsteina.
Hann er í mjög góðu skapi núna
Hann bauð „góðan daginn.“
Cíáus
Tíminn.
Nú er stórafmælum lokið af í
bili og menn einbeita sér að því
að safna kröftum fyrir næstu stór-
átök, sem er px-essuballið um
næstu helgi. Líklega er marzmán
uður réttnefndur „skálmánuður“
vegna árshátíðanna, rétt eins og
febrúar verður að kallast „mat-
mánuður” vegna þorrablótanna.
Annars geta menn sem hægast lát
ið sér endast árið, til að liafa há-
tíðlegt i mat og drykk, ef þeir
eru nógu fundvísir á tilefni.
Stói-afmælum hefur ekki linnt
allt frá áramótum og allir hafa
keppst um að óska öllum til ham-
ingju og allir hafa fallizt í faðma,
rétt eins og þeim hafi aldrei orð-
ið sundurorða í hálfa öld. Og fram-
undan eru páskar og. sumarfrí.
Væi-i nú ekki rétt að staldra að-
eins við og líta á hvernig tii hef-
ur tekist með Iífið, það sem af er
árinu, sem nú er orðið tveggja
og hálfs mánaðar gamalt. Ekki er
þar allt jafn glæsilegt. Við höfum
t.d. tapað nokkrum landsleikjum,
eða jafnmörgum og við höfum
leikið, og eigum að öllum líkindum
eftir að tapa mörgum í viðbót.
Ekki lítur lieldur glæsilega út með
heimsmeistaratitilinn.
Magnúsi Jónssyni þótti að hlýða
að setja lög, eða reglugerð um
smygl til landsins, en það hafði
lengi grasserað án viðhlýtandi
lagasetningar. Mörgum af aðdá-
endum Péturs sterka, þótti Magn-
úsi verða á í messunni, þegar
hann lögleyfði bjórdrykkju einnár
stéttar í landinu, en uppálagði öðr
um að beygja sig fyrir áfengislög-
gjöfinni. En þetta mál er auðvitað
samvaxið áfengisvandamálinu, sem
f jölgar sífellt gráum hárum á höfð
um eiginkvenna drykkfelldra borg-
ara.
En það er með áfengisvandamál
ið eins og önnur vandamál, að
það eru haldin urn það hundruð
langra erinda, sem enginn skilur,
en svo rennur upp Ijós fyrir ein-
hverjum gáfumanni úti í bæ og
hann skýrir málið í einni meitl-
aðri setningu. Þannig varð einn
góðborgari Reykjavíkur til að
skýra áfengisvandamálið við kunn-
ingja sinn á mánudagsmorgni nið-,
ur í Austurstræti. Hann sagði: „Nú
veit ég hvað áfengisvandamálið er.
Það er að eiga ekki fyrir afréttara
á mánudagsmorgni.”
Þessum gáfaða góðborgara hef-
ur að líkindum verið líkt farið og
öðrum gáfuðum íslendingum, að
lxann hefur í æsku lært vísu Páls
Ólafssonar um lækningarmátt
brennivínsins og hrifist af hinum
einfalda boðskap, sem þar er að
finna.
En nú ei-um við komin út fyrir
efnið og rétt að kippa sér á lín-
una. Hvað höfum við afrekað á
tveimur og hálfum mánuði ársins
1966? Sannast eð segja man ég
ekki eftir neinu í bili, nema hvað
Loftleiðir hafa fengið sér svo
langa flugvél, að sagt er að þeir
séu að leita fyrir sér um skelli-
nöðrur handa flugfreyjunum.
Um framtíðina verður ekkert
sagt rneð neinni vissu íxú í bili.
Við verðum aðeins að þreyja og
vona að hún upplýsi okkur um sig
eftir því sem á hana líður. Auð-
vitað er útlátalaust að spá sigri
yfir Dönum í handknattleik, en
lionum liefur bara verið spáð svo
oft án þess að eftir lxafi gengið,,
að réttast mun að þegja að þessu1
sinni.
r
Ls pau u
f
. Þessi þáttur þarna í
Útvarpinu, Hrepparnir keppa
eða hvað hann nú heitir,
— sg liann er orðinn svo leið
inlégur að ég kvíði fyrir að
'hlusta á hanrx. . .

OMWgjl/fov^
Það var mál tii komið að
setja upp hættumerki héraa
ságði kaliinn við mig í bil
:túr um daginn. — Hér hitti
ég kellinguna fyrst. . .
, . Nú" ér lokið brúðkauþi
i. þeirra Béatrix Hollandsprins
ésús og þýska aðalmannsins
von Amsþerg,. ■ og
sjálfSágt er þungu fargi áf
mörgum Höllendingum létt.