Alþýðublaðið - 24.04.1966, Side 13

Þögnin
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
SIRKTJSSÖN G V ARINN
Ný litmynd með Elvis Presley
Sýnd kl. 5.
HUNDALÍF
Sýnd kl. 3.
uhhh
Manlie
Spennandi og sérstæð ný lit-
mynd, gerð af Alfred Iíitehcock
með Tippi Iledren og Sean Conn
ery.
íslenzkur texti.
Sýnd kl, 5 og 9.
Hækkað vex-ð
Bönnuð innan 16 ára.
Sími 41985
Konuiigar sólar-
innar.
(Kings of the Sun.)
og snilldarvel gorð
amerísk stórmynd >' litum og
Yul Brynner
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð >nnan 12 ára.
Barnasýning kl. 3.
frá flugvell
inum leit Alice Preston alls ekki
umhverfi sig. Hún ,sá ekkert
nema Caroline.
— Hvað ert þú að gera hérna?
Ég hélt að þú værir í Alsír.
Caroline brosti blíðlega til móð
ur sinnár. — Ég átti frí inni og
mér fannst rétt að hlífa þér við
ferðinni. Segðu mér heldur
hverju það veldur að þú ert allt
í einu farin að ferðast heims
hornanna á milli.
— Ég gat ekki lengur skilið
hve’rsvegna þið krakkarnir mátt
uð fkoða heiminn en ég varð allt
af að sitja á rassinum heima.
Caroliue hristi höfuðið. — Þx<5
getur ekki verið ástæðan.
— Nei sagði Alice lágt. — Mig
langaði vo mikið til að sjá ykk
ur öll aftur.
Og til að koma í veg fyrir
fleiri spurningar fór hún að
lýsa öllu því sem hún hafði
heyrt og séð á sínu langa ferða
lagi og þá sér í lagi Stuart Ven
ables.
— Hann er ljómandi myndar
legur sagði Caroline.
— Já, það er hann, sagði A1
ice ákveðin. — Ég vona að hann
komi að heimsækja okkur.
— Það er víst enginn vafi á
að hann gerir það, sagði Georg
og brosti til móður sinnar eftir
að honum hafði oi’ðið litið á
Caroline sem nú var eldrauð í
kinnum.
Alice hállaði sér fram og klapp
aði á öxl tengdadóttur sinnar.
— En hvernig hefur þú það nú
Joan?
— Ágætt tengdamamma, sagði
Joan ocr leit við. Alice brá þegar
hún sá öwæntinguna sem skein
úr svíd hennar.
Alice hafði alltaf þótt mjög
vænt um'konu Georgs. Itún var
einmitt rétt.a konan fyrir hann
— gáfuð róleg og blið en samt
kona sem vissi hvað hún vildi.
— Af hveriu fór Deborah ekki
með vkkur á flugvöllinn? spurði
Alioe.
— Það v»r ekki rúm í bifreið
inni fv’-ír fteiri.
—Hún v»r með höfuðverk. . .
Geore ne .To»n töluðu hvort uon
i annnð. Aiioe Preston hallaði
:sér aft'úr á h»k. Svo grunur henn
ar hafði við rök að styðjast. Það
er eitthvað að með Deborah. .
21.
Deborah beið hennar á svölun
um þegar bifreiðin ók upp að
húsinu. Hún var breytt — hærri
og grennri en fyrr já, næstum
of grönn. Kinnar hennar voru
ekki lengur barnslega kringlótt
ar.
— Góðan daginn amma, sagði
Deborah kurteislega. — Ég vona
að ferðin hafi gengið vel.
Fi-amkoma Deborah sýndi
greinilega að orð hennar voru að
eins innantóm kurteisi. Augna
ráð hennar var kuldalegt og
kærulaust og það voru bitrir
drættir um munn hennar.
Aliee varð fyrir miklum von
brigðum og gífurleg þreyta hel
tók hana. Hana sárlangaði til
að vita af hverju Deborah var
svo'breytt en hún þorði ekki að
spyrja. Hún fengi víst að vita
það fyrr eða síðar.
Caroline fylgdi henni til her
bergisins, sem hún átti að sofa
í og þar leit hún blíðlega á móð
ur slna. — Þú ert þreytt sagði
hún. — Ég skal láta renna i bað
fyrir þig og svo skaltu leggja
þig fram að mat.
Það var orðið dimmt þegar A1
ice vaknaði aftur. Hún var út
hvíld og í betra skapi en fýrr.
Biartsýni hennar og hugrekki
var aft.ur það sama og fvrr.
Dökkur þjónn með 'hvítan túr
ban á höfði bar matinn fram.
Deborah var í gulum kjól og
mjög yndisleg en hún sag’ði varla
orð meðan á máltíðinni stóð. A1
ice lét sem í ekkert hefði skor
izt og talaðj ákaft við þau hin
og lét sem hún heyrði ekki að
eitthvað væri að.
Eftir matinn hvarf Deborah
orðalaust en Alice virtist ekki
veita því eftirtekt heldur. Hún
gekk að glugganum og leit út.
— Hve langt héðan býr Stuart
Venables? spurði hún.
— Hundrað mílur, brosti Joan
— Hundrað mílur sagði Alice
ist og talaði ákaft við þau hin
skelfingu lostin. — Þá er ekki
mikil von um að sjá hann.
Þau hin hlógu. — Hundrað míl
ur þykir ekki mikið hérna, sagði
George. — Vegirnir eru mjög
góðii’.
Alice vonaði að hann hefði á
réttu að standa.
Næstu daga lét Alice sér líða
vel heima hjá syni sínum. Svo
til allan daginn var hún með
Cai'oline. Þær skoðuðu borgina
og umhverfi hennar fyrir há
degi og þegar hinn hræðilegi
hitatími eftir hádegið hófst lagð
ist hún til hvíldar undir moskitó
netið og hugsaði um Oniston og
New Ýork, um Lee og Mary og
Ben Barnes. . . .
Dag nokkurn meðan hún var
að hvíla sig heyrði hún reiðilega
karlmannsrödd úti á svölum. Son
ur hennar sagði eitthvað og reiði
lega röddin svaraði aftur:
— Ég er reiðubúinn til að fá
skilnað, sagði ókunni maðurinn.
— Ég hef sagt Deborah það og
lxún vill bíða mín.
— Bíða yðar? öskraði George.
— Dóttir mín er ekki orðin átj
án ára enn. Ef þér haldið að ég
vilji að hún giftist manni á borð
við yður þá. . . .
— Enginn var að spyrja um
yðar vilja Preston. Hér er verið
að ræða um það hvað Deborah
vill og hún vill verða konan mín.
George sagð; aftur ógnandi:
— Ef þér látið dóttur mina ekki
í friði Hamilton skal ég síá svo
um að þér verðið hraktir héðan
úr borginni.
— Og Deborah? spurði hinn fyr
irlitlega. — Ef ég fer úr borg
inni fer hún með mér. Minnist
þess.
Síðan heyrðist fótatak fjar-
lægjast og loks var útihurðinni
skellt harkalega.
Alice tók með titrandi hendi
eina hjartapilluna sína og settist
upp í rúminu til að hugleiða það,
sem hún hafði heyrt.
Svo að Deborah var ástfangin
af kvæntum manni. Það var
hræðilegt fyrir svona unga
stúlku. Nú skildi Alice betur
hversvegna andrúmsloftið á heim
ilinu var svo spennt — áhyggju
svipinn á andliti Joan, þvingað
bros Georges. . .
23. 1
Þegar Caroline kom inn til
móður sinnar sat hún upp við
dogg í rúminu og tárin flóðu
niður kinnar hennar.
— Hvað er að mamma? spurði
Caroline áhyggjufull.
Alice leit á dóttur sína. — Það
er. . . það er Deborah.
Caroline settist við hlið henn
ar og hélt um hönd hennar. —>
Hvað með hana?
Gefið menntandi og
þroskandi fermingar-
gjöf.
NYSTROM
Upphleyptu landakortin
og hnettitnir leysa vand
ann við landafræðinám-
ið.
Festingar og leiðarvísir
með hverju kortL
Fást í næstu bókabúð.
Heildsölubirgðir:
Árni Óiafsson & Co
Suðurlandshraut 12
sími 37960.
LITLI FLAKKARINN
SMURI BRAUÐ
Snlttur
Opið frá kl. 9—23,30
Brauðstofan
Vesturgötu 25.
Sími 16012
ALÞÝDUBLAÐIÐ - 24. apríl 1966 13