Alþýðublaðið - 16.11.1966, Page 10

B*si8a« .rinwSur^;
k ”aga- SS^’iTot^8!:
r‘'ÓiÍ C1'oÉÍ''1'p'a !jtr v>lr'r'g"C .°^e*. í>;' »
>»“" íí««w
, *eru;r Bawi8ur'r'f saW"r °g'nsB^-
i ^'5'r .v.oP^ ’- cBMN«Ð,r<’______--
\ ist V»r 5 Sí»
\ uiynat' ----
4 »8 v
41« 06 ^
Ég veit hvar mitt innra í sveit
er sett'
þó sé það horfið mér sýnum.
Veittu því guð minn af göfug-
leik þínum,.
grátklökkum manni faans heig-.
asta rétt>
Bitt’okkur tvö sem að týnt hafa
sporum
■traustlelga saman svo í hugskot-
um vorum
vaxi og þroskist þinn andlegi
kraftur,
því: Sendu mér ást mína aftur.
Sem skáldverk er Sódóma- Gó-
snorra hreint og beint lýigilega
frumstæð, svo bamsleg að setur
að manni furðu að slík einkamál
Skuli tekin til birtiugar. En það
er þrátt fyrir allt sjálfur bama-
skapurinn sem bjargar því sem
bjargað verður úr bókinni: höf-
undurinn mun vera kornungur
maður, og bók hans er alls ekki
ófróðleg um drauma, sýnir, æsku
æði nú á dögum. Þrátt fyrir a'lt
kann að vera einlægur kjarni í
rómantískum ástardraumi sögunn
ar — þó óhjákvæmilega sé hann
mótaður á báða bóga af
tízkubundnum kynferðisórum.
Hinn kostulegi sambreyskingur
andahylggju og sósíalisma i póli-
tíska þætti bókarinnar er ekki
bara broslegur: hann kann einnig
að bera vitni um einlæga upp-
reisnarþörf. En einkemiilegast fyr
ir söguna er þó hve viðhorf hins
unga höfundar eru raunverulega
gamaldags og ihaldssöm: kyniífið
syndsamlegt, hreinleikadraumur-
inn bundinn skirlífi og hinni
„einu sönnu“ ást, sósíalismi hans,
að svo miklu leyti sem grillir í
(hann sem raunverulega skoðun í
bókinni, fyrst og fremst fólginn
í gamalkunnum slagorðum um
spillt auðvald og stefnir í raun
réttri að „andlegu“ marki.
Ekki er nU jþetta efniiegt. En
þrátt fyrir allt bregður fyrir í
sögunni nokkrum sögumannshæfi-
leik; hún er rösklega sögð með
köflum, einkum framan af Þar
sem frá einhverju verulega er að
segja, og þar gætir sumstaðar dá-
lítið kaldranalegrar kímnj þó hún
kunni að vera óafvituð; viðs veg-
ar í sögunni eru einstakar athug-
anir skemmtilega orðaðar. Eins
og þetta' „Það hendir enginn tí-
eyring í ljóslausan glugga um há-
nótt nema kvenmaður og það með
eitthvað ekkj hrcina samvizku.
Aðrir henda fimmaur". Eða þetta:
„í einu horni stofunnar var bar.
Einn af þessum vinalegu heimil-
isbörum sem smátt og smátt eyði-
leggja sjálfsvirðingu einstaklings
ins, grafa undan frelsinu og leggja
heimilin í rúst“. Eða þessi sam-
líking: „röddin brauzt fram í gegn
um talfærin eins og skruðningur
í ryðgaðri ankerisfí<sti, spýttist
út úr honum, en tók svo enda í
lágu, þvoglulegu korri líku því
sem vanaður einmana andarstegg
ur gefur frá sér í þoku“. Og á
víð olg dreif gætir viðleitni höf-
undarins til að einangra sögu-
hetju sína fyrir sér, skoða hann
á hlutlægan hátt, sem söguefni,
í stað þess að ganga sjálfur heils-
hugar upp í órum hans. Að sönnu
þyx-fti þessi viðleitni, og önnur
í sögunni, að ganga sýnu lengra
til að ná máli. En takist Úlfari
Þormóðssyni að notfæra sér bet-.
ur þá hæfileika sem í bók hans
birtast í brotum og brotabrotum
á víð og dreif kann hann að reyn-
ast rithöfundai-efni. Þá kann, þrátt
fyrir allt að fara fyrir honum eins
og Sigmari söiguhetju þegar hann
hélt stóru ræðuna á kommafundi:
„Margii- tóku í höndina á honum
og óskuðu honum til hamingju
og þökkuðu honum ræðuna með
heilshugar óskum um að hann
léti frá sér heyra áður en langt
um liði“.
Eíklega heyrir það til róttækni
í stíl að Úlfar Þormóðsson ritar
ekki hve, hvernig, hversu, hver
os.fi-v. hekiur jafnan hvu, hvurnig,
hvursu, hvur. En tilviljun mun hafa
ráðiff setningu ypsílons í íbókinni
sem kemur fyrir á hinum ótrú-
legustu stöðum Yfrið nógar prent
villur aðrar. — ÓJ.
AugiýsiiuiiKiminn 14906
1A 16. nóvember 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Umberto D.
Framhald úr opnu.
sannfæringu og skilning á per-
sónum. Þetta gefur kvikmyndinni
gildi meistara verksins og full-
komleikans, þrátt fyrir galla í út-
færslu.
Burtséð frá þýðingarmiklu eðli
manneskjunnar, stendur Umberto
D sem mikilvæg tilraun nýrrar
djarflegrar kvikmyndasköpunar.
Kvikmyndin samanstendur af mörg
um smávægilegum athugunum til
glöggvunar á eigin innri hugðar
efnum. í meðhöndlun de Sica verð
ur þessi kvikmynd einhver sann
ferðugasta heildai-mynd mannlegr
ar athafna.”
Flestir munu vera á einu máli
ura, að þær kvikmyndir, sem ís-,
'lenzka sjónvarpið hefur sýnt hing
að til hafi verið með afbrigðum lé
legag. Vonandi þarf því engum að
leiðast yfir kvikmynd Vittorio de
Sica, Umberto D.
Sigurður Jón Ólafsson.
Yfirferðin
Framhald af 10. síðu.
syndugs manns sem að ekkert á
annað en ást og von og þrá.
í útlegð þú sendir og slitur tvo
elskhuga sundur um ókomna
tíð.
En þar sem þú veizt þeirra
sálarstríð
þá láttu nú leiðirnar mætast
og leyfðu tveim hjörtum að
kætast.
Vélsetjari
óskast
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sími 14905.