Bókasafnið - 01.01.1974, Síða 20

með einni aðferðinni, sem hann kennir við
Bollmora. Þá er litskyggnum raðað í hillur
úr gagnsæju plasti og má koma 32 skyggn-
um fyrir á hverri hillu, en þær eru lýstar
neðan frá. Hillumar má draga fram, og
þannig má auðveldlega virða fyrir sér allar
skyggnurnar.
í Lyngby-safninu eru margar myndirnar
geymdar í sérstökum grindum, þar sem liver
mynd stendur í sérstöku hólfi og er auð-
velt að draga þær fram til skoðunar.
Hver á að velja listaverk til útlána úr
bókasafni? Er það ekki bókavörðurinn?
Hann velur bækur, hljómplötur og annað
safnefni. Sér til ráðgjafar getur hann liaft
listfróða menn. Hvaða kröfur ætti að gera
um gæði listaverka til útlána? Þar sem lista-
félög eða -nefndir velja verk til útlána, svo
sem um er að ræða í okkar tilviki, og á ég
þar við Norrænu farandsýninguna, hlýtur
að mega ætla, að þau svari að öllu leyti til
þeirrar kröfu, sem gerð er til góðrar listar.
Einnig ætti það að vera trygging fyrir góðri
list, ef menn sérfróðir um list eru til ráð-
gjafar um kaup listaverka í listlánadeild
bókasafna. En bókavörðurinn ætti þó ætíð
að hafa síðasta orðið. Hann getur að miklu
leyti haft viðmiðun af þeim reglum, sem
hann fer eftir um val á bókum og öðru safn-
efni, þótt vitaskuld verði að vel ja enn strang-
ar, ef um er að ræða listaverk, þar eð þar er
um að ræða miklu færri verk og auk marg-
falt dýrari.
Þess verður eflaust alllangt að bíða, að
listlánadeildir komist á við íslensk bóka-
söfn. Líklega yrði hið nýja borgarbókasafn
í Reykjavík það safn, sem bestu skilyrði
ætti að hafa til stofnunar slíkrar deildar. Þó
ber að hafa í huga, að bókaverðir virðast
hafa orðið nokkuð á eitt sáttir um, að list-
lánadeilda væri síður þörf í borgum, þar sem
greiður aðgangur væri að alls konar list, en
í dreifbýlinu, þar sem fólk á miklu erfiðara
um vik að kynnast list. Því er athugandi,
hvort hið opinbera, t. d. Menntamálaráð,
ætti ekki að gangast fyrir tilraun svipaðri
þeirri, sem Norræna listabandalagið er að
gera, og standa fyrir farandsýningu á ís-
lenskri málaralist, sem farið gæti til bóka-
safna í dreifbýlinu. A þann hátt gæfist þar
kostur á að fá málverk, góða list, heim til
sín, þótt lítils háttar greiðsla yrði að koma til
vegna flutningskostnaðar og tryggingar-
gjalda. Að lokum vil ég benda lesendum,
sem kynnu að æskja vitneskju um listadeild-
ir og hlut'verk þeirra, á bók eftir Karl H.
Bolay: Att lána ut konst. Artoteksverksam-
het vid svenska bibliotek. Sú bók er hin
fyrsta í ritröð, sem sænsku bókasafnasamtök-
in, SAB, sendu frá sér. Hún er gefin út hjá
þjónustumiðstöð sænsku bókasafnanna,
Bibliotekstjánst, í Lundi 1967.
20