Alþýðublaðið - 28.01.1967, Blaðsíða 4

Ritstjórar: Gylfi Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. — RitstjórnarfulK
trúi: Eiöur Guönason — Simar: 14900-14903 — Auglýsingasími: 14906,
Aðsetur Aiþýöuhúsið við Hveriisgötu, P.eykjavík. — Prentsmiðja Alþýðu-.
blaðsins. — Áskriftargjald kr. 105.00. — í lausasölu kr. 7.00 eintakið,
Útgefandi Alþýðuflokkurinn.
Brunabótafélagið 50 ára
BRUNABÓTAFÉLAG ÍSLANDS hefur um þessar
mundir starfað í hálfa öld. Hefur félagið gegut sögu
íegu hlutverki, ekki 'aðeins í tryggingamálum, held-
ur og sem þáttur í alhliða sjálfstæðisbaráttu þjóðar-
innar. Sveinn Björnsson, sem síðar varð forseti ís-
lands, kom félaginu á fót eftir að Alþingi hafði sett
um það lög og varð fyrsti forstjóri þess. Hann segir
svo um Brunabótafélagið í endurminningum sínum:
„Sú sannfæring mín jókst með ári hverju, að það
væri nauðsynlegt til þess að öðlast fullkomið sjálf-
stæði íslands að ná sem fyrst í okkar eigin hendur
slíkum málum, sem héldu í Iandinu arði og fé, sem
áður hafði horfið til útlanda, aðallega Danmerkur.“
Brunabótafélagið flutti veigamikinn þátt trygginga
inn í landið og varð einn af hornsteinum íslenzkrar
tryggingarstarfsemi, sem síðan hefur blómgazt. Fé-
lagið var og er ríkisfyrirtæki og heyrir undir ráð-
herra. En það hefur um leið verið byggt upp með
beztu einkennum samvinnutryggingafélaga, ekki sízt
raeð því að endurgreiða arð til hinna tryggðu eftir
viðskiptum. Á síðastliðnum tíu árum hafa þannig
verið endurgreiddar 21,2 milljónir króna. Hefur þetta
þó ekki veikt uppbyggingu félagsins sjálfs, því sjóðir
þess nema nú 71,7 milljóna króna.
Árið 1955 voru gerðar veigamiklar breytingar á
skipulagi Brunabótafélagsins í þá átt að veita hinum
tryggðu beinni aðild að stjórn þess. Var þá sett upp
fulltrúaráð, sem bæjar- og sýslufélög kjósa, en meiri
hluti allra trygginga félagsins hefur jafnan verið á
vegum sveitarfélaganna. Fulltrúaráðið kýs félaginu
framkvæmdastjóra. Er hér um að ræða óvenjulegt
sambland af ríkisrekstri og samvinnurekstri.
Brunabótafélagið tekur nú að sér flestar tryggingar
nema líftryggingar, þó hefur meginþáttur starfsem
innar frá upphafi verið, eins og nafnið bendir til,
brunatryggingar. Á því sviði hefur félagið
unnið gagn, með því að kosta Brunaeft-
irlit ríkisins, reka verkstæði fyrir slökkvi-
bíla og tæki og loks að lána mikið fé til vatns
veituframkvæmda og annarra ráðstafana, er stefna
að auknutn brunavörnum. Lánveitingar félagsins hafa
raunar mjög beinzt til sveitarfélaga og verið mörg
um þeirra ómetanleg hjálp á liðnum árum.
Fimmtíu ára starf Brunabótafélags íslands hefur
verið farsælt og þjóðin stendur í þakkarskuld við fé-
lagið, fyrst fyrir þátt þess í að færa tryggingastarf-
semi á íslenzkar hendur, og síðan fyrir starf í
þágu hinna tryggðu, aðallega á sviði brunavarna.
Tryggingastarfsemi er nú mikil í landinu og þjóðin
greiðir mörg hundruð milljónir króna árlega fyrir
tryggingar. Skiptir miklu máli, að þessi starfsemi sé
hagstæð, kostnaður ekki of mikill, endurtryggingar
sem beztar og að almenningur hafi tækifæri til að
fylgjast með starfi félaganna.
4 28. janúar 1967 -- ALÞÝÐUBLA0IÐ
Samvinnutryggingar kynna
hálf-kaskotryggingarnar
Samvinnutryggingar hófu bif-
reiðatryggingar í janúar 1947 og
eru jrvi um þessar mundir, liðin
20 ár síðan sú starfsemi fólagsins
hófst.
Á þessu tímabili hafa Sam-
.vLnnutayggingar beitt sér fyrir
margvíslegum nýjungum og br.eyt-
ingum á bifreiðatryggingum, sem
allar hafa verið gerðar með til-
liti til hags hinna fjölmörgu við-
skiptamanna.
HÁLF-KASKO.
Nú hafa Samvinnutryggingar
þá ánægju að kynna nýja tegund
bifreiðatryggingar, sem nefnd
hefur verið hálf-kaskó, og er nýj-
ung hér á landi. Trygging þessi
er hentug fyrir allar tegundir og
gerðir bifreiða.
Tryggingin bætir skemmdir,
sem verða á ökutækinu sjálfu af
völdum bruna, þjófnaðar, veltu og
/eða hraps og auk þess rúðubrot
af hvaða orsökum, sem þau verða.
Iðgjöld fyrir þessa nýju trygg-
ingu eru sérlega lág, og um veru-
lega iðgjaldalækkun á bruna-
tryggingu bifreiða er t. d. að ræða.
Ársiðgjald nokkurra bifreiðagerða
eru scm hér segir:
Ársiðgjald
frá kr.
Einkabifreiðir 850.00
Fólksbifr. gegn borgun 1.200,00
Jeppabifreiðir 850.00
Vörubifreiðir, einka 850,00
Vörubifreiðir, atvinnu 1.000,00
Vörubifr., gegn borgun 1.050,00
Sendiferðabifreiðir 950,00
Keiðhjól m. hjálparvél 150,00
Dráttarvélar 450,00
Við undirbúning þessarar trygg-
ingar hefur verið leitazt við að
koma til móts við þá mörgu bif-
reiðaeigendur, sem ekki telja sér
hag í því að hafa bifreiðir sínar
í fullri kasko tryggingu.
i
UPPHAFIÐ.
í ársbyrjun 1947 voru hér mun
færri tryggingafélög en nú, og
höfðu þau flest starfað í áratugi
i sátt og samlyndi og því lítið
um samkeppni að ræða milli
þeirra. Förráðamenn Samvinnu-
trygginga voru í upphafi ákveðnir
að gefa bifreiðaeigendum kost á
ýmsum nýjungum í bifreiðatrygg-
ingum, sem þá höfðu rutt sér
braut erlendis, svo sem hinu svo-
nefnda afsláttarkerfi (bónus),
sem Samvinnutryggingar tóku
strax upp og valdið hefur byltingu
í þessari tryggingagrein hér á
landi. Flest önnur tryggingafélög
hafa síðan tekið upp þetta kerfi,
sem eins og fléstum er kunnugt,
byggist á því, að menn fá veru-
legan afslátt af iðgjaldinu, ef þeir
valda ekki tjóni, og er mönnum
þannig mismunað eftir hæfni
þeirra í akstri. Afsláttur þessi
nemur nú stórum upphæðum, sem
varkárir ökumenn og bifreiðaeig-
endur hafa sparað á þennan hátt.
Bónuskerfið h.efur nýlega verið
tekið til endurskoðunar, og fá nú
gætnir ökumenn ailt að 60% af-
slátt af iðgjaldi ábyrgðartrygginga
bifreiða sinna.
HEIÐURSVIÐURKENNINGAR
OG ÖF-TRYGGING.
Ökumenn hafa verið heiðraðir
fyrir góðan akstur og hafa 4655
hlotið viðurkenningu félagsins
fyrir 5 ára öruggan akstur og 1648
viðurkenningu og verðlaun fyrir
10 ára öruggan akstur, en verð-
launin eru fólgin í því, að -ellefta
tryggingarárið , er iðgjaldsfrítt.
Stofnaðir hafa verið klúbbarnir
„Öruggur Akstur” víðs vegar um
landið fyrir frumkvæði Samvinnu-
Framhald á 15. síðu.
krossgötum
★ STÆRRI OG STÆRRI BÍLAR.
B. K. hefur sent okkur bréf um
vegina og bílana, sem er á þessa leið: — Eins og
blaðafrcgnir bera með sér, er álltaf verið að flytja
hér inn stærri og þyngri flutningabíla. Þetta er að
sjálfsögðu eðlileg þróun og engin ástæða er til að
amast við henni. Hitt er svo aftur á móti stað-
reynd, sem ekki verður á móti mælt, að þessir
stóru bilar, sem oft eru hlaðnir langt fram yfir
það, sem lög og rcglur leyfa eyðileggja vegina,
bókstaflega skera þá í sundur, svo þeir oft verða
nær ófærir fyxir aðra umferð. Þennan kostnað
verða bifreiðaeigendur í landinu allir að borga.
Hlutfallslega sleppa eigendur stóru bílanna vel við
að greiða fyrir þær skemmdir, sem farartæki þeirra
valda á þjóðvegakerfi landsins.
Ég held að fullkomin ástæða sé
til að fara að horfa betur og meira á vegamálin
tn við höfum gert til þessa. Allar framkvæmdir
okkar í vegamálum eru raunar kák eitt, ef Kefla-
víkurvegurinn er undanskilinn.
★ MÁ EKKI DRAGAST LENGUR.
Það má ekki dragast öllu lengur
að hefja stórt átak í vegamálum, og það hefði að
sjálfsögðu átt að vera búið að því fyrir löngu. Eins
og Félag íslenzkra bifreiðaeigenda hefur marg-
sinnis bent á hefur ríkissjóöur stórkostlegar tekjur
af bifreiðum og bifreiðainnflutningi. Þær tekjur
renna ekki nema að hluta til vegakerfisins. Þetta
er auðvitað ranglæti, því á þennan hátt eru bif-
rciðaeigendur látnir greiða meira til almennra þarfa
ríkisins en þeim ber. Vonandi tekst FÍB, sem er
að verða öflug stofnun að fá fram einhverja leið-
réttingu á þessum málum innan tíðar.
Einkum og sér í lagi ætti Félag
ísl. bifreiðaeigenda þó að beita sér fyrir áróðri í
þeim tilgangi að liafizt verði lianda um alvöruvega-
framkvæmdir og hálfkákinu hætt, sem einkennt
hefur þessi mál allt of lengi. — B. K.
£5