Alþýðublaðið - 28.01.1967, Blaðsíða 16

i£GCí^[H!£®aD
Fjallið eina og fleira
„HRIKTIR og brakar í himni og
jörð ', kvað Lómurinn hér á síð
unni í gær, og átti þar við fjalíið,
sem tók upp á því að hrynja. Nú
segir maður ekki lengur þessa
frægu og góðu setningu „eins og
getið var í blöðum og útvarpi".
Hér eftir verður sagt í staðinn:
„eins og sýnt var í sjónvarpinu“.
því að fréttir í blöðunum lesa eng
tr núorðið nema þá fáu daga vik
unnar, sem sjónvarpið hefur enn
ekki lagt undir sig. Blöðin verða
samt ekki fyrir neinum teljandi
skakkaföllum af þessum sökum
ef að líkum lætur. Auðvitað halda
íslendingar áfram að kaupa sín
blöð, þótt þeir lesi þau ekki, á
sama hátt og þeir kaupa bækur
í tonnatali fyrir hver einustu jól,
fagurlega innbundnar og skreytt
ar og vandlcga reyrðar í sello
fanpappír — án þess að koma til
tiugar að líta nokkurn tíma í þær.
Kunnur og gagnmerkur skólamað-
ur tjáði baksíðunni nýlega, að ef
lestrarkunnátta fullorðins fólks á
íslandi væri prófuð vísindalega,
niundi áreiðanlega koma í ljós, að
fæstir þeirra væru læsir, þótt þeir
hefðu verið það þegar þeir sátu
á skólabekk. Það er nefnilega með
lesturinn eins og annan lærdóm,
að hann gleymist sé honum ekki
haldið við. Þegar öllu er á botn
inn hvolft er kannski alls ekki
svo nauðsynlegt að kunna að lesa
nú á dögum. í umferðinni t.d. er
alveg nóg að þekkja umferðartákn
in og þrjá liti: rautt, gult og
grænt. Ef menn eru sendir út i
búð að verzla, er engin nauðsyn
að geta lesið á verðmiðana, því
Mð mönnum er alveg sama hvað
þetta og hitt kostar. Á kvöldin
glápa menn svo á sjónvarpið sitt
og það er alger óþarfi að rýna í
textann, því allir hafa lært ensku
á Kanasjónvarpinu. Sennilega er
ástæðan til þess hversu íslending
ar kaupa mikið af bókum einfald
lega sú, að þeir eru allir meira
og minna orðnir ólæsir fyrir löngu.
Á sama hátt og fyrrverandi alka
hólistum er huggun í þvi að eiga
nokkrar brennivínflöskur í skáp
hjá sér, þótt þeir bragði aldrei
á þeim, — þá finnst ólæsum mönn
um þægilegt að hafa nóg af þykk
um bókum í bókahillum sínum.
En vikjum aftur að hamagangi
náttúrunnar, sem sjónvarpið sýndi
okkur svo fagurlega á dögunum.
Þótt vissulega sé góðra gjalda
vert að vekja athygli á fyrirbæri
sem þessu, má ekki vanrækja að
skýra frá öðrum og enn merki
legri stórtíðindum í náttúrunni.
Nú í vetur liefur það til dæmis
gerzt, að hæsta og frægasta fjall
íslands hefur ekki hrunið, heldur
hreinlega verið etið á skömmum
tíma og er það áreiðanlega eins
dæmi í veraldarsögunni. Hér er
að sjálfsögðu átt við Smjörfjall
ið, sem talsvert var rætt um hér
á baksíðunni meðan það var og
hét. Trygglyndi hefur alltaf þótt
fremur kostur en löstur á landi
hér og .þess vegna skulum við
enda þetta spjall með ofurlitlu
erfiljóði um Smjörfjallið.
Fjallið eina er fyrir bí,
þótt fóir hafi þess getið,
og enginn þarf að amast við því,
úr því að það var étið.
Það lilaut að koma að því að
skartgripáframleiðendur
fengju augastað á lærum
kvenna . . .
Kvennasíða Vísis.
Og nú eru sumir loksins að
uppgötva að þeir hafa alltof
há Iaun til þess að geta lifað
af þehn.

Nú eru allir í bekknum orðn*
ir vitlausir í að lesa íslands*
sögu eftir að kennarablókin
harðbannaði okkxu- að opna
bókina.
Drottinn minn, hvað skyldu
pilsin geta haldið lengí áfram
að styttast?