Dagur - 04.11.1997, Blaðsíða 2

18-ÞRIÐJUDAGUR 4.NÓVEMBF.R 1997
Dagiu-
LIFIÐ I LANDINU
Dagur • Strandgötu 31 • 600 Akureyri
og Þverholti 14 • 105 Reykjavík
Samstöðu,játakk.

' I! ■'
J; * ■ ■.■■,
Gudmundur Árni Stefánsson.
Ég og fjölskylda mín höfum í
mörg ár kosið Alþýðuflokkinn í
Hafnarfirði. Ætli það hafi ekki
verið uppgangstíminn í stjórnar-
tíð Alþýðuflokksins og Alþýðu-
bandalagsins og síðan áfram-
haldandi uppsveifla undir frá-
bærri stjórn Guðmundar Árna
Stefánssonar, eftir áratuga
óstjórn íhaldsins, sem réðu því
að við hjónin og okkar fjölskylda
tókum þessa afstöðu. Þá var
menningarblær yfir Hafnarfirði
og vonir og þrár fengu að rætast
og blómstra sem aldrei fyrr.
Bærinn okkar tók stakkaskiptum
og jaðraði við kraftaverk. Allt ið-
aði þá af fögru mannlífi og
skemmtilegum viðburðum.
Að undanförnu hefur það
gerst sem að ég hugsa að enginn
hefði trúað. Hafnfirskir stjórn-
málamenn hafa keppst við að
rífa niður og eyðileggja allt sem
Hafnarfjörður hafði þá upp á að
bjóða. Hafnarfjörður er eigin-
lega í rjúkandi rúst, þar sem
ekki stendur steinn yfir steini.
Hvað er fólk að meina sem gerir
svona lagað? Hér berast allir á
banaspjótum undir forystu
þeirra sem eiga að heita að
stjórni bæjarfélagniu. Ofsóknir á
hendur einstaklingum, Gróusög-
ur, svik og Iygar eru orðið svo
daglegt og hversdagslegt brauð
meðal þessara ráðamanna að
fréttamenn fjölmiðla eru algjör-
lega búnir að gefast up á því að
fjalla um Hafnarfjörð. Bæjarfull-
trúar keppast við að fara f pontu
í bæjarstjórn til að þakka einum
aulanum fyrir frábærlega vel
unnin störf, þegar niðurstaðan
er sú að hann ber ábyrgð á
margra milljóna tapi bæjarsjóðs
vegna bjánalegrar og leiðinlegrar
Djókhátíðar sem ætlar engan
enda að taka og upphafinni vík-
ingavitleysu sem er hvergi nærri
jafn merkileg og venjulegt skáta-
mót, þó að hún kosti mörgum
sinnum meira. Síðan úthluta
þessir piltar hver öðrum afskrift-
ir upp á tugi milljóna, endalaus-
um nefndarstörfum og rjóman-
um af öllum framkvæmdunum í
bænum á meðan bæjarbúar
fylgjast með úr fjarlægð, skelf-
ingu lostnir!
Hvað er til dæmis að gerast í
Setbergshverfi? Ibúarnir sviknir,
skipulagið í rusli og allt í upp-
námi. Hvað er að gerast í skóla-
málum? Við erum komin langt
aftur úr öðrum sveitarfélögum
landsins. Hvar er Listahátíðin
okkar góða? Allt menningarlífið
er orðið steindautt og miðstýrt.
Hvað með gjaldabyrði bæjarbúa
til sveitarfélagsins? Sú hæsta
sem um getur á landinu öllu.
Hvað með rekstur sveitarfélags-
ins? Með því verst rekna sem
þekkist á landinu öllu, sam-
kvæmt nýjustu úttektum. Allt er
svikið og öllu er logið án þes að
ráðamenn kunni að skammast
sín.
Það er orðið óþolandi að búa í
Hafnarfirði við núverandi að-
stæður. Hvenær þessir svoköll-
uðu ráðamenn manna sig upp í
að segja af sér og finna sér ann-
að viðurværi, það veit ég ekki en
tilefnið er löngu komið.
Það var ánægjulegt að heyra í
fréttum um daginn að framsýnir
menn í Hafnarfirði hafi tekið sig
saman um að stofna samtökin
Samstöðu. Samtök um sameig-
inlegt framboð þeirra sem Iáta
sig varða velferð samborgar-
anna. Ég og mitt fólk munum
ekki ganga að kjörborðinu í vor
nema að Samstaða verði í fram-
boði. Við munum aldrei aftur
gefa núverandi forystu í Alþýðu-
flokknum tækifæri til þess eins
að þeir komi bitlinganöglum
íhaldsins að völdum. Við mun-
um ekki kjósa Alþýðuflokkinn
eða Alþýðubandalagið nema að
sannfærandi umskifti verði á
forystuliðinu og þá aðeins í sam-
eiginlegu framboði félagshyggju-
fólks. Ég skora á Hafnfirðinga
alla að taka höndum saman við
þetta fólk og styðja af öllu afli
þetta framtak. Það verður að
moka út skítnum í Hafnarfirði
og koma í veg fyrir að þetta
vandræðalið komist oftar til
valda í bænum til að valda enn
meiri skaða.
Samstöðu, já takk.
Óskar Óskarsson,
Hafnfirðingur.
I
^ Jl/leinfumtíð
Pappírssóun
Þegar fólk sækir póstinn sinn í póst-
kassann hrynja út, um leið og póst-
kassahurðin er opnuð, hvers konar
r auglýsingablöð og spjöld frá ýmsum
fyrirtækjum. Ég held að fyrirtæki geti
ekki eytt auglýsingafé sínu á verri hátt en með
þessum sneplum sem fylla póstkassa fólks. Ég
þekki engan sem ekki hendir þessum pappír
beint í ruslið og þá er komið að aðalatriði máls-
ins, pappírssóuninni. Því er haldið fram að skóg-
ar heimsins séu í hættu vegna vaxandi pappírs-
notkunar. Hvers vegna þá að vera að eyða dýr-
mætum pappír í auglýsingasnepla sem fara
ólesnir beint í ruslafötuna? Hvers vegna nota fyr-
irtækin ekki blöð og tímarit til að auglýsa vöru
sína. Þau eru þó lesin og þar með vinnst tvennt.
Auglýsingin kemst til skila og dýrmætur pappír
sparast.
Súnúm hjá lesendaþjónustimni:
563 1626netfang : ritstjori@dagur.is
Símbréf: j<m «k*«n eða i
■460 6171eoa 551 6270
Bréf úr...
Blöndudal
. 'Æ
tt
/guðs bænum hættíði að mata börnin ykkkar á tómri vitleysu! Segir greinarhöfundur.
Kakóbaukur
eða Barbí?
Vitiði að það er ekki öll
vitleysan eins?
Fyrir nokkrum dögum
komu börnin heim úr
skólanum ásamt fleiri
börnum sem voru að
koma í heimsókn eins og
gengur. Hér er nefnilega
skólabíll og þegar
blessuðum börnunum ___________
okkar dettur í hug að
fara heim með einhverjum eða
koma heirn með einhvern, þá
þurfum við foreldrar að sækja
þau langar leiðir, og teljum það
ekki eftir okkur því eitthvert fé-
lagslíf eða samband þurfa
börnin að hafa utan skóla.
En það sem mér fannst nú
merkilegt við þennan annars
hversdagslega dag, var að þau
voru mikið að ræða um það, að
það hefði nú verið kominn tími
til að banna þessi tölvugæludýr í
skólanum. Og þar sem þau eru
sveitabörn og vita ýmislegt um
dýr, þá fannst þeim alveg ótrú-
legt hvað fullorðið fólk byggi til
heimskulegt dót handa börnum
af því að ekkert venjulegt dýr
þyrfti eins oft að fá að éta og
þessi tölvugæludýr. Þau voru
sammála um það að þegar dýr
dæju ekki í alvörunni, þá yrði
maður heldur ekki sorgmæddur
í alvörunni og þeir sem vissu
ekkert um dýr héldu kannski að
lífið væri bara svona, það væri
bara ýtt á tvo-þijá takka og þá
lifnaði allt við aftur!
Hvað á ég að gera?
Mér fannst svo frábært að
hlusta á þessa krakka, vera að
tala saman um það hvað full-
orðið fólk væri skrýtið (þau eru
á aldrinum 6-9 ára), og spyrja
mig til hvers fólk væri alltaf að
búa eitthvað til handa börnum.
Þau gætu alveg fundið sér eitt-
hvað sjálf að gera!
Það er nefnilega málið: Börn
víða nú á dögum þurfa ekki að
hafa fyrir því að finna sér eitt-
hvað að gera, og þar af leiðandi
missa þau allt frumkvæði, hug-
myndir og skapandi hugsun.
Þau spyrja bara: Hvað á ég að
gera næst? Þú verður að finna
eitthvað handa mér að gera.
Oooo mér leiðist svo! Hvað á
ég að gera þegar ég er búinn að
því? Það er keypt leikjatölva og
óteljandi leikir, og þar geta þau
setið hálfan daginn eða allan,
stjörf, þangað til þau fá leið á
leikjunum sínum. Þá geta þau
horft á spólur, Andrés, Mjall-
hvíti, Konung ljónanna o.s.frv.
Jóhanna
Halldórsdóttir
skrifar
Og allt hitt draslið
sem við foreldrar
erum svo upptekin af
að börnin okkar verði
að eiga eins og öll hin
börnin: Barbíhús og
150 Barbíur til þess
að búa í húsinu sem
þarf að vera svo fínt
að það má helst bara
horfa á það, alla
geisladiska og barnaspólur sem
gefnar eru út og rúmlega það.
En ég veit að ég gæti talið
svona endalaust áfram.
Verið með bömunum!
En ég veit líka að börn þurfa
ekkert á þessu að halda, ókei,
sumt af draslinu er kannski
ágætt með í uppvextinum. En
kæru foreldrar, farið þið nú og
gerið eitthvað með börnunum
ykkar, plantið tijám eða græn-
meti næsta vor, farið með þau í
bíó eða sund, eða bara litla
gönguferð og sýnið þeim blóm-
in, fuglaná, snjóinn, steinana,
eða þegiði bara með þeim. I
guðs bænum hættiði að mata
börnin ykkkar á tómri vitleysu! í
fyrsta Iagi eru þau yfirleitt svo
skynsöm að þau gleypa ekki við
henni, í öðru lagi verða þau leið
á henni eftir smá tíma, og þá
verðið þið að útvega nýja vit-
leysu sem þau verða svo aftur
leið á eftir smátíma, í þriðja lagi
geta þau alveg eins dundað sér
með kakóbauk í sandhaug eða
drullupolli og það er líka mikið
ódýrara og hollara. Á misjöfnu
þrífast börnin best og þau hafa
bara gott af því a ð verða svolítið
óhrein og éta dálítinn skít.
Þessi leikföng væru eldíi öll
framleidd heldur, nema af því
að foreldrar eru svo góðir kaup-
endur, við viljum jú gefa börn-
unum okkar allt það besta. Allt
í lagi með það, þá skulum við
gefa þeim tímann sem er að
lfða, gefa þeim okkur sjálf og
gera eitthvað með þeim!
Til hvers eru þeir að eiga
börn sem ekkert nenna fyrir
þeim að hafa eða sinna þeim?
Það er óskiljanlegt, en burt
með tölvugæludýrin og Turtles-
ana! Eins og dóttir mín sagði:
Þá er nú betra að eiga fiska í
búri, þeir pípa ekki á mann
þegar þeir þurfa að éta. Þeir
bara steinhalda kjafti!
Hvað er best fyrir börnin?
Það sem þau vilja, eða það sem
við reynum að halda að þeim?
Með stóru spurningarmerki
úr Blöndudalnum.