Dagur - 13.12.1997, Síða 18

34 - LAUGARDAGUR 13. DESEMRER 1997
POPPLÍFIÐ í LANDINU
Það kom mörgum á óvart í fyrra þegar Stef-
án Hilmarsson sendi frá sér plötuna Eins
og er. Ekki vegna þess að hún væri svo vond,
heldur vegna þess að hún var hreinræktuð
poppplata í nútímalegasta stíl, þar sem Máni
Svavarsson og Valgeir Sigurðsson áttu stóran
þátt með hljómborðum og tölvum sínum.
Rokk og sálarpopp var sem sagt víðsíjarri,
sem verið hafði aðalsmerki Stefáns lengstum
með Sálinni o.íl. sveitum. Platan gekk hins
vegar vel og þótti ýmsum hin þokkalegasta og
víst er að Stefán átti skilið hrós fyrir að brjóta
upp stflbragð sitt. Á nýju plötunni, Popplin,
sem nú er nýkomin út er söngvarinn skær-
raddaði á svipuðum slóðum, í fönk/djass
tölvupoppi, með Mána áfram sér við hlið og
má einna helst hkja efni plötunnar, samtals 9
Stefán á
sömu slódum
lög, við trip
hopið breska
frá Bristol. Lög
eins og Hún
heyrir ekki,
Lokaðu augun-
um og Enginn
efi, eru hinar
þægilegustu
lagasmiðar, en S(efán Hi/mars er áfram á kafj f töivu.
samt er það nu poppinu á nýju plötunni, Popplin.
þannig að plat- ----------------------------
an rís ekki
mjög hátt og bætir htlu við það sem Eins og er
hafði fram að færa. Engu að síður eru vinnu-
brögðin vönduð og stfllinn mörgum að skapi.

I þágu rokkhjartans
að er alveg á hreinu, að rokkhjarta margs
íslendingsins slær nú hraðar, loksins þegar
orðið hefur af því sem fyrr hefði mátt vera, að
Uppteknir, fyrsta plata Pelican og ein af
minnistæðari rokkplötum íslandssögunnar,
hefur verið endurútgefin á geislaformi, 23
árum eftir að hún kom upphaflega út. Peir
Pétur Kristjánsson söngvari, Jón Ólafsson
bassaleikari, Ómar Óskarsson gítarleikari,
Björgvin Gíslason gítarleikari og píanóleikari
með meiru og Ásgeir Óskarsson trommari,
höfðu svo sem áður skapað sér nafn og gert
góða hluti, en með þessari plötu (og reyndar
fleiru líka seinna meir) skráðu þeir nöfn sín
gylltu letri í rokksöguna. Jenny darling,
Sprengisandsútgáfan ódauðlega og öll hin lög-
in verða hfandi að nýju og má með sanni
segja að platan hafi elst dável. Þarf vart að tí-
unda frekar,
að Uppteknir
er ómissandi
í safn allra
áhugamanna
um íslenska
rokksögu, ef
hún er þar þá
ekki fyrir í
gamla vinyl-
forminu. Ann-
ars varð saga
Pelican í framhaldinu býsna skrautleg þeim
að segja sem ekki þekkja. M.a. var Pétur rek-
inn með skömm og Herbert nokkur Guð-
mundsson fenginn í staðinn, en ekki er
ástæða að rekja það frekar. Hér er „heyrn
sögu ríkari“.
Pelican skrifaði nafn sitt á spjöld ís-
lenskrar rokksögu með Uppteknir.
Greifarnir
geta ekki þagnað
Eins og gengur koma hljómsveitir og fara á
íslandi, rétt eins og annars staðar. Það er
hins vegar ekki svo algengt að einstakar
hljómsveitir sem komið hafa og farið, snúi aft-
ur og það oftar en einu sinni. M.ö.o. geti
hreinlega ekki hætt. Stuðmenn eru að sumu
leyti dæmi um það, þó „dánartilkynning" hafi
reyndar aldrei formlega verið gefin út og svo
eru það gaurar nokkrir, flestir ættaðir frá
Húsavík, Greifarnir, sem þetta gildir um líka.
Er kunnara en frá þarf að greina, að þeir pilt-
ar voru gríðar vinsælir fyrir áratug eða svo,
gáfu út plötur á borð við Dúbl í horn og
Blauta drauma (safnplata með nýjum lögum
og eldri í bland) sem innihéldu smelli á borð
við Útihátíð, Frystikistulagið, Þyrnirós og fleiri
sem teljast nú sígild í íslensku gleðipoppi. í
kringum upphaf þessa áratugar voru Greif-
arnir hins vegar hættir, en hafa að sögn aldrei
fengið frið, alltaf verið þrýstingur á kappana
að láta í sér heyra að nýju. Það gerðu þeir svo
endrum og sinnum, en meiningin var aldrei
að byrja aft-
ur á fullu,
a.m.k. lengi
vel. En fyrir
tveimur
árum eða
svo gerðist
það þó samt og hafa þeir verið áberandi í
skemmtanalífinu upp frá því. í sumar áttu
Kristján Viðar, Sveinbjörn, Jón Ingi, Gunnar
Hrafn og nýjasti meðlimurinn, trommarinn
Ingólfur Sigurðsson, svo eitt vinsælasta lagið,
Skiptir engu máh, sem hitaði vel upp fyrir
nýju plötuna, í ljósaskiptunum. Þar eru bara
hin fínustu lög og kemur skemmtilega á óvart
hversu kraftmikil þau eru sum hver, t.d.
Slappaðu af, Smá stund, Skiptir engu máli og
ekki hvað síst, í engum kjól, sem nú er býsna
vinsælt. Kemur krafturinn á sviðinu þarna
betur fram en oftast áður hjá Greifunum á
plötum. Annars er annað með „gömlum
Grcifabrag" og ekki sem verst.
Magnús Geir
Guðmundsson
skrifar
UTOAFU
FftETTIR
'HLHíhnotskum
Þegar Saturday night fever og Greaseæðið
stóð sem hæst komu fram á sjónarsviðið
allskyns hljómsveitir víða um heim sem stældu þennan upphafskafla
í rokksögunni. Island var þar engin undantekning og má segja að hér
hafi æðið verið ansi magnað. Þar voru auðvitað að verki HLH flokk-
urinn, Halli, Laddi og Helgi, betur þekktur sem sönggoðið Björgvin
Halldórsson. Komu þeir fram á sjónarsviðið með plötunni, I góðu
lagi, árið 1979, sem varð gríðarlega vinsæl. Á nýrri safnplötu, sem nú
er komin út, er einmitt lunga þeirrar plötu að finna auk fleiri laga
sem komu í kjölfarið og urðu vinsæl. Eru þetta lög á borð við Riddara
götunnar, Hermínu, Vertu ekki að plata mig, (sem skaut Siggu Bein-
teins upp á stjörnuhimininn) Er það satt sem þeir segja um landann,
Seðill og titillagið, I útvarpinu heyrði ég lag, allt lög sem nánast hafa
orðið sígild í hugum margra landsmanna. Er þessi safnplata ein af
mörgum sem nú koma út og gleður eflaust ófáa.
'\mmmhga,jlæði
^Svanur Kristbergsson heitir maður sem sent
hefur frá sér fimm Iaga geislaplötu, undir
listamannsnafninu Svanur Sink. Nafnið kem-
ur e.t.v. sumum spánskt fyrir sjónir, en ef
nafnið Birthmark er jafnframt nefnt, rennur
upp Ijós. Svanur var nefnilega ásamt Valgeiri
Sigurðssyni (í Unun og ekki Lhooq eins og hér
hefur verið haldið fram á síðunni) í dúettinum Birthmark og sendu
þeir frá sér plötuna, Unfinished novels árið 1994, sem vakti athygli
fyrir vönduð og góð vinnubrögð. Valgeir hefur verið áberandi eftir
þetta, en Svanur öllu síður. Nú hefur hann hins vegar sent frá sér
fimm laga verk, sem minnir um margt á Birthmark, með fljótandi og
flauelsmjúku tölvupoppi. Þeir sem hafa áhuga á íhugun í tónlist og
textum, vönduðum og yfirveguðum, ættu að gefa þessari plötu Svans
gaum.
lAlmættissöngvar
'Undanfarin ár hafa trúarsamtökin Krossgötur
m.a. staðið f)TÍr útgáfu á trúartónlistarplötum,
gospel, í samvinnu við Björgvin Halldórsson,
sem haft hefur umsjón með útgáfunni að
mestu. Kom heim og Hærra til þín nefndust
tvær fyrstu plöturnar í flokknum (innihélt sú
íyrri m.a. hið geysivinsæla Iag Gullvagninn) og
nú er sú þriðja, og e.t.v. sú síðasta í bili, Alla leið heim, nýkomin út.
Þar syngja Björgvin, dóttir hans Svala, Guðrún Gunnarsdóttir og Páll
Rósinkranz ellefu lög á trúarlegu nótunum, sem t.d. koma frá Banda-
ríkjunum og Irlandi.
ui „Syngurhverá sínum nótum‘
^Fyrrum fréttahaukurinn, fótboltapotarinn og núverandi fiskveiði-
stjórnunarprédikarinn Haffi Helga, sem einhverra hluta vegna fór að
heita Bjarni Hafþór Helgason eftir að hann vann söngvakeppni
vegna 200 ára afmælis Reykjavíkur fyrir rúmum
áratug, hefur tekið sig til vegna þess að hann er
eilífðar tónskáld að upplagi og gefið út allar sínar
fornfrægu perlur og meira til. Þið þekkið, Tengja,
Aukakílóin og fleiri sem ódauðleg urðu í flutningi
Skriðjöklanna, en á ferðinni hér eru hins vegar
túlkanir skáldsins sjálfs. Mikil djörfung verður
þetta tiltæki kappans að teljast um leið og hann er
að láta gamlan draum rætast með útgáfunni, en
hætt er við að ekki falli öllum flutningurinn vel í geð. En eins og þar
stendur, „syngur hver á sínum nótum“ og það gerir Hafþór um leið
og að segjast vera „Með á þeim“. Góða skemmtun.
ÍTímamótumfagnad
^Ásamt fleiri görpum á borð við Gretti Björnsson,
Reyni Jónasson, Karl Jónatansson og Guðjón
Matthíasson, hefur Örvar Kristjánsson (faðir
Grétars, Karls og Atla, sem allir eru þekktir í ís-
lensku tónlistarlífi) haldið nafni harmónikunnar
hvað mest á lofti á íslandi. I tilefni af 60 ára af-
mæli Örvars og þess, að 25 ár eru liðin frá því að
hann sendi fyrst frá sér plötu, kom út fyrir stuttu vegleg safnplata þar
sem 20 Iög, mörg af hans vinsælustu er að finna. Kallast platan
Stefnumót og verður að teljast góður glaðningur í safn íslenskra
nikkuunnenda.