Dagur - 28.11.1998, Blaðsíða 18

?£ - ucet aasuavoA .bs nuakqu^oojkí
nuvwíT
34 - LAUGARDAGUR 28. KÓVEMBER 1998
POPPLÍFIÐ í LANDINU
Ferill rokksveitarinnar Ununar
verður til þessa dags að teljast
nokkuð brokkgengur. Með
Gunnari Hjálmars, Þór Eldon
og Heiðu sem burðarmeðlimum
fór sveitin vel af stað árið 1994
með fyrstu plötunni, æ, er
reyndist svo vera ein frískasta
plata ársins og raunar um lengri
tíma í íslensku rokki. Nú, nú,
flestir þekkja svo framhaldið,
sem virtist ætla að verða gott,
samningur í útlöndum o.s.frv.
en einskær óheppni og önnur
örlagarík atvik urðu til þess að
ekkert varð úr. Fyrir svo ekki
Iöngu fregnaðist að Þór væri
hættur og að framhaldið væri
óljóst. Þau Gunnar og Heiða
ákváðu hins vegar að gefast ekki
upp heldur halda áfram saman
undir nafni Ununar. Hefur sú
Unun. Útta réttlætir fyllilega éframahldandi tilvist.
ákvörðun nú fyrir skömmu svo
fætt af sér aðra plötuna, Ottu. I
skemmstu máli sagt eru útlits-
drættirnir hinir sömu, sveita-
popprokksandinn enn fyrir
hendi (svona eins og Johnny
Cash og Pixies hefðu ruglað
saman reitum, ef menn vilja
hafa einhveija klára/vitlausa
samlíkingu) en innvolsið hefur
aftur á móti svolítið breyst. Fyrst
og fremst eru lagasmíðarnar og
umbúnaður þeirra, að því er
manni heyrist, heldur einfaldari
og hrárri ekki síst. Helgast það
náttúrulega helst af brotthvarfi
fínhljóma gítarleiks Þórs. Þá
finnst manni það eiginlega vera
bara f Sumarstúlkublúsnum,
sem samsvörun við fyrri plötuna
er óneitanlega fyrir hendi. Með
það, einn af helstu smellum á
seinni hluta ársins og önnur á
borð við Geymryk, Við viðtækin
(sem minnir bara á sh
draum/Bless ár Gunna) og Orð-
in tóm m.a. er það annars að
segja að þau leiða mann í allan
sannleika um að rétt hafi verið
hjá þeim tveimur að halda sam-
starfinu áfram. Textagerðin Iek-
ur reyndar ekki beinlínis af gleði
og er sömuleiðis misjöfn. En
með nafn eins laganna til, Rökk-
ur, er í hnotskurn hægt að tala
um textana sem nokkuð dökka,
þar sem kímni skín þó líka í
gegn. I samræmi við það má svo
klikkja út með því að segja að
Ótta innihaldi gott rokk, sann-
kallað rökkurrokk.
BHB
Rúnar Júlíusson. Gengur áfram gladbeittur sinn rokkveg.
Á sínum tíma valdi Rúnar Júlí-
usson tónlistina fram yfir frama
á fótboltavellinum. Flestir
þekkja framhaldið, sem vissu-
lega hefur veríð upp og niður,
en þó aðallega upp. En hvernig
sem gengið hefur, er það á
hreinu að Rúnar hefur verið trúr
kölluninni og ekki látið mótlæti
seinni tíma á sig fá. Hann hefur
aldrei reynt að vera neitt annað
en hann er og ekki verið að
rembast við að gera sig merki-
legan umfram getu, heldur verið
strangheiðarlegur „Herra Rokk“.
Auðvitað eru ekki allir jafnhrifn-
ir af því að sjá Rúnar endalaust
þeytast um sviðið, en það lætur
hann bara ekkert á sig fá. Nýja
platan frá Rúnari, Farandskugg-
inn, er enn eitt dæmið um hinn
hreina og beina Rúnna Júll.
Með henni boðar hann enga
byltingu; en spilar bara sitt
sveitapopp og rokk með hjálp
ættingja og vina. Sem fyrr eru
þar m.a. Tryggvi Hubner, Ásgeir
Óskars, Sverrir Stormsker, Jó-
hann Helga o.fl. með í hópnum
að ógleymdum Kristjáni Hreins-
syni, sem nú ekki aðeins leggur
Rúnari til texta heldur semur
líka með honum lög. Skáldið og
Svíþjóðarbúinn Jóhann Árelíus
(gamall pistlahöfundur Dags frá
fyrri tíð) á svo eitt ljóð, Glær
mjólk úr glösum himins, við Iag
Rúnars á plötunni og mun það
vera í fyrsta sinn svo vitað sé að
Jóhann á ljóð á plötu. Það er
annars ekki nein ástæða til að
fara frekar út í Farandskuggann.
Platan er bara gott verk trúverð-
ugs tónlistarmanns, sem fólk
verður bara að taka eins og
hann er.
Lkgur
Magnús Geir
Guðmundsson
skrifar
□ómadrapa
rni Ómar
n
Annarl líf
Bjarni Ómar - Rnnad líf:
R erindi
Raufarhafnarbúinn Bjarni Ómar Haraldsson er
ekki beinlínis heimsfrægur á Islandi, en hefur þó
töluverða reynslu að baki í tónlistargeiranum, m.a.
leikið í hljómsveitunum Antik og Kokteil, er margir
Norðlendingar og Austfirðingar þekkja. Á þessari
plötu, sem nokkuð lengi hefur verið í deiglunni hjá
Bjarna er fjöldi laga, enda lögin orðin mörg hjá honum í safninu
gegnum árin. Með dyggri aðstoð Borgars Þórarinssonar við upp-
töku, útsetningar, leik o.fl. og einnig þekktra spilara á borð við
Einar Braga saxafónleikara með meiru, hefur Bjarni Ómar skapað
hina þokkalegustu plötu þar sem ýmsir popp- og rokkstraumar
mætast. Tilþrifin eru e.t.v. ekki mjög mikil í lagasmíðunum, en þær
eru samt vel áheyrilegar samanber, titillagið, Á morgun og Brjóstin
ber m.a. segir ritara sfðunnar svo hugur um að margur Norðlend-
ingurinn og Austfirðingurinn kunni bara vel að meta þessa útgáfu
„síns manns“.
Ýmsir - Sól í eldi:
Hugljúf
Tannlæknirinn Heimir Sindrason varð á sínum
tíma landsþekktur fyrir lög sín og söng og spil með
tríóinu Þijú á palli ásamt þeim Halldóri Kristins-
syni og Eddu Þórarinsdóttur. Fluttu þau oftar en
ekki lög við Ijóð þekktra skálda á borð við Tómas
Guðmundsson, Jónas Arnason o.fl. Þekktasta lag
Heimis er tvímælalaust Hótel jörð við ljóð Tómasar, en einnig er
Bréfið hennar Stínu landsmönnum vel kunnugt. Eftir að Þrjú á
palli hættu hefur Heimir lítt verið áberandi, en þó áfram samið lög
samhliða tannlæknisstarfinu. Mun hann lengi hafa ætlað sér að
koma þessum smíðum á plast, en það ekki tekist fyrr en nú, að Sól
í eldi kemur út, þar sem Heimir hefur fengið marga af þekktustu
söngvurum landsins til að syngja lög sín á plötunni. Eru þar á
meðal, Björgvin Halldórsson, Egill Ólafsson, Guðrún Gunnars-
dóttir og Diddú m.a. og þá er þarna líka upprunaleg útgáfa Þriggja
á palli á Hótel jörð. Hugljúf er orðið sem lýsir þessari plötu líklega
best. Nýrri lög Heimis eru sem hin eldri smekkleg og án stór-
mennskutilburða að hálfu höfundarins. Þetta er því ekki beinlínis
plata fyrir gleðipoppsaðdáendur, en höfðar samt áreiðanlega til
margra í hógværð sinni og vandaðri umgjörð.
Ýmsir - Vllhjálmur Vilhjálmsson - Söknudur:
Misjöfn
Eftir að hafa tíðkast um árabil í útlandinu, tóku Is-
lendingar loks upp á því í fyrra að gera svokallaða
„tileinkunarplötu", Megasarlög. Sú plata heppnað-
ist bara vel enda Megas sjálfur með í ráðum og
blessaði útkomuna. Nú er svo komin út önnur slík
plata, þar sem margir af gullbörkum þjóðarinnar
túlka Iög sem einn merkasti söngvari Islandssögunnar, Vilhjálmur
Vilhjálmsson, gerði mörg hver ódauðleg í hjörtum landsmanna.
Vantar ekki að vel sé vandað til verksins og ekkert til sparað. Samt
verður það að segjast að útkoman er nokkuð misjöfn og má reynd-
ar deila um hvort sum laganna hefðu ekki bara verið betur látin
óhreyfð í flutningi Vilhjálms. En túlkanir Helga Björns á Eg fer í
nótt, Bubba á Hrafninum, Stefáns Hilmarssonar á Það er svo
skrítið og Bergsveins og félaga í Sóldögg á Bíddu pabbi, gera það
m.a. að verkum að réttlæta má útgáfuna og það að hún muni að
líkindum seljast vel. Og auðvitað skemmir ekki að Vilhjálmur syng-
ur sjálfur eitt Iaganna, Dans gleðinnar.
Sóldögg - Sóldögg:
R sömu braut
Ein af tvímælalaust skemmtilegri poppplötum síð-
asta árs var Breytt um lit með Gleðidrengjunum í
Sóldögg. Blandaðist þar saman gott popp með fín-
um „rokkstælum" er var laust við alla meðal-
mennsku, sem oft einkennir viðlíka smíðar. Á nýju
samnefndu plötunni er haldið áfram á sömu braut
að mestu og er útkoman bara vel viðunandi. Lög eins og Lifi áfram
ást, Villtur og Hver er ég, svo þijú af ellefu lögum séu nefnd, sína
gott skrið á lagasmíðunum. Allt lög sem festast auðveldlega í
minni. Geta bara flestir ef ekki allir sem nældu sér í Breytt um lit
hugsað gott til glóðarinnar áfram. Sóldögg veldur ekki vonbrigð-
Súrefni - UUide noise:
Útvíkun stílsins
Félagarnir tveir í Súrefni eru ekki gamlir í árum
talið, en Wide noise er þó þriðja platan sem þeir
senda frá sér. Fyrstu tvær voru einhvers konar
„Diskóteknó" en nú hefur sjóndeildarhringurinn
heldur stækkað hjá þeim og stíllinn útvíkkast. Lif-
andi trommur og gítar spila þar inní þannig að
rokk- og fönkáhrifa gætir. Samlíking við Prodigy kemur óneitan-
lega upp í hugann og er þar ekki leiðum að líkjast. Þessir nýju
straumar voru líka nauðsynlegir og má segja að piltarnir séu með
þessu að sanna áframhaldandi tilverurétt sinn sem sveit er á erindi
út fyrir landssteinana með hjálp Dennis/Skífunnar.