Dagur - 27.02.1999, Blaðsíða 10

Dagur - 27.02.1999, Blaðsíða 10
LÍFIÐ í LANDFNU LAUGARDAGUR 27. FEBRÚAR 1999 Með brosandi dúkku í fanginu. Stóra með litlu systur. Gunna sér hafið í fvrxta Heldur verndandi \ utan um „litla | kvikindið"íút- landinu. Oddrún kom þrisvar sinnum til Parísar um jólin. Vináttan farin að blómstra. Venjulegt systra- samband. Fimm ára aldursmunur segir til sín. Mamma og „moster" Mamma, Gunna og „Moster“ mynda fjöl- skyldu í samræmi við fjölskylduhefðina. í móðurfjölskyldu þeirra hefur tíðkast um 100 ára skeið að systur, jafnvel systkini, reki heimili saman. „Við ólumst upp í Þingholtunum í glöðum barnahóp. Eg var prinsessan á heimilinu og einráð til fimm ára aldurs. Eg varð óskaplega hrifin af að eignast systur, mér þótti hún krútt og skemmtileg. Um leið og ég hafði öðlast vit og rænu tók ég hins vegar til við að kúga hana, kenna henni og tuska hana til. I krafti aldurs og reynslu réð ég,“ segir Ragnheiður Gyða Jóns- dóttir útvarpskona. Notar sumar- frfíð í veikindum Systurnar Ragnheiður Gyða og Oddrún Vala Jónsdóttir búa í bláu húsi í Skerjafirðinum og mynda þar fjölskyldu ásamt Guðrúnu Valgerði Ragnheiðar- dóttur, 7 ára. Þær eru systur og vinkonur, búa saman og vinna á sama staðnum, Oddrún Vala á fréttastofu Utvarps og Ragn- heiður Gyða í þáttagerðinni hjá RUV. Saman ala þær upp dóttur Ragnheiðar og axla ábyrgð á henni í sameiningu. Oddrún Vala er jafn mikið ef ekki meira heima í veikindum Gunnu en móðirin. Til þess notar hún hluta af sumarfríinu. Þær eru nefnilega fjölskylda. Systurnar voru engir sérstakir vinir í uppvextinum en engir óvinir heldur, dætur Jóns IVIúIa Árnasonar og Guðrúnar Thor- steinsson. Þetta var bara „venju- Iegt systrasamband,“ segja þær. Þær ólust upp „í glöðum barna- hóp í Þingholtunum“ þar sem krakkarnir hlupu milli garða og léku sér í brennó og öðrum boltaleikjum og skemmtileikjum þess tíma. I þá daga skipti aldur- inn engu máli, allir sem gátu kastað bolta fengu að vera með. Þegar Ragnheiður Gyða var tví- tug flutti hún að heiman og fór að búa. Þá fór að renna saman með þeim. ,/TItli þetta hafi ekki byrjað sumarið sem ég var 15. Það er eins og þetta gerist þegar ég var hjá þér á Bræðraborgarstígn- um,“ segir Oddrún Vala og Ragnheiður segir til skýringar: „Mér leiddist að vera ein af því að sambýlismaðurinn var í sigl- ingum." Þetta sumar dvaldist „litla kvikindið", eins og það er svo hlýlega orðað, stundum dög- um, jafnvel vikum saman hjá stóru systur, kynntist henni og vinum hennar upp á nýtt og náði að verða félagi þeirra. Smám saman myndaðist gott samband, kannski ekki vinátta alveg strax, en eftir nokkur ár var Oddrún orðin ein af vinun- um, sjálfsagður þátttakandi þeg- ar hópurinn hittist. Og sönn jafnaðarmennska ríkti. „Okkar barn“ Ragnheiður Gyða fór í nám árið 1984 og bjó í Parfs í nokkur ár. Nokkrum árum síðar fór Odd- rún Vala til London í eitt ár, vegalengdirnar styttust og það var mikið um heimsóknir í báðar áttir. Þær eyddu saman þremur jólum í París ásamt fleiri vinum og voru svo síðustu jólin heima hjá mömmu á íslandi. Arið 1989 voru báðar alkomnar heim til íslands og hófu störf hjá RUV, Oddrún meira fyrir tilvilj- un því að hún hoppaði inn í af- leysingar f veikindum starfs- manna. Ragnheiður Gyða hafði hins vegar verið innanhúss- manneskja lengi - byrjaði 13 ára gömul sem sendill. Þær leigðu saman stóra íbúð með stjúpsystur sinni en þegar Ragnheiður Gyða varð ófrísk og stjúpsystirin fór út í heim ákváðu þær Oddrún að flytja saman, stofna heimili og ala upp „okkar barn“. Ákvörðun um sameiginlegt uppeldi var þó ekki tekin meðvitað heldur þróaðist smám saman. Ragnheiður Gyða hefur formlegt forræði yfir dótt- urinni og Oddrún Vala, sem gengur undir gælunafninu „Moster“ á heimilinu, er í raun réttlaus en sinnir uppeldinu al- veg jafn mikið án þess að halli á rétt föðurins. Ég á í henni Ragnheiður Gyða þarf talsvert að fara utan vegna starfsins og þá tekur Oddrún yfir. Elún notar líka hluta af sumarfríinu sínu í veikindi litlunnar því að sam- kvæmt íslenskum Iögum eiga „rnoster" ekki rétt á veikindafríi vegna barns. Þegar rætt er um formlegan rétt „mostersins" kemur fram að Oddrún hefur velt fyrir sér hvernig hún geti tryggt réttindi Gunnu ef eitt- hvað kemur fyrir hana sjálfa. Eftir því sem hún kemst næst er aðeins um eitt að ræða og það er að gera erfðaskrá. Islenskt stjórnkerfi lítur nefnilega algjör- Iega framhjá fjölskyldumynstri af þessu tagi, réttur „mosters- ins“ er enginn. „Eg á í henni,“ segir Oddrún og þannig verður það þó að hún eigi ef til vill eftir að eignast barn sjálf. „Eg er búin að vera til staðar frá því hún fæddist.“ Samkomulagið í bláa húsinu í Skerjafirðinum er gott. Reglur heimilisins eru fáar en skýrar, í mörgum tilfellum þegjandi sam- komulag. Sá sem sópar skúrar til dæmis ekki. Aldrei er rifist um tiltekt eða önnur heimilis- verk enda takturinn sá sami, þær lærðu þetta af sömu mann- eskju. Systurnar Ragnheiður og Oddrún ræða stjórnmál og önn- ur lífsins áhugamál af eljusemi og dugnaði en hafa aðeins einu sinni rifist heiftarlega eftir að Gunna fæddist. Agreiningsefnið muna þær ekki en viðbrögð Gunnu þeim mun betun Hún fór að hágráta. _____ -GHS Fjölskyldan að spila, Moster fOddrún ValaJ, Gunna (Guðrún ValgerðurJ og Mamma (Ragnheiður GyðaJ. mynd: þúk

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/251

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.