Alþýðublaðið - 23.02.1967, Blaðsíða 16

rja
[MKStSD
Víöar pottur brotinn
Það er víðar pottur brotinn en í
henni Reykjavík, og það er oft
ótrúlega margt líkt með skyldum.
Þessum málsháttum skaut upp í
hugann, þegar Baksíðan fyrir
nokkru rak augun í lýsingu á
veitingahúsasiðum, — ekki hér
á landi, heldur alla leið austast í
austurheimi, í Síberíu. Eftirfar-
andi frásögn um veitingahúsalíf-
ið þar birtist nýlega í austrænu
vikublaði:
— Klukkan er sex að kvöldi.
Ég er staddur í Novosibirsk miðri.
Hvert á ég að fara til að fá eitt-
hvað að borða? Hér í miðborg-
inni eru þrír veitingastaðir. Löng
biðröð er við dyrnar á því fyrsta.
Sama á sér stað utan við annað
veitingahúsið. Mér tekst að troð-
Oft má af máli þekkja
manninn, svo Hallgrímur kvað.
Einn kann auðtrúan blekkja,
eru dæmin um það.
Frómheit til orðs og æðis
annar tileinkar sér,
ávöxt hins illa sæðis
uppslítur hvar sem fer.
Emil í tölu og tali
temur sér skikkelsismál,
fráhverfur skrumi og skjali.
Skyldu svo fleiri, mín sál.
Mörgum mótgang og ama
mjög fékk pólitík veitt.
Æ fylgir veraldarframa
slíkt föruneyti leitt.
Emil Jónsson

N
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
ast inn í það þriðja og sezt við
laust borð. Þjónustustúlkan kem-
ur undir eins.
— Góða kvöldið. Það er auð-
vitað ég sem segi þetta).
— Hvað eruð þið margir? (Það
er auðvitað hún sem segir þetta).
Hún grannskoðaði mig með
augunum og virtist vera að velta
einhverju fyrir sér. Síðan sagði
hún.
. — Færðu þig yfir á annað borð,
þetta er upptekið.
Borðið við liliðina var laust.
Ég settist þar. Ný þjónustustúlka
kom og tók flöskur burt af borð-
inu. Hún sagði ekkert við mig,
en talaði hástöfum við sjálfa sig.
— Merkilegt að fólk skuli setj-
ast við borð, sem ekki er búið að
hreinsa. Og ekki nóg með það.
Heldur kemur það líka eitt og
eitt.
Við mig sagði hún.
— Ég skal afgreiða þig þegar
allir eru komnir.
Þrír ölvaðir menn komu inn
og settust við borðið hjá mér.
Þjónustustúlkan kom eins og skot
og tók við pöntun hjá þeim. Þeir
fengu flösku af vodka, sem þeir
tæmdu á skömmum tíma. Þegar
hún var tóm vildu borðfélagar
mínir fara að koma á kynnum
við mig. Sá sem var fyllstur sagði:
— Kalli, ég ætla að kyssa þig.
— Ég heiti ekki Kalli, svar-
aði ég og vék mér undan svo að
kossinn hitti ekki.
— Þá er enn meiri ástæða til
að kyssa þig, sagði sá drukkni
og hallaði sér fram á borðið og
velti sósuskálinni um, svo að sós-
an fór yfir mig. Þjónustustúlkan
kom undireins og ávítaði mig fyr-
ir þetta.
Sá, sem segir frá þessu, og
fleiri raunum sínum í sambandi
við matsölur í Novosibir.sk, bætir
við að endingu: „Ástandið í mat-
sölumálum í borginni er alls ekki
slgsmt. ÞáU yfirvöld, sem sjá um
þessi mál, hafa skýrt mér frá eft-
irfarandi: „Við höfum farið ná-
kvæmlega eftir áætlun, nema síð-
ustu tvo mánuðina að kaloríufjöld
inn hefur lækkað um 2%. í öllu
umdæminu eru 15 veitingahús,
401 matsalur, 16 brauðstofur, 24
heimaeldhús, 12 kaffihús. Við höf
um fengið 3500 þakkir frá ánægð-
um matargestum, en aðeins 190
kvartanir."
Segi menn svo að tölfræðin
hafi ekki sitt gildi.
W.
Þetta kvöld var hinum ýmsu
sendinefndum haldið samsæti
á Hótel Astoria. Var þar mik-
il veizla í mat og di-ykk. Ætl-
azt var til að einn frá hverri
sendinefnd flytíi stutta tölu,
upp úr sér, ogr kom það í minn
hlut fyrir okkur félagana.
Guðrúnu þótti ræðan ekki
merkileg hjá mér, en égr hélt
að ekki skipti máli hvað ég
segði á íslenzku, þar sem hún
átti eftir að breyta því í
þýzku. Svo vorum við tekin
þarna á filmu, og á þeirri
mynd reyndist Guðrún svo
fögur, að hún trúði ekki sín-
um eigin augrum . . .
Ferðasaga í Þjóðviljanum.
Bæði Kínverjar og Rússar
verja kommúnismann — með
því að ráðast hverjir á aðra.

Þegar Hanna gamla bragðaði
áfengi í fyrsta skipti á æv-
inni, þá smjattaði hún lengi
og sagði svo: — Þetta er und-
arlegt. Þetta er nákvæmlega
eins á bragðið og meðalið,
sem maðurinn minn hefur
tekið í tuttugu ár . . .
Kröfur nútímans vaxa stöð-
ugt. Allir beygja sig fyrir
peningum, en enginn nennir
að beygja sig eftir fimmeyr-