Dagur - 17.02.2001, Blaðsíða 8

8 - LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 2001
Grétar Sigurbergsson:. „Flest lögin mín eru mjög róleg, og það er nú kannski bara vegna þess að ég kann ekki nóg til að spila hraðar." -mynd: jak
Grétar Sigurbergsson
geðlæknir hefur samið
um það bii 50 lög á síð-
ustu þremur árum, en er
með engin áform um að
gefa þau út þrátt fyrir
velgengni þeirra í dæg-
urlagakeppnum.
Grétar átti sigurlagið, Þú crt
mér allt, í dægurlagakeppni Rík-
isútvarpsins á ári aldraða 1999
og annað lag eftir hann, Sum-
arást, varð í þrjðja sæti í dægur-
lagasamkeppni Kvenfélags
Sauðárkróks sama ár. Nú á hann
tvö lög í undankeppni Sönga-
keppni evrópskra sjónvarps-
stöðva. Hann á samt ekki langa
reynslu að baki sem lagasmiður.
„Eiginlega eru komin ná-
kvæmlega þrjú ár frá því ég byrj-
aði að semja lög,“ segir Grétar.
„Eg hafði aldrei samið eitt ein-
asta lag áður og hafði ekki hug-
mynd um að ég gæti það. En ég
er búinn að semja eitthvað um
fimmtíu lög núna.“
- Þú hefur væntanlega verið að
fást eitthvað við tónlist áður?
„Bara sem strákur, ég lærði þá
í tvo vetur á píanó, en hafði svo
ekkert spilað síðan. Dálítið sem
unglingur þó. En eftir það kom
annað sem tók mann allan, nám-
ið fyrst og svo vinnan. En ég hef
alltaf haft óskaplega gaman af
tónlist, sérstaldega melódískri
músík."
- Hefurðu elzlzi einu sinni verið
að spila samt svona heima við?
„Nei, nánast eldd neitt.“
„Hva, varst þú
að semja þetta?“
- En hvað kom þá til að þú bytjað-
ir allt í einu fyrir fyrir þremur
árum?
„Stelpan mín, Lydía, sem er 17
ára núna, var þá að læra á píanó.
Þegar ég gluggaði í bækurnar
hennar fór ég að rifja upp gömlu
stykkin sem maður kunni sem
strákur, Fiir Elise og svoleiðis.
Svo var það eitt kvöld að ég settist
hérna við píanóið til að drepa
tímann, fór að fikta í nótunum.
Við vorum að bíða eftir að fara í
flugvél norður í Eyjafjörð þar sem
tengdaforeldrar mínir búa, og þá
allt í einu kom stef sem eiginlega
spilaði sig sjálft. Mörg lög eru
þannig, ef þau eru góð, að þau
Það spiluðu eiginlega
allir á hljóðfæri og alveg
ólærðir sumir, voru bara
með þennan hæfileika
að geta spilað hvað sem
var. Það var spilað á allt,
greiður og þvottabretti.
spila sig eiginlega sjálf. Maður
byrjar á þeim og svo kemur íram-
haldið eiginlega alveg sjálfkrafa.
Þá birtust krakkarnir og strákur-
inn minn kallaði ofan af efri hæð-
inni: „Hva, varst þú að semja
þetta?" Og ég svaraði: „Já, það er
víst!"
„Þetta var fyrsta lagið mitt, sem
ég sendi svo í samkeppnina hjá
ríkisútvarpinu í hitti fyrra á ári
aldraðra og það varð í fyrsta sæti í
þeirri keppni. Þetta varð svo til
þess að ég fór að gá að því betur
hvort ég gæti búið til Ileiri lög, og
það gekk ótrúlega vel. Fyrsta lagið
sem ég sendi fór reyndar í dægur-
lagasamkeppni Kvenfélagsins á
Sauðárkróki, það heitir Sumarást
og lenti í þriðja sæti. Dóttir mín
söng það lag í keppninni. Þá vann
ég 100 lítra af kók, sem kom sér
nú vel á þessu heimili. Það voru
mín fyrstu verðlaun, og okkur
fannst þetta alveg stórskemmti-
legt. Mér fannst svo gaman að
þessari keppni, það var svo góð
stemning að ég ákvað að senda
aftur Iög í næstu dægurlaga-
keppni, og það var þessi keppni
útvarpsins á ári aldraðra."
- Er dótlir þtn að læra söng?
„Nei, nei, hún er náttúruta-
lent. Hún hefur sungið mikið í
söngleikjum og vann hæfileika-
keppni grunnskólanna í Reykja-
vík fyrir tveimur árum. Þá vann
hún Skrekk, þessa frægu styttu
sem er hérna í hæfileikahorninu
okkar. Hún samdi sjálf lagið og
textann og söng og spilaði. Við
vorum bæði að semja bérna þá.“
Gat varla verið tilviljun
- Það hafa engin lög eftir þig
heyrst opinberlega nema þau sem
þú hefur sent í keppni?
„Nei, en það var mjög hvetj-
andi að taka þátt í þessari
keppni hjá Ríkisútvarpinu. Það
kom inn hellingur af lögum, ein
214 lög. Ég sendi nokkur lög og
mér til furðu komust tvö af þeim
í átta laga úrslit, alveg eins og
núna. Það olli mér stórri undr-
un, þetta gat varla verið tilviljun.
Eg fór sem sagt upp úr þessu
að spila meira og rifja upp. Þetta
getur verið óskaplega góð
afslöppun eftir erfiðan vinnudag
að setjast niður og spila og sér-
staklega semja því þá verður
maður að gleyma öllu öðru.
Sennilega er vandfundið neitt
betra til þess að slaka á.
Maður fær stundum bestan
innblástur þcgar eitthvað er að
gerast, því þá er rót á tilfinning-