Dagur - Tíminn Reykjavík - 25.01.1997, Qupperneq 19

(Pagur-®mtttm
Laugardagur 25. janúar 1997 - 31
Umsjónarmaður
Magnús Geir Guðmundsson
IVIinning milliánavirði
Asama hátt og tilkoma
Nirvana með plötunni
Nevermind árið 1991 var
hressilegt spark í afturendann
á bandarísku rokklífi, sem þá
lítið hafði haft fram að færa um
nokkurt skeið, var sjálfsvíg leið-
toga hljómsveitarinnar, Kurt
Cobain, u.þ.b. þremur árum
síðar, sem versta kjaftshögg. Og
það ekki bara fyrir bandarískt
rokk, heldur fyrir rokkheiminn
yfir höfuð. Reyndar má segja að
sú skriða sem fór af stað með
—
Kurt Cobain. Dauði hans hefur hefur bæði haft jákvæð og neikvæð áhrif á
ímynd rokksins.
Gítarleikarinn með meiru, Zakk Wylde, hefur ýmislegt
gott fram að færa á plötunni sinni, Book of Shadows.
Góðir gítar-
leikaraspretttir
Zakk Wylde var aðeins 17
ára gamall þegar þunga-
rokksgoðið, Ozzy Osbo-
urne, fékk hann öllum á óvart í
hljómsveit sína árið 1988. Var
hann ráðinn eftir að tugir, ef
ekki hundruðir annarra höfðu
verið prófaðir. Wylde var einn
af þessum drengjum sem virð-
ast fæddir með gítarinn í hönd
og var kornungur þegar hann
byrjaði að spila auk þess að
syngja og semja lög. Eftir að
hafa spilað með Ozzy í ein sex
ár og verið með á plötunum No
Rest For The Wicked og No
More Tears, sem gengu vel,
ákvað hann hins vegar að nóg
væri komið af slíku og tími væri
runninn upp að gera eitthvað
annað og á eigin forsendum.
Meðal þess sem heillað hafði
hinn unga Wylde meðal annars
í tónlistinni, var bandarisk
þjóðlaga- og suðurríkjarokk-
hefð. Á þeim grunni stofnaði
hann hljómsveitina Pride &
Glory árið 1993 og gaf út sam-
nefnda plötu árið eftir. Vakti
platan töluverða athygli og spil-
uðu Wylde og félagar með
mörgum þekktum hljómsveitum
á tónleikum í kjölfarið, t.d.
Gunsn’ Roses. Frekara fram-
hald á Pride & Glory virðist þó
ekki vera um að ræða, því
seinni hluta nýliðins árs kom út
plata þar sem Wylde er einn
titlaður fyrir verkinu. Líkt og
með fyrri plötuna er um að
ræða gott rokk á þjóðlaganót-
um m.a. en nýja platan, Book
Of Shadows, hefur þó yfir sér
öllu rólegra yfirbragð, þar sem
kassagítarinn er mun meira í
aðalhlutverkinu á kostnað
bróður síns, rafmagnsgítarsins.
Lög á borð við Beetween Hea-
ven And Hell, Way Beyond
Empty, The Thing You Do og I
Thank You Child, eru ágætar
smíðar, þar sem Wylde sýnir
líka að hann er dágóður söngv-
ari. Þessi plata hefur ekki risið
sérstaklega hátt í útgáfufló-
runni, en er full af góðum
sprettum hjá frambærilegum
tónlistarmanni.
Nirvana, rymrokkið/Grungeið,
síðan nýpönkið o.fl. hafi skilað
meiru en brotthvarf Cobains, en
allt moldviðrið sem þyrlaðist
upp og segja má að hafi vart
slotað fyrr en sl. sumar, að aska
rokkarans komst loks í vígða
mold eftir mikið erfiði hjá ekkj-
unni, Courtney Love, hefur aft-
ur á móti valdið því að ímynd
rokksins og skilningurinn í garð
þess hefur svo sannarlega ekki
batnað. Hvað sem þessu þó líð-
ur, er það á hreinu að Nirvana
og þá sérstaklega Cobain, hafa
markað djúp spor í rokksöguna
á ofanverðri tuttugustu öld og
skiptir þá ekki máli hvaða álit
menn hafa haft á hljómsveit-
inni, eða hversu mikinn í raun
er hægt að eigna þessu tríói frá
Seattle heiðurinn af rymrokk-
bylgjunni. Það segir líka sína
sögu, að eftir fráfall Cobains
hafa plötur Nirvana selst sem
aldrei fyrr og virðist þar ekki
skipta máli að hljómsveitin hafi
sjálfkrafa dáið Drottni sínum
um leið og hann. Sem kunnugt
er kom út „Unplugged" plata
með Nirvana skömmu eftir
dauða Cobains, sem varð met-
söluplata um heim allan. Gef-
fen, útgáfa Nirvana á seinni
stigum, hefur því makað krók-
inn vel með henni og það gerði
hún sannarlega líka síðastliðið
haust, er áður óútgefnar tónlei-
kaupptökur með Nirvana voru
gefnar út undir nafninu, From
The Muddy Banks Of The
Wiskah. Eru þetta hráar og
sumpart grófar upptökur, sem
sýna vel hvernig Nirvana hefur
þróast úr hreinni og klárri
pönksveit í framsækna rokk-
hljómsveit með ýmsum blæ-
brigðum. Hefur þessi plata, ein-
hverskonar minnisvarði um
þessa merku rokksveit líkt og
„Unplugged“, selst gríðarvel,
sérstaklega í Bandaríkjunum.
Það hefði verið skemmtilegra
að fá slíka tónleikaplötu meðan
sveitin var enn að, en örlögin
leyfðu það ekki. En það skiptir
kannski ekki öllu og segir salan
sjálfsagt mest um það. Og for-
kólfar Geffen núa saman hönd-
um með ánægju, horfandi á
peningana streyma inn, en þeir
Krist Novoselic og Dave Grohl,
félagar Cobains í Nirvana sjá
hins vegar h'tið af þeim gróða.
Af Grammyverðlaunaútnefningum
s
kvikmynda- og sjónvarps-
myndaiðnaðinum í Banda-
ríkjunum eru Golden Globe-,
Emmy- og Óskarsverðlaunin, sú
viðurkenning sem árlega eru
veitt þeim sem þótt hafa skara
fram úr það og það árið. Eru
þessar verðlaunaveitingar, sem
eins og kunnugt er, miklar
skrautsýningar fyrir fræga fólk-
ið, yfirleitt snemma árs og það
gildir líka um sambærilega
verðlaunahátíð í tónlistargeir-
anum þar vestra, Grammy Aw-
ards. Mun hún að þessu sinni
fara fram í mars og verða með
hefðbundnu sniði að því best er
vitað. Er nú nýbúið að birta
lista yfir þá sem tilnefndir eru í
hinum ýmsu flokkum og má
segja að þar séu tveir menn í
algjörum sérflokki. Annars veg-
ar er þar um að ræða, eins og
svo oft áður, sjálfan Michael
Jackson, sem samtals er til-
nefndur til 11 verðlauna, en
hins vegar þúsundþjalasmiðinn
Babyface (Kevin Edmunds heit-
ir hann að því er best er vitað
réttu nafni, sem hefur m.a.
samið lög, stjórnað upptökum
og margt fleira fyrir stjörnur á
borð við, Whitney Houston, Ce-
line Dion, Toni Braxton, Babyl-
on Zoo og marga fleiri auk þess
að vera tónlistarmaður sjálfur)
sem fær einni fleiri til-
nefningar. Þær Celine Di-
on og Toni Braxton eru
tilnefndar í nokkrum
flokkum, t.d. sem söng-
konur ársins ásamt Gloriu
Estefan og hinu aðeins 14
ára undrabarni, LeAnn
Rimes. (sem sló rækilega í
gegn með plötunni sinni
Blue og þykir vera lík
Patsy heitinni Cline um
margt) m.a. og sem flytj-
endur laga ársins ásamt
Eric Clapton og Whitney
Houston. Celine er svo
líka tilnefnd til plötu árs-
ins ásamt m.a. Smashing
Pumpkins, kvik-
myndaplötunnar Waiting
to Exhale (þar sem
Whitney Houston er ein-
mitt í aðalhlutverki) ijöl-
listamanninum Beck og
Fugees. Til söngvara ársins eru
svo tilnefndir þungavigtarkapp-
ar á borð við Eric Clapton,
Sting, Bryan Adams og John
Mellemcamp.
LeAnn Rimes. Aðeins 14 ára gömul, en
strax orðin stjarna í sveitasöngvaheimin
um.
LiiidkiLjki JAiiL. á.i il 1 ki.iiitÁ iJiúhJki * iiiðl 1; i.i i iLá Aaíí ákát i. Liiil iii.ilUi ik
' 9 j hi 1 i t 'f r ‘ p o P P i» k. i i íiu i <ik 4 ií 11 . r * iii W ’V ”1 .iiU iu ’ f H \ IU 1 ái á >:1ÍáAÍ'V liUL, . 1 , lil i BmiAÁÍámUmá Ær
stórrokksveitarinnar Aero-
smith frá Boston, Steven Tyl-
er, (pabbi nýstirnisins í kvik-
myndaheiminum, Liv Tyler)
væri að nýju kominn á kaf í
drykkju og eiturlyijaneyslu,
sem hann stundaði mjög á
sínum yngri árum, en hafði
verið laus við í yfir tíu ár. Svo
rammt kvað af þessum orð-
rómi og kjaftagangi í kjölfarið,
sem alltaf virðist fylgja þegar
slíkt kemur upp, að hljóm-
sveitin hafði nær hætt. Var
nefnilega þessari vitleysu log-
ið í aðra af meðlimum sveitar-
innar og tóku einhverjir það
því miður trúanlegt. Sárnaði
Tyler þetta, þar sem ekkert
var til í þessu og vildi hrein-
lega að þeir hættu. Það tókst
hins vegar að leysa ágreining-
inn og allt er nú með kyrrum
kjörum að nýju.
Steven Tyler er ekki
farinn að sukka á ný.
undir eigin nafni. Eftir því
sem fregnir herma er dauða-
orsök hans ekki ljós, en grun-
ur er á að Scott hafi svipt sig
lífi.
• Á síðustu vikum nýliðins árs
tóku að berast fregnir þess
efnis frá Ameríku, að söngvari
• í örlitlu framhaldi af David
Bowie og afmælistónleikunum
hans í New York um daginn,
er skemmst frá því að segja
að þeir voru mjög vel heppn-
aðir. Fékk fimmtuga poppgoð-
ið mikið lof í blaðaumsögnum
og er greinilegt að engan bil-
bug er enn að finna á kappan-
um. Ein fyrirsögnin hljóm-
aði t.d. eitthvað á þá leið,
að „Allir ungu gaurarnir
standast Bowie gamla ekki
snúning" (All the young du-
des can’t outdo Bowie), og
er þar vitnað í hið fræga lag
Bowies, All the young du-
des, sem Mott The Iloople
gerðu gríðarvinsælt fyrir
rúmum 20 árum.
• Hinn frægi djasssaxófón-
leikari Ronnie Scott, fannst
nú fyrir jólin látinn á heim-
Ui sínu í London. Var hann
69 ára að aldri og hafði auk
saxófónleiksins rekið djass-
klúbb um nokkurt skeið