Dagur - Tíminn Reykjavík - 27.02.1997, Blaðsíða 2

14- Flmmtudagur 27febrúar 1997

Óhöpp a djammmu
Þá eyðír klukkutíma fyrirframan spegilinn,
tínir á þig dýrindis spjarir, ferð í háhœta eða
flatbotna, sveiftar Him j'rakkanum/kápunni yfir
axtirnar og tðítir áleiðis ( nœturgamanið.
Síðar um kvöldíð erfhakktnn svo afhentur
ókunnugum og þú hrasar yfir of lágt handrið á
skemmtistaðnum Hver ber ábyrgðina?
Fólk leitar sjaldan til Neytendasam-
takanna vegna skakkafalla sem
það hefur orðið fyrir á veitinga-
eða skemmtistöðum. Þegar það gerist er
algengast að hringt sé vegna þess að flík
hefur horfið úr fatahengi. Afar misjafnt
er hvort staðir beri ábyrgð á ílíkum í
fatahengi og virðist fyrirtækjum vera
það í sjálfsvald sett. Oft má sjá miða hjá
fatahengi þar sem fram kemur skýrum
stöfum að gestir taka sjálfir ábyrgð á
flíkunum og eru slíkar tilkynningar auð-
vitað til fyrirmyndar reki fyrirtækið þá
stefnu á annað borð.
Öðru máli gegnir um staði sem hafa
starfsmann í fatahengi og hlýtur við-
Þjónustuglöð
fyrirtmki
*Rona, sem blað-
ið frétti af, kíkir
reglulega á Poll-
inn til að fá sér dá-
lítið hvftvín í glas í
góðra vina hópi. Konan
er mikill hvítvínsunnandi og á síð-
asta útstáelsi safnaði hún f sig
kjark, fór á barinn og kvartaði yílr
því hve hvítvínið væri herfilega
vont.
Konán
hafði
nokkuð
til síns
máls
þvf
ein-
göngu
mat-
ar-
gestir geta Valið milli
hvítvínstegunda og keypt sér héila
fiösku á borðið. Rekstraraðili Poils-
ins brást sérlega vel við kvörtuninni
og sagðist skyldu vera kominn með
betra hvftvín á barinn næst...
‘Lesandi hafði samband við blaðið
og vildi vekja athygli á góðri þjón-
ustu sem hann fékk á veitingastaðn-
um Madonna á Rauðarárstíg á
fóstudagskvöldi fyrir skömmu. Hann
hafði mælt sér mót við eiginkonuna
og Vínahjón á staðnum en hafðí
fremur knappan tfma til að borða.
Kom beint úr vinnunni og var dáiít-
ið ringlaður þegar hann pantaði
, enda enn með hugann við vinnuna.
| Hann pantaði sér fyrst hamborgara
j en breytti pöntuninní í pastarétt
með skinku. Á borðið kom svo ann-
ar pastaréttur en sá sem pantaður
hafði verið. Pjónninn vildi allt fjrir
manninn gera til að bæta honum
místökin og bauðsl til að láta úlbúa
skinkuréttinn. Maðurinn þáði það
ekki, enda bæði í tfmaþröng og hinn
rétturinn prýðilegur, en þjónninn
bauðst þá Hl að gefa hjónunum af-
sJátt á víninu í staðinn. Sem þau
þáðu.
skiptavinurinn þá að
álykta sem svo að
ábyrgðin sé fyrirtækis-
ins. „Bf það er fast
starfsfólk í fatahengi
þá verður náttúrulega
neytandinn að geta
treyst því að það komi
ekld gestur og taki flík-
ina. En þeir geta hugs-
anlega neitað að taka
ábyrgð á flík þegar
það er brolist inn og
flíkinni stolið. En ef
starfsmaður afltendir
flík til óviðkomandi
gests en ekki eiganda
þá hlýtur það að teljast
gáleysi af hans hendi,“ segir Hjalti
Pálmason, lögfræðihgur NS. Hann segir
suma staði setja sér hámarksábyrgð, t.d.
kringum 10,000 kr. „Maður áttar sig
ekki alveg á hvernig þeir geta takmark-
að þessa ábyrgð sfna.*1
Hjalti vitl minna fólk á að hatda fata-
hengismiðanum þegar það yfirgefúr
staðinn ef það hefúr ekki fengið flík sína
afhenta. „Þetla er alltaf spurning um
söhnun"
Vísað á barnum
Þegar ætlunin er að drekka dálítið
hressilega á barnum, eða ef t.d. aldurs-
forBetÍnn ættar að greíða drykki fýrir
alla fjötskylduna, þá er ekki óalgengt að
kreditkortið sé lagit inn á barinn svo ekki
þurfi að strauja kortið í hVert sinn sem
flölskyldumeðlimur fær sér drykk. Ef
óprúttnir gestír staðaríns hafa heyrt á
samtal barþjóns og eiganda kreditkorts-
íns séð og koma til að seija drykki sína á
sama reikníng geta kotnið upp vanda-
mát. „Þegar eigandi kortsins getur sýnt
fram á að enginn annar mætti bæta á
reiknlnginn yrði staðurínn að öllum lík-
indum að taka á sig kostnaðinn.”
Aðstæður fyrir kennda og
háa hæia
Opinberar reglúr gilda um aðbúnað á
veitinga- og skemmtistöðum. Ef fólk
hrasar t,d. um gótfbita sem er hluti af
arkftektúrnum, og var ekki gerð athuga-
semd vtð þegar staðurtnn var teklnn út,
vært erfiðara að sækja skaðabætur til
staðarins, segtr Hjalti. Hlns vegar ef
staðurinn hefur ekld fytgt opinberum
reglum um aðbúnað værl hugsanlega
auðveldara að sækja bætur til eiganda.
„Það hefur t.d. komið upp mál þar sem
handrið var lægra á skemmtístað en
leyfilegt er samkvœmt stöðlum, Maður
datt yfir handriðíð og staðurinn var
ábyrgur fyrir meiðslum mannslns,"
Þó að skemmtistaður fylgi opinberum
regtum um aðbúnað þá gæti hann hugs-
anlega ekki verið nægilega vel hannaður
týrir þá
starfsemi
sem þar fer
fram, „Ef
menn eru
t,d. með eín-
liverja rist á
gótfinu, há-
hæluðu
skórnir fest-
ast í rístinní,
konan flýgur
á hausinn og
verður fyrir
tjóni, þá gæti
staðurinn
borið ábyrgð
á því, Vegna
þess að ef
reikna má
með að fólk
sé klætt á
ákveðinn hétt á stöðum en aðstaðan tek-
ur ekki míð af þcim búnaði þá fuitnægir
hann ekki almehnum kröfum.“ lóa
Gervineglur á tær
Ertu með sveppasýkingu í
tánögl eða rnarðist þú svo
illa á tánni að nögtin datt af?
Fótaaðgerðafrœðingar eiga
nú ekki í miklum vandræðum
með að kippa því í liðinn.
Þeir steypa bara á þig nögl!
u
m 40 fótaaðgerðafræðingar lærðu
fyrir skömmu hjá þýskum starfs-
félaga sínum, Axel Pelster, hvern-
ig setja má gervineglur é tær. Margrét
Jónsdóttir var ein af þeím en hún segir
sýkingar í tánöglum og naglatnissí mjög
algenga kvilla.
Fái fólk sveppasýkingu í tánögl getur
það farið í lyfiameðferð sem drepur sýk-
inguna. Ef aðeíns 1 nögl af 10 er sýkt er
hihs vegar ekki víst að fólk vilji gangast
undír lyijameðferð og getur það nú valíð
þann kost að leíta til fótaaðgerðafræð-
ings sem fræsir nöglína niður, (jarlægir
þannig sýkinguna, og steypir nýja nögl í
stæðið.
Gervineglurnar geta sömuleíðis kom-
ið sér vel fyrir þá sem misst hafa tánögl,
t.d. vegna íþróttameiðsla eða bara misst
eitthvað þungt ofan á tána, hún maríst
og nöglin svo losnað. Vissulega getur þá
ný nögl vaxíð í staðinn á 3-4 mánuðum
en stuhdum vill naglbeðurinn (svœðíð
sem nögtin hvílir á) skreppa saman við
svona óhöpp og valdið því að nýja nögtin
vex niður, þ.e. verður íiuigróín. Ef hins
Vegar gervinögl er steypt ofan á nagt-
beðinn helst hann í sinni réttu stærð og
nýja nöglin vex aftur án óþæginda.
Gervinegtumar sem Axel kynrtti hér
eru gerðar úr kvoðu sem harðna undír
útijólubláu ljósi og er aðferðin reyndar
náskyld þeirri sem tannlæknar nota við
plastfyllingar í tennur. Um 1000 kr. kost-
ar að fá nýja nögl á stórutá og fer verðið
lækkandi eftir því sem nöglín er minní.
lóa