Dagur - Tíminn Reykjavík - 27.02.1997, Blaðsíða 5

IDagur-QImTmrt
Fimmtudagur 27. febrúar 1997 -17
VIÐTAL DAGSINS
Rökhyggja en ekki tilfummgar
Guðrún Pétursdóttir, forstöðumaður Sjávarútvegsstofnunar HÍ.
„Munum taka á ýmsum
pólitískum og hagrœnum
þáttum, sem skipta máli
í umrœöunni hvort ís-
lendingar eigi að hejja
hvalveiðar að nýju, “ seg-
ir Guðrún Pétursdóttir,
forstöðumaður Sjávarút-
vegsstofnunar HÍ. Stofn-
unin stendur nk. laugar-
dag jýrir ráðstejhu um
hvalveiðimál
Hvalveiðar í Norðurhöfum
frá hagrænu og póhtísku
sjónarmiði, er yfirskrift
alþjóðlegrar ráðstefnu um hval-
veiðimál, sem haldin verður í
Reykjavík næstkomandi laugar-
dag. Það eru Sjávarútvegsstofn-
un Háskóla íslands og High
North Alliance, regnhlífarsam-
tök þeirra sem aðhyllast sjálf-
bæra nýtingu sjávarspendýra,
sem standa að ráðstefnu þess-
ari, sem verður á Hótel Loft-
leiðum. „Við munum taka á
ýmsum pólítískum og hagræn-
um þáttum, sem skipta máli
þegar menn gera upp hug sinn
um það hvort íslendingar eigi
að hefja hvalveiðar á nýjan leik
og þá með hvaða hætti,“ sagði
Guðrún Pétursdóttir, forstöðu-
maður Sjávarútvegsstofunar HÍ,
í samtali við Dag-Tímann.
Dýravernd og við-
skiptafrelsi
„Meðal þess sem við tökum fyr-
ir eru spurningar um hvernig
samrýmast alþjóðalög og sam-
þykkir er lúta að vernd dýra
annars vegar og hins vegar
frelsi í viðskiptum. Einnig velt-
um við upp þeirri spurningu
hvaða áhrif viðskiptahindranir
og aðgerðir svonefndra nátt-
úruverndarsinna hafi á útflutn-
ing hvalveiðiþjóða," segir Guð-
rún Pétursdóttir, aðspurð um
ráðstefnu þessa. Af hálfu ís-
lendinga mun Jóhann Sigur-
jónsson, sjávarlíffræðingur og
sendiherra, ræða um hvala-
stofna í Norðurhöfum og sjálf-
bæra nýtingu auðlinda. Þórður
Friðjónsson, forstjóri Þjóðhags-
stofnunar, íjallar síðan um
möguleg áhrif hvalveiða á ís-
lenskt efnahagsk'f. Erlendir
framsögumenn verða íjölmarg-
ir, koma víða að, og ræða ýmsa
þætti málsins.
„Ég vonast til þess að um-
ræður um hvalveiðar hér á
landi komist í ríkari mæli á
grundvöll rökhyggju en tilfinn-
inga. Ég vona að ráðstefnan
verði okkar veganesti til slíkra
umræðna,” segir Guðrún Pét-
ursdóttir, og hún heldur áfram:
Tveir meginpólar
„Það má segja hér séu tveir
meginpólar í umræðum um
hvalveiðar. Annars vegar
byggja menn afstöðu sína til
hvalveiða á því að íslendingar
eigi að ráða því sjálfir hvernig
þeir nýta sínar auðlindir. Hins
vegar eru þeir sem byggja
skoðun sína einkum á því að
hvalveiðar geti skaðað útflutn-
ingsmarkaði okkar. Það hefur
meðal annars verið bent á að í
Þýskalandi eru umhverfis-
verndarsjónarmið mjög ríkj-
andi, þau eru ekki rekin af fá-
mennum öfgahópum, heldur er
þjóðin öll orðin afar meðvituð
um náttúruvernd. Þessa stað-
reynd og margar fleiri verðum
við að hafa í huga.“
Guðrún Pétursdóttir vill sem
forstöðumaður Sjávarútvegs-
stofnunar Háskóla íslands ekki
taka afstöðu til hvalveiða. „Ég
vil sem vísindamaður fyrst og
fremst búa svo um hnúta að
umræðan geti verið á grund-
velli jafnréttis og röksemda,"
segir hún. Og Guðrún sjálf vill
ekki heldur kveða uppúr með
sínar persónulegu skoðanir.
„Þær hef ég út af fyrir mig og
segi þær aðeins við eldhúsborð-
ið heima." -sbs.
Tilgangslitlar tölur
Insiólfsson
á er búið að birta niður-
stöður úr samræmdum
prófum grunnskóla sl.
fjögur ár. Og nú vita allir hvaða
skólar eru góðir og hvaða skól-
ar eru vondir.
Eða hvað? Er þetta e.t.v. ekki
alveg svona einfalt?
Það kemur í ljós að mismun-
ur á þessum einkunnum er
ótrúlega mikill milli skóla. En
það vefst fyrir mönnum að
skýra hvers vegna hæstu ein-
kunnir geta allt að einu verið í
fámennum skóla úti í sveit eins
og í stórum skóla í Reykjavík.
Og skóli, sem var með góðar
einkunnir í fyrra, getur hrapað
niður úr öllu valdi í ár.
Minn skóli kom vel út á síð-
asta prófi. Vel ofan við meðaltal
og telst þar með „góður skóli“
eftir hinum einfalda mæh-
kvarða. Einhver sem var dug-
legur að telja sagði mér að
hann hefði verið í 24. sæti yfir
landið. Ég sel það ekki dýrara
en ég keypti. Samsvarandi tölur
frá 1992 hefðu hins vegar sett
hann í 100. sæti eða enn neðar.
Þar af leiðandi hefur hann þá
verið „vondur skóli“.
Sá sem skoðar svona tölur og
veit ekkert hvað liggur að baki
getur vel hugsað sem svo: „Sjá-
ið þið bara Grenivíkurskóla. Sá
hefur aldeilis tekið sig á síðustu
tvö árin.“
Hafi einhver ályktað sem svo
þá er sú niðurstaða því miður
kolvitlaus.
Ef íslenska landsliðið í fót-
bolta stekkur á einu ári úr 70.
sæti upp í það 40. á heimslist-
anum eru það nokkuð óræk
merki þess að okkar mönnum
sé að fara fram í fótbolta. En
þegar Grenivíkurskóh fer úr
Þegar Grenivíkurskóli
fer úr 124. sœti (eða
hvað það nú var) á
samrœmdu prófi upp í
það 24. (eða hvað það
nú var) þá þarf samt
ekki að vera að skólinn
sé hótinu betri núna
en hann var.
124. sæti (eða hvað það nú var)
á samræmdu prófi upp í það
24. (eða hvað það nú var) þá
þarf samt ekki að vera að skól-
inn sé hótinu betri núna en
hann var.
Hvað er þá að gera með
þessar tölur? Nákvæmlega ekki
neitt. Að vísu geta skólar fundið
í þeim vísbendingar um hvernig
nemendur í einum árgangi
standa í fjórum námsgreinum
miðað við jafnaldra sína í öðr-
um skólum. Annað er það ekki.
Almenningur sem fær engar
aðrar upplýsingar um skólann
getur velt þessum tölum fyrir
sér fram og aftur án þess að
vera nokkru nær.
Þegar spurt er hvort skóli sé
góður eða vondur er svarið ekki
að finna í meðaltali einkunna f
ijórum námsgreinum hjá einum
árgangi. Menntun sést ekki
nema að litlu leyti á einkunn-
um. Miklu nær væri að spyrja
hvernig nemendum hafi liðið í
skólanum. Hvort þeir hafi kom-
ið þaðan út heilir eða brotnir.
Hvernig þeir hafi lært að nota
þá hæfileika sem þeir eru búnir.
Ilvernig þeir séu undir það
búnir að takast á við fullorðins-
árin sem bíða handan við horn-
ið. Úr Ijórum einkunnum er svo
sáralítið hægt að sjá af öhu
þessu.
Þrátt fyrir þetta er svo sem í
lagi að birta tölur sem þessar í
íjölmiðlum fyrst yfirvöldum ber
skylda til þess. En þá ber líka
að undirstrika um leið hversu
upplýsingagildi þeirra er óskap-
lega fáfengilegt.
Og hvers vegna er verið að
gera birtingu svona talna að
skyldu? Það liggur hreint ekki í
augum uppi. Ekki er það gert
fyrir skólana. Þeim eru sendar
niðurstöðurnar sérstaklega í
þykkri bók. Ekki er það gert
fyrir forvitinn almenning því að
þær segja honum hér um bil
ekkert. Ekki er það gert fyrir
stjórnvöld því að þau hafa að-
gang að öllu þessu án þess að
lesa það í blöðunum. Þar með
er eiginlega ekki nema ein
ástæða eftir: Af því bara. Og
það er nú það.