Dagur - Tíminn - 30.11.1996, Qupperneq 8

20 - Laugardagur 30. nóvember 1996
jDagitr-CÍItmhut
SEYÐISF J ÖRÐUR
ir iiitnit

„Aldrei fór ég suður, alltaf skorti mig þor./
Hvert einasta sumar var því frestað, svo kom haust og svo vetur og vor.“
(Bubbi Morthens)
Aldrei fór ég
Byggðapólitískar vangaveltur frá Seyðisfirði

L:tw
Jónas A. Þ. Jónsson hdl.
Seyðfírðingar búa við
ákveðna tilvistarkreppu
að er skoðun undirritaðs
að Seyðfirðingar búi við
ákveðna tiivistarkreppu.
Margir íbúar eru þeirrar
skoðunar, að hér sé allt á niður-
leið. í því sambandi benda
menn á að íbúum hafi hér stór-
lega fækkað á síðustu árum, at-
vinnulíf sé einhæft, þjónusta
ekki nægilega góð o.s.frv.
Þegar saga Seyðisíjarðar er
skoðuð, sést að núverandi staða
er gamalkunn. Byggðarlagið
hefur oftar en einu sinni tekið
sveiflum vegna tímabundinna
erfiðleika í atvinnulífinu.
Skemmst er að minnast sfldar-
brestsins í lok 7. áratugarins.
Jafnan hefur þó byggðarlagið
rétt úr sér og tímabundin fólks-
fækkun skilað sér til baka. Það
er álit undirritaðs að svo verði
einnig nú. Til þess að svo megi
verða þarf hins vegar að halda
vel á hlutunum. Lífsnauðsynlegt
er fyrir þetta bæjarfélag — ein-
staklinga, fyrirtæki og bæjaryf-
irvöld — að keppa að því
marki, að auka fjölbreytni í at-
vinnulífinu.
Augljóst er að keppa þarf að
því marki að í bænum verði til
stærri hlutdeild í fiskikvóta
landsmanna. Kaupa þarf hing-
að skip og gera út. Það tel ég
ekki vera hlutverk bæjaryfir-
valda, þó svo vel mætti hugsa
sér að bæjarfélagið hefði hönd í
bagga með slflcum kaupum.
Stuðla þarf að því að koma upp
hér fullvinnsluverksmiðju á
einhverjum sjávarafurðum, en
slíkt fyrirtæki ætti að geta veitt
mörgum vinnu.
Þá þarf einnig að huga vel að
því hvemig
efla megi
þjónustu við
ferðamenn
hér á Seyðis-
firði. Það er
samdóma
álit þeirra,
sem gerst til
þekkja, að
flest ný
störf, sem
munu verða til á íslandi á
næstu áratugum, muni eiga rót
sína að rekja til ferðamanna-
þjónustu. Þessu er ég algjörlega
sammála og tel h'fsspursmál
fyrir Seyðfirðinga að nýta sér
þá sérstöðu, sem við höfum hér
á Seyðisfirði. Nefni ég í því
skyni þá staðreynd að til Seyð-
isfjarðar koma næst flestir
ferðamenn til íslands á eftir
Keflavíkurflugvelli. Þá má
nefna Egilsstaðaflugvöll, en ná-
lægð við hann gæti fært okkur
marga ferðamenn þegar til
framtíðar er litið. Þá langar mig
sérstaklega til að benda á þá
einstöku aðstöðu okkar hér á
Seyðisfirði, sem felst í þeirri
staðreynd að við búum í einu
fallegasta bæjarfélagi á íslandi.
Bæjarfélagi þar sem mikið er af
gömlum og fallegum húsum. Ég
verð mjög var við í starfi mínu,
að menn þekkja þessa sérstöðu
Seyðisfjarðar og dást að bæjar-
myndinni og því menningarlífi
sem tekist hefur að halda í svo
litlu bæjarfélagi sem við búum
í. Brýnt er að hlúð verði að
þeim gömlu húsum sem liggja
undir skemmdum. Það gera
engir nema Seyðfirðingar sjálf-
ir. Einn möguleikinn er sá að
fyrirtæki og einstaklingar kaupi
og geri upp gömul hús, sem t.d.
mætti leigja til ferðamanna á
sumrin.
Loks þarf að leita leiða til að
efia iðnað hér á Seyðisfirði svo
atvinnulífið verði Qölbreyttara
og betur í stakk búið til að
mæta tímabundnum ófyrirsjá-
anlegum sveiflum í sjávarút-
vegi.
Fólk búsett úti á landi á að
hætta að agnúast út í einhverja
svokallaða byggðastefnu, sem
er ekki til og stjórnvöld hafa
ekki nokkurn áhuga á, og yfir
því að hér sé ekki nógu gott að
vera. Nær er að nýta kraftana í
að byggja upp byggðarlagið og
fara að trúa því að það sé unnt.
í þessu sambandi er hollt að
minnast þess, að það er bábilja
að trúa því að grasið sé ávallt
grænna hinum megin.
Byggðamál og byggðaþróun hafa verið mál málanna á
Austurlandi eins og víðar. Skoðanir manna eru afar skipt-
ar varðandi möguleika búsetu á landsbyggðinni og er
Seyðisfjörður þar engin undantekning. Fólki hefur heldur
verið að fœkka á Seyðisfirði undanfarin ár og sýnist sitt
hverjum um ástœður. Einhœfni í atvinnulífi, ónóg þjón-
usta, frumkvœðisleysi í atvinnusköpun, og margtfleira
heyrist nefnt. Menn nefna ýmislegt til ráða, s.s. aukna
menntun í héraði, bœtta þjónustu hjá því opinbera og
einkaaðilum og fleiri stoðir í atvinnulíjlnu. Þegar Dagur-
Tíminnfór á stúfana í bœnum og velti upp spurningunni
um það hvort straumurinn lœgi í rauninni suður kom ým-
islegt í Ijós. Hér á síðunum má sjá samantekt Karólínu
Þorsteinsdóttur fréttaritara blaðsins á staðnum á hug-
leiðingum nokkurra Seyðfirðinga sem hún fékk til að
velta þessum hlutum fyrir sér.
Hannes Sigmarsson, yfírlæknir
Aukin samvinna er
nauðsynleg
Austurland er stórt
landsvæði þar sem
náttúran er stórbrotin
og fjölbreytni náttúr-
unnar blasir við, hvert
sem farið er. Gjöful fiski-
mið finnast undan
strönd fjórðungsins. At-
vinnuvegir byggja á
traustum grunni víðast
hvar.
Á Seyðisfirði hefur
starfandi sjúkrahús síðan 1901.
Heilsugæslan er samrekin með
sjúkrahúsinu. Ný sjúkrahús-
bygging var tekin í notkun árið
1992. Þar eru 25 rúm.
Sjúkrahúsið rekur starfsemi
sem skipta má í þrennt. Þar er
rekin hjúkrunardeild, bráða-
deild þar sem leyst eru vanda-
mál sem falla undir lyflækning-
ar og bráðar uppákomur, svo
verið
sem slys. Einnig er rek-
in göngudeild við
sjúkrahúsið, en þar eru
röntgenstofa, rannsókn-
arstofa og slysamóttaka.
Það landsvæði, sem
sjúkrahúsið þjónar í
reynd, er stórt. Lang-
legusjúklingar koma frá
Seyðisfirði, ofan af Ilér-
aði, Fáskrúðsfirði, Breiðdal og
sveitunum þar í kring. Göngu-
deildin og bráðadeildin þjóna
mest Seyðisfirði og svæðinu í
kring.
Starfsemi sjúkrahiíssins hef-
ur verið að aukast síðustu árin.
Tækjakostur er góður.
Aukin samvinna milli sjúkra-
húsa á Austurlandi er nauðsjm-
leg til frekari þróunar.