Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.1981, Qupperneq 6

6
DAGBLAÐIÐ& VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 2. DESEMBER 1981.
Spurningin
Hvað telur þú þig verja
hárri upphæð í jólainnkaupin
íár?
Anna ÁrnadóUir: Ja, það veit ég ekki.
Ætli ég myndi ekki giska á svona um
2500 til 3000 krónur.
Kristján Ólason: Ég er nú ekki alveg
búinn að gera það upp við mig, en ég
efa ekki að það verði mjög mikið.
Sigurlaug Ingvadóttir: Úrugglega mjög
miklu.
Ásgeir Kröyer: Ég er bara ekkert farinn
að huga að jólainnkaupunum ennþá.
En það verður áreiðanlega ekki há
upphæð.
Sigurjón Stefánssoní Ég hef ekki velt
þvi fyrir mér ennþá.
Karen Ólafsdóttir: Það er ómögulegt
að segja. Ég er nýkomin að utan eftir
nokkuð langa dvöl og því ber ég ekki
nógu gott skynbragð á verðlagið hérna,
enn sem komið er.
Við heimtum ekki launahækk-
un heldur launajafnrétti
—skrifar öldungadeildarkennarí
Sigrún Harðardóttir ritari Vestur-
landsdeildar Hins íslenzka kennara-
félags skrifar:
Nú stendur yftr deila milli kennara
öldungadeilda og fjármálaráðuneyt-
isins. Þessi þræta hefur opinberað
ýmsa lesti á ríkinu sem vinnuveitanda
og stjórn Hins íslenzka kennarafélags
sem fulltrúa launþega.
Ríkið leyfir sér að mismuna laun-
þegum sínum. Það greiðir mismun-
andi laun fyrir sömu störf. Kennarar
hafa til áramóta álag 1,61 fyrir vinnu
sína við öldungadeildina. Þegar
öldungadeildir tóku til starfa í Fjöl-
brautaskólanum í Breiðholti og Fjöl-
brautaskólanum á Akranesi, fengu
kennarar laun samkvæmt samningi
M.H. kennara. í haust lækkar ráðu-
neytið laun til annarra öldunga-
deildakennara en M.H.-inga. Þessi
gróflega mismunun er algerlega óvið-
unandi. Það dytti engri stétt annarri
en kennarastétt það í hug að láta
bjóða sér slíkt. Við erum ekki að
heimta launahækkun, heldur jafnhá
laun og kennarar við M.H. hafa
fengið til þessa, og sömu laun og við
fengum á vorönn 1981.
Nú gerast sviplegir atburðir. í
trássi við vilja kennara, og í algjörri
mótsögn við það sem þeir lofa undir-
rita stjórnarmeðlimir H.I.K. fárán-
legan samning án alls fyrirvara. Þessi
samningur er algjörlega óhæfur. Nú
ber svo við að Breiðhyltingar fagna
margir hverjir þessum samningi. Það
eru þær smásálir, sem ekki geta
skyggnst út fyrir sinn eigin kopp. Þó
'að verknámskennarar hækki lítillega
i launum er ekki nema sjálfsögð sam-
heldni að standa með þeim, sem
lækka í launum við nýju samnings-
ómyndina, og ekki sakar að geta þess
að álag 1.6 er vissulega meira en álag
1.45. Auk þess er þessi samnings-
undirritun skammsýn og vanhugsuð
vitleysa, sem kom jafnvel ráðuneytis-
mönnum á óvart. Nú ætlar ráðu-
neytið sér að svæfa málið í nefnd og
halda áfram að greiða öllum
öldungadeildakennurum laun með
1.45 álagi þar til hún hefur skilað
drögum að nýjum samningi. Því
miður vita kennarar allt of vel hvað
það er að eiga laun inni hjá fjármála-
ráðuneytinu mánuðum saman í
þessari verðbólgu. Rtkið græðir á því
að borga ekki sinum launþegum. Til
sönnunar þessari staðhæfingu er
einfalt að benda á dagpeninga þá
sem kennarar i réttindanámi urðu að
vinna í félagsdómi til þess að fá út úr
ráðuneytinu. Þeir eru enn ekki
komnir í vasa kennara, þó að tveir
mánuðir séu liðnir frá því að þeir
voru dæmdir okkur, ráðuneytinu til
stórskammar.
Það er óhætt að geta þess að stjórn
H.l.K. hefur í hvívetna staðið
kennurum fyrir þrifum í sjálfsögðum
réttlátum kröfum þeirra, að þeir hafa
ætíð latt okkur og skrökvað að okkur
og svikizt um að gera það, sem þeir
lofa að gera. Formaður félagsins
virðist sérhæfa sig í risnureikningum
á okkar kostnað á meðan hann fer á
bak við félagsmenn sína og lætur
hafa eftir sér yfirlýsingar um vilja
félagsmanna sinna áður en hann
hefur gengið úr skugga um þann vilja
og semur þvert ofan í vilja okkar.
Vilji kennarar að H.l.K. sé alvöru-
stéttarfélag, að stjórn þess beri hags-
muni félagsmanna sinna fyrir brjósti
í verki, þá kjósi kennarar nýja stjórn
í vor, stjórn, sem ber skynbragð á
kjarabaráttu. Þó að stjórn félagsins
láti undan hótunum ráðuneytis-
manna, eru slík vinnubrögð sízt til að
mýkja skap kennara, sem eru löngu
orðnir saddir á lygum og hótunum.
Við viljum ekki leggja niður
öldungadeildir, eins og ráðuneytið og
formaður H.I.K. vilja. Við viljum
öldungadeildir og viljum fá aftur
sömu laun og við fengum áður.
íþróttamaður Reykjavíkur:
Jón Páll kom aldrei til álita
—ekki busettur í Reyk javík
Haukur Bjarnason, rannsóknarlög-
reglumaður, hringdi:
Síðbúin, villandi og íllyrt grein
birtist í Vísi á miðvikudaginn. Hún
fjallaði um val íþróttamanns Reykja-
víkur 1981.
Stefán Svavarsson lyftingamaður
kvartaði undan því að íþróttaráð
Reykjavíkur hafi ekki séð íþróttaaf-
rek Jóns Páls Sigmarssonar
lyftingamanns er íþróttamaður
Reykjavíkur var valinn.
Óneitanlega minnir þetta mig á
sögurnar um Don Quijote sem vissi
ekki við hverja hann var að berjast.
Marteinn Geirsson var valinn
íþróttamaður Reykjavíkur vegna
óvenjulangs og farsæls iþróttaferils
fyrir íslands. Hann hefur verið í
landsliðshópnum i handknattleik og
leikið 59 landsleiki í knattspyrnu og
verið fyrirliði landsliðsins að undan-
förnu. Það er því ekki nein augna-
blikshrifning sem ræður valinu.
Frumskilyrði fyrir því að geta
orðið fyrir valinu sem íþróttamaður
Reykjavíkur er að viðkomandi sé bú-
settur í Reykjavík og hafi verið það
síðustu fimm árin og keppt fyrir
Reykjavík.
íþróttaráð Reykjavíkur hefur
orðið fyrir ómaklegri og alrangri
aðfinnslu því það er íþróttabanda-
lag Reykjavíkur sem velur títt-
Poppid:
Police leiðinleg og
óvinsæl hljómsveit
4913—1038 skrifar:
Einar Bergur bar fram sér-
kennilega kröfu í DB 29. okt. sl.
Hann vill fá hljómsveitina Police
sem fulltrúa poppsins á næstu Lista-
hátíð.
Fjandinn hafi það, fulltrúar
poppsins hljóta að þurfa að rísa
undir nafni. Þeir verða að vera bæði
virtir og vinsælir. Þeir þurfa helzt að
skara fram úr. Smokie-hneykslið má
aldrei endurtaka. íslenzk poppmúsík
var i mörg ár að ná sér eftir það slys.
Valið á Led Zeppelin og Clash var
hins vegar pottþétt og þjónaði
tilgangi Listahátíðar með ágætum.
Staða Police kemur vel fram í
þeim vinsældaliðum brezku
músíkblaðanna sem heita „leiðinleg-
asta lag ársins”, „leiðinlegasta
hljómsveit ársins” o.s.frv. Police er
fastagestur á þessum listum. Því
getur heldur enginn á móti mælt að
Police er afar léleg og sérlega einhæf
hljómleikagrúppa, þó ekki komi
annað til, eins og sérlega þunnir
textar (do, do, do, do, de, da, da, da
o.s.frv).
Ef nefna ætti nokkra aðila sem
gætu kallazt fulltrúar poppsins þá
dettur mér helzt í hug menn á borð
við Frank Zappa, Peter Gabriel og
Bob Dylan eða jafnvel Bruce Spring-
steen og Rolling Stones.
Nú er það kannski ástæðulaust að
einblína á engilsaxneska markaðinn.
Þjóðverjar eiga verðugan fulltrúa
poppsins þar sem Nína Hagen er.
Svíar hafa Zamla Mammaz Manna.
Grænlendingar hafa Sume.
Færeyingar hafa Kára P. Norsarar
hafa Cut. Og við íslendingar höfum
bæði Þursa og Bubba Morthens.
Samkvæmt 4913-1038 er hljómsveitin Police í hásæti á erlendum listum svo sem:
„Leiðinlegasta hljómsveit ársins” og „Leiðinlegasta lag ársins” og því lítt eftir-
sóknarverð á Listahátið.
nefndan íþróttamann.
Jón Páll Sigmarsson kom ekki til
álita vegna búsetu því hann býr alls
ekki í Reykjavík og hefur ekki búið
þar síðastliðin þrjú ár. Og að lokum:
Var það ekki Guðmundur Sigurðsson
lyftingamaður sem fyrstur hlaut
þessa viðurkenningu árið 1979?
Jón Páll Sigmarsson lyftingamaður kom ekki til greina við val fþróttamanns
Reykjavikur þvf hann er alls ekki búsettur i Reykjavík.
Hvenær vakna
útvarpsmenn
til vitundar?
— verið ferskir en látið diskótekin um
er útþvæld og þreytt þó hún sé
framreidd í nýjum umbúðum.
Hvenær ætla útvarpsmenn að
vakna til vitundar um að áhugi hlust-
enda hlýtur að beinast að tónlist
dagsins í dag og þeirra hlutverk er að
kynna hvað er að gerast þar sem
gróskan í tónlistarmálum er mest.
Verið ferskir en látið diskótekin
um sífelldar endurtekningar á
gðmlum slögurum.
endurtekningarnar
Inga skrifar:
Ég get ekki orða bundizt út af
dagskrá Ríkisútvarpsins. Ekki er
lengur hægt að velja sér tónlistar-
þætti við sitt hæfi og sleppa þeim,
sem vekia ekki áhuga.
Samansullsþættir eru allsráðandi.
Kynning á tónlist er sama og engin.
Sífellt er skorið af þeim þáttum er
þó voru til staðar. Nýir þættir, svo
sem Regnboginn, kynna tónlist sem