Dagblaðið Vísir - DV - 15.12.1981, Qupperneq 17

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. ÞRIÐJUDAGUR 15. DESEMBER 1981.
17
Afhugasemd frá Magnúsi Óskarssyni:
lóhanna Birgisdóttir
skrifar með skrúf-
jámi um kurteisi
og mannasiði
Árás á menn má gera með ýmsum
hasttií Hrottalegar líkamsárásir skilja
allir og fordæma, og þjóðin stendur á
öndinni, þegar saklaus stúlka verður
fyrir fólskuárás óbótamanns. En hve-
nær drepur maður mann og hvenær
drepur maður ekki mann? var eitt
sinn spurt.
Hér mætti staldra við og ihuga,
hvort ekki var óvenju rik ástæða fyrir
alla aðila til aö vanda sig við umfjöll-
un þess árásarmáls, sem naumasí á
sinn líka hér á landi. Umfram ailt
reyndi á fjölmiðla og fréttamenn að
auka hvergi á sársauka þeirra, sem í
hiut áttu. Fátt gat þó mikilvægara
verið en að hafa kyrrt í kringum
stúlkuna, sem í sárum lá, og þá, sem
af öUum mannlegum mætti reyndu
dag og nótt að bjarga lifi hennar og
heilsu.
Við þcssar aðstæður gerist það, að
nýgræðingur i blaðamannsstétt
(að eigin sögn), Jóhanna Birgisdóttir,
gerir harkalega persónuárás á einn
færasta skurðlækni landsins. Og
hvert er tilefnið? Þvi lýsir Jóhanna í
„opnu bréfi” sem slegið er upp með
stórfyrirsögn og nafni læknisins t
Dagblaðinu & Vísi sl. laugardag.
Ekki gerir hún grein fyrir svo hat-
römmu áhlaupi af mikilli nákvæmni,
en segir tilefnið vera simtal við lækn-
inn, sem hún getur þó ekki haft orð-
rétt eftir, en kveður hafa verið ,,eitt-
hvað á þessa ieið”, eins og hún orðar
það. (Engin ástæða er til að ætla, að
það sem á skortir nákvæmni Jó-
hönnu sé til þess fallið að fegra hlut
læknisins.)
Jóhanna er sem sagt ein til frásagn-
ar, en jafnvel i búningi hennar er
glæpasaga læknisins ekki verri en hér
fer á eftir. Jóhanna hefur orðið:
„Samtal okkar mun hafa verið
eitthvaðáþessaleið:
„Sverrir Haraldsson?”
„Já”
„Góðan daginn, þetta er á Dag-
blaðinu og Vísi, Jóhanna Birgisdóttir
heiti ég. Mig langaði tii að fá hjá þér
uppiýsingar um líðan stúlkunnar sem
ráðist var á um síðustu helgi.”
„Ég veit nú ekki, hvort ég gef Dag-
blaðinu nokkrar upplýsingar.”
,,Það er nú reyndar Dagblaðið og
Visir (leturbr. blaðam.) sent ég vinn
hjá.”
„ Ja, hún er almennt á batavegi.”
„Mun hún þurfa að gangast undir
fleiri aðgerðir?”
„Þaðeralltóvíst.”
„Eru líkur á að taka verði augað
sem skaddaðist?”
„Þaðveit égekkert um.”
„Hver gæti helzt svarað til um
það?”
„Ja, það kom einhver augnlæknir
og leitá hana.”
„Gætirðu ef til vill upplýst mig um
hvaða augnlæknir það var?”
„Til hvers ætti ég að segja þér
það?”
„Ég gæti þá reynt að fá upplýsing-
ar Kjá honum um þetta atriði.”
Þarna léztu undan og gafzt (stafsetn-
ing blaðam.) mér upp nafnið á lækn-
inum og meira að stgja sjúkrahúsið
sem hann starfar við.
„Hefur verið rætt um að jafnvel
þurfi að senda stúlkuna utan til að-
gerða?”
„Ég veit ekki til þess.”
„Er það rétt að læknar óttist var-
anlegar heilaskemmdir af völdum
þeirra áverka sem stúlkan hlaut?”
„Ég hef ekki heyrt það.”
„Þá þakka ég þér kærlega . . .”
þessari setningu náði ég ekki einu
sinni að ljúka, áður en skellurinn
kvað við i símanum.”
’ i Hér er engu sleppt af þvi, sem (þótt
satt væri) svo mjög hefur espað árás-
arhneigð Jóhönnu Birgisdóttur, aö
undrun sætir. Á eftir fylgir glórulaus
þvæla um skyld og ftskyld efni en inn
á milli ávarpar hún lækninn, m.a.
þannig: „Á ég fastlega von á því að
þú hafir einnig ætlazt til þess á sinum
tímum, (sic.) að fá tækifæri til að
spreyta þig i þínu fagi, áður en menn
lýstu þig ónothæfan.”
En það eru lokaorð Jóhönnu Birg-
isdóttur til læknisins sem hér skulu
undirstrikuð og í minnum höfð. Þau
voru þessi:
„Aöcins eitt í lokin, Sverrir. Ég
vona að þessi fordæming á ákveðinni
stétt eða vinnustöðum hafi ekki of
mikil áhrif á þitt starf. Að minnsta
kosti vildi ég ógjarnan lenda undir
hnifnum hjá þér ef hugsun þín nær
ekki lengra.”
Sá, sem slíkt högg gefur í nafni
„kurteisi” og „almennra manna-
siða” af jafn litlu tilefni og í jafn al-
varlegu máli, þarf ekki að hrökkva í
kút, þótt kinnhestur komi til baka.
Með leyfi að spyrja: Þarf einhver
Jóhanna að vera með heilagan
rembing út af þvi þessa dagana, þótt
einhver nefni Dagblaðið, án þess að
eftir fyigi „& Vísir”? Þessi Jóhanna
hneykslast á svona tittlingaskit og sér
ástæðu síðar í greininni til að fræða
lækninn hátiðlegaum „andlát” Dag-
blaðsins. En fyrirgefðu nú, heilaga
Jóhanna, þótt fávíslega sé spurt: Er
hann Visir dáinn? Þú minnist ekkert
á það.
Áfram má spyrja Jóhönnuj hvort
það séu einhver afglöp hjá lækni að
segja í upphafi simtals, að hann viti
ekki, hvort hann vilji gefn út síðdeg-
isfréttir um líðan fárveiks sjúklings?
Reyndari blaðamaður hefði 'ar'laust
búizt við að fá hreint nei, og þjóðin
öll (nema Jóhanna) þekkir hið sígilda
svar lækna, að líðan sjúklings sé
„eftir atvikum”.
Og hví skyldi sérfræðingur á allt
öðru svtði en augniækningum svara
blaðamanni til um líkur á því, hvort
,,,taka verði augað, sem skaddað-
ist”? Er sennilegt, að hann geti gefið
heiðarlegra svar en að hann viti það
ekki? Fremur mætti átelja lækninn
fyrir að aðstoða blaðamanninn við
að elta uppi augnlækni til yfirheyrslu
um svo alvariegt efni. Ekki er sá
lækniröfundsverður, sem greina þarf
sjúklingi og nánustu aðstandendum
frá slíkum hlutum. En háttvisi og
nærgætni Jóhönnu Birgisdóttur er
þannig farið, að hún móðgast yftr því
að fá ekki að vera „fyrst með frétt-
irnar” af því, hvort sjúklingurinn
missir augað eða ekki.
Til þess þarf mikinn viðvaning i
blaðamennsku með undarlegt hug-
myndaflug að ætlast til svars í síma
við spurningu um „varanlegar heila-
skemmdir” sjúklings. En einmitt þá
er heilagri vandlætingu Jóhönnu nóg
boðið og hún bindur endi á samtalið
með því, sem hún kaliar að „þakka
kærlega. . .”, en ekki er víst að kær-
leikurinn hafði verið svo áberandi í
rödd hennar, að læknirinn hafi þolað
viðbótarskammtinn, sem hún vildi
gefa honum.
Jóhönnu Birgisdóttur, byrjanda i
blaðamennsku, ráðlegg ég að lokum
að láta lækna og sjúklinga í friði
framvegis. Hún gat lika látið ósagt,
að hún vildi „ógjarnan lenda undir
hnífnum” hjá einum þeirra manna,
sem liklegastur væri til að bjarga lifi
hennar án þess að spyrja um tilgang
þess eða segja frá því i síðdegisfrétt-
um. Árás á menn má gera með ýms-
um hætti. Skrúfjárn er óskemmtilegt
vopn í hendi árásarmanns, einnig
þegar það er notað sem stílvopn.
Magnús Óskarsson.
Jóla-helgarblöðin
koma út laugardaginn 19. des.
Vegna síaukins álags í prentsmiöju eru auglýsendur
vinsamlegast beönir aö panta
Auglýsendur!
Viö aðstoðum viö gerö
auglýsinga, ykkur aö
kostnaðarlausu,
og því fyrr sem viö fáum
verkefni til aö vinna úr,
því betra fyrir ykkur
og okkur.
auglýsingar hið allra fyrsta.
BÍADIBi
&
' hjálst, óháð dagblai
AUGLÝSINGADEILD SÍÐUMÚLA 8 SÍMI 27022
Tilboð óskast í þessar bifreiðar
Chevrofet Sport.
van árg. 1977
vól V-8,350 cid. ekinn 90001
mílur, 12 manna sæti og
innréttingar frá verksm.
Drif á öllum hjólum, en er
ekki með lágu drrfi.
Sjálfskiptur — vökvastýri
Int.
Traveller 200
árg. 1974
vél V-8, 345 cid. ekinn
22000 mflur, 5 manna
dráttarspil — sjálfskiptur,
vökvastýri, læst afturdrif.
Eigandi bifreiðanna: Björgunarsveitin Stakkur, Keflavík.
Uppl. gefur Vilhjálmur í síma 92-2430 og 92-3189.
raftnagns
pannafra
fjster
Nýja rafmagnspannan frá Oster
gerir þér möguiegtað sjóða, steikja og baka
án þess að þurfa að standa yfir pönnunni allan
tímann. Með forhitun og hitajafnara geturðu
eldað alltfrá kjötréttum til pönnusteiktra
eftirrétta - að ólgeymdum pönnukökum -
á næstum því sjálfvirkan hátt.
VERÐ1125KR.
ARMULA1a-S: 86117
Ungur nemur gumull temur
GEFIÐ BÖRNUNUM 0'
OG BARNABÖRNUIMUM HLUT
í STÁLFÉLAGINU
Sími 16565