Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1982, Blaðsíða 16

16
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1982.
Úr ritvél Jóns Björgvinssonar
EINN-TVEIR, EINN-TVEIR!
Sú var tíðin að ég trimmaði. Eg reif
rnig upp í morgunsárið og hljóp af
stað. Þetta var áður en örtröð trimm-
ara var farin að skapa umtalsvert um-
ferðaröngþveiti í höfuðborginni.
Vegfarendur litu þvi við og
krakkarnir stríddu mér, hrópuðu
ýmist „einn—tveir, einn—tveir” eða
hlupu á eftir mér. Þetta var líka áður
en trimmgallar urðu það nauðsyn-
legir að ekki varð lengur hægt að
trekkja upp úrið sitt án þeirra.
Ég skokkaði því bara af stað í
gömlu Ijósbláu úlpunni minni, slitn-
um gallabuxum og íþróttaskóm, sem
vafalaust hafa ekki verið sérhannaðir
fyrir skrefstuttan niann, hlaupandi á
blautu malbiki eða möl í köldu lofts-
lagi. Furðulegt að ég skyldi því ekki
stórslasa mig á þessu, svona eftir á
að hyggja.
Eg neita því þó ekki að þessi
útbúnaður olli mér töluverðum vand-
ræðum. Hlaupandi maður olli þeim
viðbrögðum hjá strætisvagnastjórum
á þeim árum að þeir biðu þolinmóðir
eftir honum á næstu stoppistöð.
Þessar morguntrimmferðir í Hlíð-
unum áttu það því óþægilega oft til
að enda einhvers staðar uppi i
Vesturbergi seinni hluta dags. Vegna
feimni minnar þorði ég ekki öðru en
REGUJBUNDINN
SPARNM)UR
EFUR FJARHAG HNN
Dæmi: Þú ákveöur aö leggja kr. 1.500.- mánaöarlega inn á plúslánsreikning í
Útvegsbankanum.
Eftir24 mánaöa sparnaö áttu kr. 49.877- inniíbankanum.
Þaraferuvextirkr. 13.877-
Þá geturþú fengiö plúslán aö upphæö kr. 72.000.- og þarmeö er
ráöstöfunarfé þitt, aö frádregnum lántökukostnaöi, alltaö kr. 120.797.-
Taflan lítursvona út:
Sparnaðar- tímabil Mánaðarlegur sparnaður Sparnaöuri lok timabils Láns- hlutfall + lán frá Útvegsbanka Ráðstöfunarfé með vöxtum Mánaðarleg endurgreiðsla Endurgreiðsiu- tímabil
24. mán. 1.500 36.000 200% 72.000 120.797 2.894 48 mán.
(Viö útreikning ergert ráö fyrir34% innlánsvöxtum, 37,02% útlánsvöxtum, 1% lántökugjaldi og 0,5% stimpilgjaldi)
Hér er miöaö viö plúslán sem ekki er verötryggt, en einnig er unnt
aö semja um plúslán þar sem bæöi innlán og útlán eru verötryggö.
Erekki Útvegsbankinn einmitt bankinn fyrirþig?
UTVEGSBANKANS
ÞÚ SAFNAR OG BANKINN BÆTIR VIÐ
stíga um borð, afsaka seinlætið og
fara svo úr á endastöð, svo allt
kæmist ekki upp.
Eina ráð mitt gegn þessum vágesti
var að slá af um leið og ég sá strætis-
vagn skjótast út úr Miklatorginu
og ganga blístrandi í hægðum mínum
á meðan hann ók framhjá- Þetta
dugði til að narra alla nema
bílstjórann á leið þrettán. Hann
þekkti mig orðið, stansaði iðulega við
hliðina á mér til að hleypa mér upp í
og skammaði mig meira að segja einu
sinni fyrir að vera alltaf svona seinn
fyrir.
En svo reið trimmæðið yfir með
þeim afleiðingum að nú stöðva
strætóarnir ekki fyrir fólki, sem er að
reyna að hlaupa þá uppi, nema það
hreinlega hendi sér fyrir hjólin á þeini
í örvæntingu sinni.
Ferðabæklingarnir segja að ísland
sé land andstæðnanna og er átt við að
þar nái hlutirnir ýmist í ökkla eða
eyra. Einn daginn eigá bágt allir þeir
sem komnir eru yfir fermingu og sjást
vera að pukrast um á reiðhjóli en
þann næsta verða litlar reiðhjóla-
smiðjur á meginlandinu að stóriðju-
verum til að anna eftirspurninni frá
litilli eyju, sem þeir finna ekki einu
sinni á landakortinum hjá sér.
Einn daginn er hvergi lóð að fá á
öllu höfuðborgarsvæðinu, þann
næsta má ekki þverfóta fyrir lóðum,
gormum og pressubekkjum á vöðva-
ræktarstofum úti urn allan bæ, þar
sem samanlagt er lyft það miklum
þunga að duga mundi til að reisa
Hrauneyjafossvirkjun á handaflinu
einu á þrem vikum. Og öllu þessu
hrindir Bo Derek af stað með því að
viðurkenna að hún stundi vöðvarækt
endrum og sinnurn.
Svo koma diskóæði, skíðaæði,
karateæði, Charadeæði, BMWæði,
hestaæði og nú sýnist mér hundaæði
vera að renna á mannskapinn.
Fyrir ári var vart hægt að verða sér
úti um vídeóspólu nema fljúga eftir
henni til New York. Nú tæki það
bróðurpartinn af deginum að lesa
smáauglýsingarnar frá vídeóleig-
unum.
Þegar nýjar holskeflur ríða yfir
standa þeir kaupmennirnir einir með
höfuðið upp úr, sem nógu snöggir
eru að snúa blaðinu við. Ein hjóla-
verzlunin er nú orðin vídeóleiga, önn-
ur skiðaverslun og skósmiður í
Austurveri er búinn að rutta út öllum
innréttingunum til að koma fyrir
stærri hillum undir hundakex og
hundaólar.
Nú er langt síðan hundar voru
fundnir upp og 10 gíra reiðhjól hafa
verið við lýði i 20 ár, vöðvarækt verið
stunduð um aldir annars staðar og 10
ár síðan BMW 315 kom af
teikniborðinu.
Hvernig stendur á því að það sem í
mesta lagi nær því að kallast
tíska hjá siðmenntuðum þjóðum
breytist í skyndilegt æði hérna meðal
okkar villintannanna?
Erum við það áhrifagjörn að við
hlaupum upp til handa og fóta
þegar við lesum um eitthvað sem
gengur eins og eldur í sinu um
gjörvalla Evrópu og Ameriku? Vitan-
lega eru slikar frásagnir ýktar, enda
minna um sinu í þessum löndum en
við eigum að venjast.
Eða erunt við það ósjálfstæð að
kaupmennirnir geta fengið okkur út í
hverja delluna á fætur annarri með
því að telja okkur trú um að við séum
að missa af siðmenningunni? Ef þeim
tekst að blanda inn í þetta smá-
þjóðernistilfinningu er björninn yfir-
leitt unninn. Það er ekki antaleg land-
kynning þegar við opnum glæsi-
legasta vöðvaræktarsal á Norður-
löndum, sláum Evrópumet í sölu-
aukningu á Saab bílum eða tökum í
notkun lengsta innanhússkókleiðslu-
kerfi í heiminum.
Ég gafst upp á trimminu á sínum
tíma eftir 3 strætómiðakort. Ég er
hins vegar að velta því svolítið fyrir
mér núna að fá ntér í staðinn fallegan
hund og fara nteð hann í göngutúra á
kvöldin...Það er að segja þau kvöld
þegar ekkert er spennandi í videóinu.