Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1982, Page 21

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 20. MARZ 1982.
trís og Valgeir voru sammála um að það værí gott að vera Islendingur i Luxemborg. Heimamenn væru opnir fyrir út-
lendingum.
fleira til lista lagt en veitingamennsk-
an. Innréttingarnar bera vitni um
næmt auga hans fyrir því skemmti-
lega. Staðurinn skiptist nær í tvennt.
Fremri hlutinn, þar sem kaffistofan
var áður, er vinaleg bjórkrá í ,,þub”
stíl. Þar er allt byggt í kringum t'lug-
ið. Hlutir úr flugvélum um allt. Flug-
vélaskrúfur í lofti og við setbása.
Bjórinn streymir úr gamalli sjálfstýr-
ingu úr „sexu”. Þá sexu átti hið
merka flugfélag íscargo, sem svo
mjög hefur verið í fréttum undanfar-
ið. Mælitækjasamstæða úr flugvél
þjónar sem rofaborð fyrir ljósin á
staðnum. Útblástursrör úr þotu-
hreyfli er hinn ágætasti borðfótur
inni á barnum. Á veggjunum eru
myndir úr íslenzkri flugsögu, margar
hinar fágætustu. Og á hillu yfir barn-
um eru flugmannahúfur i röðum,
margar þeirra komnar langt að.
„Ég er búinn að vera að safna
þessu í langan tíma og enn er að bæt-
ast við safnið,” sagði Valgeir.„Ég á
marga vini í fluginu sem eru að senda
mér eða koma með myndir og hluti.”
Innri hluti Cockpit Inn er svo sjálf-
ur veitingasalurinn. Þar var keilu-
spilsbrautin áður. Brautin er raunar
hér undir gólfinu,” segir Valgeir og
sýnir okkur salinn sem tekur 80
manns í sæti. Þarna inni eru allar
skreytingar tengdar sjónum. Veggir
eru klæddir panel, eins og tíðkaðist í
skipum hér áður, og „ekta” skips-
handrið meðveggnum.
Á barnum gefur hvarvctna að líta flugminjar. 1 loftinu hangir skrúfa at sexu sem
Vaigeir gerði upp.
DV-myndir Jóhannes Reykdal.
sina.
Ef sett er á stofn fyrirtæki hér
sem gengur og maður sannar og sýnir
að grundvöllur er fyrir rekstrinum og
fólk hefur af þessu atvinnu, þá greiða
yfirvöldin þér helming
stofnkostnaðar til baka. Sama er
upp á teningnum í ferðabransanum.
Fyrstu tvö árin er fyrirtækið
skattlaust, fyrir utan launaskatta.
Nú, hér hefur reksturinn gengið
mjög vel. Það sama gerðist hér og á
Loch Ness áður, við settum met í
bjórsölu”.
„Það er hrein kómedía að horfa á
það úr fjarlægð við hvaða aðstæður
menn þurfa að búa heima.
íslenzkir veitingamenn eiga heiður
Er að gefast upp á að
nota íslenzkt hráefni
Á Cockpit Inn notar Valgeir nær
eingöngu íslenzkt hráefni en er að
gefast upp á því vegna ýmissa vanda-
mála við flutninginn að heiman.
Hann tekur dæmi um síldina.
„Ef ég flyt síld að heiman má ég
bara flytja hana út í 4 kílóa fötum.
Íslenzka ríkið hefur einkarétt á
síldarútflutningi í stærri pakkningum
Ef flutt eru út 10 kiló eða meira er
hún tollfrjáls, en það má ekki og því
þarf ég að borga 12% toll. Ég tek of-
an fyrir Erni Erlendssyni fyrir það
hvernig honum hefur tekizt að flytja
Auðveftað koma sór
áfram ef maður sannar
getusína
„Það er auðvelt að koma sér á-
fram hér í Lux,” segir Valgeir, „ef
maður á annað borð sannar getu
Setið og skeggrætt á Cockpit-Inn. Hér koma Íslendingar í Lux gjarnan saman eftir
vinnu og ræða málin. 1 Íslendinganýlendunni i Lux eru 500 manns. Flcstir þeirra eru
tengdir fluginu en þó hafa margir haslað sér völl upp á eigin spýtur. Borðið sem
mennirnir sitja við stendur á útblástursröri af þotuhrcyfli.
Sigurvin: „Ég kom hingað tíl að hjálpa Valgeiri af stað, en hér er ég nú enn.”
skilið fyrir það að halda stöðunum
heima opnum. Heilbrigðiseftirlitið
þar er yfirgengilegt. Góð veitingahús
geta ekki gengið. Ef þú ætlar að opna
þar vínveitingastað þarftu eldhús sem
útheimtir þrjá fjórðu af fjárfesting-
unni. Þar eru útgöngudyr og klósett
sett efst á listann. Hér eru gömlu hús-
in látin halda sér, fólki finnst sniðugt
að hverfa aftur til baka í tímann.
Heima færðu ekki vínveitingaleyfi
nema að hafa teppi. Hér ráða gæði
staðanna verðinu. Hér er passað upp
á að allt sé i lagi, skylt að hafa öll
verð úti í glugga og séu ekki öll tilskil-
in leyfi í lagi, þá er sektað.
Hér getum við tekið um 100 manns
í mat, en eldhúsið er ekki stærra en
venjulegt heimiliseldhús. Heima er
þetta bölvað óréttlæti, ef eldhúsið er i
lagi þá mega allir selja á sania verði.
út sína vöru. Það virðist enginn
heima sjá hvernig við höfum farið út
úr viðskiptunum við Rússland, þeir
virðast hafa náð því að gera okkur
viðskiptalega háða sér.”
Valgeir tekur annað dæmi um út-
flutninginn: „Sem dæmi um van-
hugsaðan útflutning get ég nefnt sem
dæmi að aðili heima flytur hingað út
ferskan fisk. Það hefur komið fyrir í
tvígang að ég hef verið beðinn að
koma og meta fisk að heiman. Selj-
landinn heima sagðist vera að selja
splunkunýjan fisk en þegar hingað
var komið virtist annað uppi á ten-
ingnum. Sóðaskapurinn var of mik-
ill, í sendingunni var meira að segja
segja fullt af jarðefnum, mold og
sandi, en samt hafði sendingin alla
mögulega íslenzka heilbrigðisstimpla.
Maður sér ekki alla vitleysuna