Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.1982, Page 22

22
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 20. MARZ 1982.

heima fyrr en maður fer að búa i
burtu frá þessu öllu saman og>
sérstaklega þegar maður þarf að
skipta við kerfið. Annars fæ ég
allt mitt hráefni að heiman frá ís-
lenzkum matvælum i Hafnarfirði og
þeir hafa staðið sig mjög vel. Hins
vegar er mikið pappírsflóð sem mað-
ur þarf í gegnum hér til að fá vöruna!
Hér fer meðalmaðurinn oft út að
borða, fjölskyldan minnst einu sinni í
viku. Bjórinn og hvítvínið er nauð-
synjavara — hér er stíft kontról svo
verðið fari ekki um of upp.
Bíllinn er hér líka talinn til nauð-
synjavöru ásamt heimilistækjum.
Hvergi eru ódýrari bilar né bensín en
hér í Lux.
Veitingahús hér loka gjarnan einn
dag í viku, það sparar starfslið. Enn-
fremur er algengt að stöðum sé lok-
að, jafnvel í mánuð, meðan eigendur
og starfslið fara í sumarfrí.”
Talið beindist að atvinnutækifær-
unum.
„Við erum hér þrír kokkar að
heiman sem vinnum hér. Við urðurn
heldur betur klumsa þegar við lásum i
blöðum heima öll lætin út af kin-
versku kokkunum. Kokkastéttin er
að setja sig á háan hest gagnvart út-
lendingum. íslenzkir kokkar ættu að
gera meira í því að leita fanga erlend-
is. Okkur þætti alla vega hart að fá
ekki vinnu hér.”
Fer ótmðnar Ieiðir
í matargerðinni
Valgeir fer ótroðnar leiðir í matar-
gerðinni að eigin sögn. Honum til að-
stoðar er Sigurvin Gunnarsson, eins
og fram kemur annars staðar á síð-
unni. Valgeir fær gjarnan hugmynd-
irnar en Sigurvin útfærir þær síðan.
Auk þeirra Sigurvins og Valgeirs er
þarna enn einn íslenzkur kokkur,
Helgi Helgason.
Það er hægt að taka undir með
Valgeiri að hann fer ótroðnar leiðir í
matargerðinni. Eitt helzta stolt hans
á matseðlinum er islenzk lúða, raunar
tvær útgáfur af henni.
„Önnur þeirra er glóðarsteikt á ís-
lenzku hraungrjóti,” segir Valgeir.
„Ég fór upp i Svinahraun og tíndi í
nokkra poka hraungrjót sem ég set á
gasgrillið og grilla síðan lúðuna þar
á. Hin uppskriftin er mín eigin upp-
finning. Það er lúða ,,Gordon bleu”.
Það eru lúðustykki sem sprett er í
sundur og fyllt með gouda osti og
smásneið af reyktri síld, velt upp úr
eggi og kryddað með pipar og salti.
Þetta er siðan steikt á grillinu.” Þetta
er með betri réttum sem skrifari þess-
ara lína hefur bragðað.
ÁCockpit— Inn er skipt um mat-
seðil einu sinni í mánuði. Á marz-
listanum kenndi ýmissa grasa.
í fordrykk var hægt að fá víkinga-
blóð, svartadauða eða ákavíti. For-
réttir voru margs konar. Þar mætti
nefna síldarrétti, blandaða, graflax
auk ýmissa sjávarrétta. Af súpum er
ein úr rækjum, karrí og rjóma, auk
lauksúpu.
Fiskréttirnir eru sérstakir, auk
lúðuréttanna sem áður voru nefndir
má nefna síldarrétti sem aðalrétt,
graflax, frábæran rétt úr íslenzkum
hörpudiski og hrogn. Af kjötréttum
má nefna lambakjöt með rækjusósu,
óvenjulegan rétt en óhemju bragð-
góðan, og íslenzka villigæs. Eftirrétt-
ir eru klassískir en á eftir er svo hægt
að fá sér „Alþingiskaffi” en það eru
2 cl brennivín, 2 cl cointreu, kafft og
grófu súkkulaði stráð yftr, enginn
sykur.
Matseðillinn í marz er sérstakur,
íslandsblað sem Valgeir lét prenta
fyrir eigin reikning og dreifði á ís-
lendingavikunni.
Vinafólag íslands
ogLux
Valgeir er potturinn og pannan í
vinafélagi íslands og Luxemborgar,
sem stofnað var á liðnu hausti, ásamt
íris Þorkelsdóttur sem vinnur hjá
honum á Cockpit og þarlendum
manni, Grun, sem oft hefur komið til
íslands.
„íslendingafélagið sem hér starfar
hefur aldrei slaðið fyrir neinum
kynningum á landinu. Eins hafa þær
kynningar sem aðilar heima, svo sem
Flugleiðir, hafa staðið fyrir ekki náð
til almennings. Því fæddist hug-
myndin að þeirri íslandskynningu
sem nú stendur yfir (og hefur verið
sagt frá hér í DV).
Opinberir aðilar hér gætu eflausl
haft samstarf við aðila heima. Hér er
erfitt fyrir íslendinga að fá atvinnu-
leyfi.
Hins vegar flytjum við heima inn
fólk frá Ástralíu og Nýja-Sjálandi.
Því mætti ekki eins flytja fólk héðan
heim til vinnu, því hér er atvinnu-
leysi, og á þann hátt liðka fyrir at-
vinnu landans hér í Lux.
Hér eru haldnar stórar vörusýning-
ar fjórum sinnum á ári en íslending-
ar sýna þeim litinn áhuga, ekki einu
sinni Flugleiðir eru með.Til gamans
má geta þess að rússneska flugfélagið
Aeroflot, sem hingað flýgur, er yfir-
leitt með stærsta básinn.
Annars er það aðalsmerki íslenzkra
bísnismanna að þeir eru allir í inn-
tris á bak við sjálfstýringuna góðu úr sexunni, en þaðan streymir bjórinn i könnurnar.
Starfsliðið hjá Valgeiri er alþjóðlegt. Hér er Stuart Wipple þjónn frá Texas að ræða
við einn gestanna sem situr fyrir framan arininn i setustofuhlutanum. Fyrir ofan
arininn hangir islenzka skjaldarmerkið, sömu gcrðar og skreytti stafna varðskipanna
hér áður fyrr.
flutningi. Ég hef hitt marga þeirra
hér á ferð og gjárnan spurt þá hvað
þeir flytji út! En þá verður fátt um
svör.”
Það er komið langt fram á kvöld
þegar spjallinu við Valgeir lýkur. í
millitíðinni hefur hann haft í mörgu
að snúast. Koma frá sér sýnishornum
af íslenzkum sjávarafurðum til París-
ar, aðstoða islenzka stúlku frá sendi-
ráðinu í Brussel með bilaðan bíl auk
þess að sinna rekstrinum og spjalla
við gestina. Ég nota tækifærið og tek
helzta aðstoðarfólk hans, þau Guð-
rúnu írisi Þorkelsdóttur og Sigurvin
Gunnarsson tali.