Dagblaðið Vísir - DV - 03.05.1982, Blaðsíða 20

fOO! » r C1: *
mpiu .9 ain f fqr>Arr
SPARIÐ
tugþúsundir 1
Endurryðvörn
á 2ja ára f resti
RYÐVÖRN SF.
Smiðshöfða 1
Sími30945
«
Sparið
þúndir króna
með mótor- og
hjólastillingu
einu sinni á ári
VBÍL
úk
BÍLASKOÐUN
&STILLING
S ta-mo!
Hátúni 2 A.
SUmplagerQ
FélaosprentsmlOluimap M.
Spítalastíg 10—Simi 11640
NÝ SENDING
AF HINUM
VÖNDUÐU
HERRASKÚM
FRA MANZ
framleiddir úr bezta fáanlegu
skinni og m/leðursóla.
Domus Medica.
Sími 18519.
Þýzk
gœöaframleiðsla.
OSISbeige, kr. 631.00
2440rauðbrúnir, kr. 585.00
3197 svartir, kr. 675.00
ésamt fleiri gerðum.
DAGBLAÐIÐ & VtSIR. MÁNUDAGUR 3. MAÍ 1982.
RokkfReykjavik
STUNDUM BANNAÐ
06 STUNDUM EKKI
Það hefur ekki lítið gengið á í sam-
bandi við heimildarkvikmyndina Rokk
í Reykjavík nú að undanförnu. Eins og
alþjóð veit gerðu kvikmyndaeftirlits-
menn sér lítið fyrir og bönnuðu mynd-
ina innan 14 ára vegna þess að tónlist-
armenn, sem fram koma í myndinni,
tala að mati eftirlitsmanna heldur
glannalega um vímugjafa. Og þar með
tókst þeim háu herrum og frúm að úti-
loka fjöldann allan af krökkum, sem
fyrir aldurs sakir komast ekki á helm-
inginn af þeim tónleikum sem haldnir
eru á Stór-Reykjavíkursvæðinu mán-
aðarlega, frá myndinni. Það á víst ekki
að skipta máli hvort myndin er innlend
eða erlend sem þeim þóknast að banna,
allavega var kvikmyndin Hárið (Hair)
sýnd hér fyrir ári og víst var hún einn
allsherjar lofsöngur um vímugjafa en
hún var ekki bönnuð.
Nýjustu fréttir herma að búið sér að
klippa þessi umdeildu atriði úr mynd-
inni og bannið sé komið niður i tólf
ára. Mér er spurn: Hvað í andskotan-
um á þetta að þýða, eru kvikmyndaeft-
irlitsmenn alveg hringsjóðandi bandvit-
lausir? En nóg um það.
Út er komið albúm sem hefur að
geyma tvær LP-plötur með lögum úr
myndinni og meira til, alls þrjátiu og
þrjú lög með tuttugu hljómsveitum, ef
tala má um Sveinbjörn Beinteinsson
allsherjargoða sem hljómsveit.
Upptakan á þessum plötum er misjöfn
að gæðum enda engu breytt frá því sem
er í myndinni. Nokkrar af þessum
hljómsveitum hafa ekki enn gefið út
efni sitt og eru því þessar plötur kær-
komnar. Svo að minnzt sé á nokkur
lög, sem ekki hafa komið út, er Ó
Reykjavík (sem virðist ætla að verða
nokkuð vinsælt ef marka má söngl leik-
manna) með hljómsveitinni Vonbrigði,
Lollipops með Sjálfsfróun, Hrollur
með Tappa tíkarrass (Björk
Guðmundsdóttir er super söngkona) og
lög Q4U og Jonee Jonee. Lag Bruna
B.B. á ekki heima á plötunni en aftur á
móti er atriði gerningagrúppunnar eitt
það eftirminniiegasta úr myndinni.
Hins vegar ég ég erfitt með að melta
Mogo Homo.
Annað efni á plötunni er þegar kom-
ið út, eða hér um bil, eins og t.d. lög
Bodies, EGÓsins.Fræbbblanna, Purrks
Pillnikks, Þursanna og fleiri. Þó er ein
hljómsveit sem ber höfuð og herðar yf-
ir aðrir en það er hljómsveitin Þeyr sem
kemur eins og skrattinn úr sauðar-
leggnum með framlag sitt, Rúdolf, sem
áður hefur komið út á plötu, og Killer
boogie. Þessi lög eru þau beztu á plöt-
unni og þó víðar væri leitað.
Þegar á heildina er litið er þetta allra
vænsta plata eða plötur og á kvik-
myndafélagið Hugrenningur þakkir
skildar fyrir bæði kvikmyndina og
plöturnar. Albúmið sómir sér vel í
plötusafni heimilisins.
P.S.: Allir gegn kvikmyndaeftirliti.
-OVJ.
Mike Oldfield—Five Mites Out:
Ekki lengur frum-
legur en góður samt
Mike Oldfield er um margt anzi sér-
kennilegur náungi. Hann fæddist árið
1953 í Reading á Englandi og fjórtán
ára gamall stofnaði hann söngdúett
með systur sinni, Sally. Nokkru síðar
gekk hann til liðs við hljómsveitina
Barefeet en árið 1971 skipti hann yfír
til The Whole World (þar sem Kevin
Ayers var í fararbroddi). En svo ákvað
Oldfield að fara sínar eigin leiðir.
Hann gerði samning við hið nýstofn-
aða plötufyrirtæki Virgin árið 1972 og
gaf út verkið Tubular Bells sem hefur
náð aldeilis ævintýralegum vinsældum.
Og síðan hefur Oldfield verið einn virt-
asti tónlistarmaður poppheimsins.
Oldfield hafði það fyrir sið í fyrstu
að sjá um allan hljóðfæraleik á plötum
sínum sjálfur en nú er af sem áður var.
Þar kenndi margra grasa og þau voru
fá hljóðfærin sem Oldfield greip ekki í
og lék á af stakri snilld. Hann hélt sig
fjarri heimsins glaumi og dvaldi löng-
um við hljóðfæraleik, tónsmíðar og
upptökur í eigin stúdiói. Og tónlist
hans var einstök: löng tónverk þar sem
þrætt var á milli klassískrar tónlistar og
popps, jafnvel brá fyrir köflum sem
myndu fiokkast undir tölvutónlist.
En platan Platinium, sem út kom ár-
ið 1979 markaði að nokkru leyti þátta-
skil á ferli Oldfields. Poppið varð mun
stærri áhrifavaldur en áður. Það var
tímanna tákn að á plötunni QE2 frá
1980 var að finna Abba-lagið Arrival í
nýrri og frábærri útsetningu. Þrátt
fyrir þessa stefnubreytingu hélt Old-
field mörgum fyrri sérkennum.
Og nú er komin út enn ein platan
með Mike Oldfield og hún er beint
framhald af QE2.
Five Miles Out nefnist nýja platan en
samnefnt lag hefur náð nokkrum vin-
sældum í Bretlandi á síðustu vikum. Á
þessari plötu er ekki hægt að finna neitt
nýtt og ferskt og að vissu leyti má
merkja tónlistarlega stöðnun. Fyrri
hlið plötunnar geymir tónverkið Taur-
us 2 en eitt laganna á QE2 hét einmitt
Taurus 1. Á hlið tvö eru fimm lög, þar
af tvö púra danslög (titillagið og
Family Man) og verður það að teljast
nýtt fyrirbæri hvað Oldfield varðar.
Kappinn þenur nú raddböndin í fyrsta
sinn í gegnum einhverja maskínu að
vísu og er þar ekki um ýkja merkilegt
framlag að ræða.
Fyrir þá sem á annað borð þekkjast
tónlist Oldfields er platan nýja ágætur
fengur í safnið. Og tónlist hans stendur
alltaf fyrir sínu þótt hún sé í sjálfu sér
hætt að vera eins frumleg og hún var
hér áður. Five Miles Out er góð og
vönduð plata með frábærum tónlistar-
manni.
-TT
HaircutlOO—
Pelican West:
Poppað
hætti
heimsins
Smekkur manna á tónlist er sem
betur fer ákaflega misjafn. Að vera
hallur undir popp merkir ekki endilega
að vera hallur undir Egó og Abba, svo
dæmi séu tekin. Poppið er fjölskrúðug-
ur akur þar sem allir ættu að geta
fundið eitthvað við sitt hæfi, stefnur og
straumar eru mjög blandaðar í popp-
tónlist og landamerki lítt afmörkuð.
Gróska er mikil um þetta leyti á sviði
poppsins og innan þess víðtæka
hugtaks þrífast mjög ólík viðhorf til
tónlistarinnar.
Hér höfum við dæmi um unga
brezka hljómsveit, Haircut 100, sem
býður upp á einkar geðfellda tónlist og
hefur fengið lofsamlegar umsagnir í
brezku pressunni fyrir þessa fyrstu
breiðskífu sína. Haircut 100 fær að
blómstra í því frjálslyndi sem nú 'ríkir
1 viðhorfum til poppsins; fyrir fám
árum, þegar pönkbylgjan reis sem
hæst, er óhugsandi að hljómsveit á
borð við Haircut 100 hefði fengið tæki-
færi. Hér er að sönnu slegið á létta
strengi, tónlistin vel danshæf og efni-
viðurinn er sóttur í ýmsar gamlar
kistur, jafnvel glatkistur, en mest ber
þó á áhrifum frá brezkri dægurtónlist á
sjöunda áratugnum. Sérdeilis hrífandi
notkun á blásturshljóðfærum á djass-
lega vísu, ásamt tilfinningaríkum saxó-
fónsólóum, setur mikinn svip á plötuna
og eykur ótvírætt gjldi hennar. Þá eru
ótalin pönkáhrif sem varast ber að
gera lítið úr; ,,hit”-lögin þeirra tvö af
þessari plötu, Favourite Shirts (Boy
Meets Girl) og Love Plus One eru bæði
af þessu tagi og nýja smáskífan með
laginu Fantastic Day einnig.
Það þarf kunnáttu og hugvitssemi til
þess að framleiða tónlist þar sem leitað
er fanga á jafnólíkum miðum, að ekki
Hljómplötur
sé nú talað um þegar það er gert með
slíkum snilldarbrag og hér. Að semja
melódíu er aðeins Iítill hluti af lagi,
búningur þess og uppbygging skiptir
ekki síður máli — og það er einmitt á
þessu sviði sem Haircut 100 sýnir í senn
frumleika, dirfsku og snilli. Geysilegar
framfarir hafa orðið bara síð.ustu
misseri hvað útsetningar á dægurtónlist
áhærir og pródúser Haircut 100, Bobby
Sargeant, á vísast stóran þátt í því
hversu vel hefur tekizt með þessa frum-
raun hljómsveitarinnar. í þeim efnum
hefur diskótónlistin verið mönnum
hjálpleg en það er annar handleggur.
Einhver orðaði það svo haglega að
Haircut 100 væri skipuð „heimilis-
legum diskógæjum”. Að sönnu er tón-
listin danshæf, þó rokkið ráði ferðinni,
en hér er fremur vísun í klæðaburðinn.
Þetta eru mjög snyrtilegir strákar, vel
til hafðir, í heimaprjónuðum peysum
og nánast klipptir samkvæmt gömlu
herraklippingunni, eins og raunar nafn
hljómsveitarinnar gefur til kynna.
Þessi plata hefur verið lofuð, jafnvel
oflofuð, hún er auðvitað byrjendaverk
og ef til vill sumpart dæmd út frá því.
Engu að síður er hún fantagóð og frísk-
legra popp er í felum, ef það er þá til.
Beztulög:
Milk Film, Love Plus One, Surprise
Me Again.
-Gsal.