Dagblaðið Vísir - DV - 09.09.1982, Blaðsíða 4

4’
DV. FIMMTUDAGUR 9. SEPTEMBER1982.
Ullanít-
flytjendur
líta til
framtíðar
Sífellt er veriö aö tala um aö ríkjanna og í viðtali DV viö Sigurö
verulegur samdráttur sé oröinn í b. Sigurösson sölustjóra þess
útflutningi á íslenskum vörum. kom fram aö hann byggist viö
Fiskurinn seljist ekki og enginn verulegri söluaukningu miðaö við
vilji kaupa af okkur kjötið. Ullarút- söluna í fyrra. Fyrirtækin Hilda
flytjendur virðast þó ekki vera hf., Gefjun og IÖunn viröast hafa
nema í meöallagi svartsýnir á sömu sögu aö segja ef marka má
.ástandið. Fyrirtækiö Álafoss hefur svör forsvarsmanna fyrirtækjanna
lagt upp í kynningarferð til Banda- sem hér fara á eftir. -EG.
„HVAR ERU ÍSLENSKU VÖRURNAR?”
spurðu kanadísku viðskiptavinirnir
Fyrirtækið Hilda hf. er eitt af þeim
íslensku fyrirtækjum sem taka þátt í
menningarkynningunni Scandi-
navia Today, i Bandaríkjunum.
Þráinn Þorvaldsson, markaösstjóri
hjá Hildu, sagöi aö fyrirtækiö væri
meö stærsta markaöshlutfalliö í
„Við vorum aö sýna í Belia Center
í Kaupmannahöfn fy rir skemmstu og
þar var okkur ákaflega vel tekið,”
sagöi Njáll Þorsteinsson, fram-
kvæmdarstjóri prjónastofunnar
ullarútflutningi frá Islandi til
Bandaríkjanna og væri þessi
kynning því liöur í því aö halda þessu
hlutfalli. Þráinn sagöi aö
samkeppnin væri gífurleg og því full
nauösyn á því aö standa í slíkri kynn-
ingu. ,,Við leggjum gífurlega mikla
Iðunnar er DV innti hann eftir þvi
hvemig útflutningur á ullarvörum
gengi. Hann sagöi aö enginn sam-
dráttur hefði orðið í útflutningi hjá
þeim Iöunnarmönnum, í þeim efnum
vinnu í þessa kynningu bæði í Banda-
ríkjunum og Kanada, þar sem
sérstaklega í Kanada hefur orðið
nokkur samdráttur,” sagöi Þráinn.
Sem dæmi um það hvort slíkar kynn-
ingar borguöu sig sagöi Þráinn aö
þeir hefðu fengið beiöni frá einum
væri þetta „lukka sem sigi áfram”.
„Aftur á móti erum viö óhressir meö
þaö aö ullar- og fatainnflytjendum
skuli vera leyfilegt aö setja hærra
viðskiptavini sinum í Kanada þess
efnis að senda sér ullarvörur fyrr en
ætlað hefði veriö. „Þetta fyrirtæki
hafði ákveðið aö taka ekki vörur frá
okkur fyrr en í október. Þeir þóttust
vissir um að eftirlíking á íslenskum
vörum seldist betur því hún væri
verö á sína vöru hér heldur en
íslenskir framleiöendur” sagöi Njáll
aö lokum.
-EG.
ódýrari. Síðan höfðu þeir aftur
samband viö okkur í júní sl. og báöu
okkur um aö senda vörurnar strax
því viðskiptavinimir væm sífellt að
spyrja um íslensku vörurnar og fúls-
uöu við eftirlíkingunum.” Þráinn
sagöist hafa þá kenningu aö á þeim
timum sem fólk heföi lítil fjárráö þá
vildi það heldur kaupa dýrari vöru
vitandi þaö aö hún entist betur.
Aðalsmerki íslensku ullarvömnnar
væm einmitt gæðin. Aö lokum sagöi
Þráinn aö útflutningur til Bandaríkj-
anna gengi vel en sömu sögu væri
ekki aö segja um Evrópumarkaðinn.
Ástæöuna fyrir þessu, sagöi Þráinn
vera þá, aö þeir seldu vöruna beint
til Bandaríkjanna milliliöalaust, en í
Evrópu væru hins vegar umboös-
menn og þeir ynnu ekki eins fljótt og
hratt og menn hér heima.
-EG.
„LUKKA SEM SÍGUR ÁFRAM”
— segir Njáll Þorsteinsson framkvæmdastjóri prjónastofunnar Iðunnar
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Ríkisafskipti af útgerð á leiðarenda
Þaö linnir ekki stórfréttum af sjáv-
arútvegi. Kristján í LÍU talar við
ráðherra og ráðherra talar viö Öskar
Vigfússon og liklega endar ráöherra
sem einn allsherjar huggari þjóðar-
innar. Ríkisafskipti af samningum,
verðlagi og kaupgjaldi hafa nefni-
lega snúist gegn sköpurum sínum.
Fullgildir atvinnuvegir lýsa yfir
stöðvun, en þessi stöðvun á að verða
til þess aö knyja fram enn meiri rík-
isafskipti. Svo segjast menn vera
sæmilega frjálsir í landinu — líka að
þvíaöfaraáhöfuðið.
Jafnvel stóra ríkispúlian, sem kall-
ar sig Verkamannasamband, er á
elleftu stundu farið að vara við stöðv-
unum vegna rikisafskipta, og ein-
hver var aö segja aö ríkið ætti ekki
' aö skipta sér af samningum. En
þetta er nú heldur seint í rassinn
gripið. Kristján talar við ráöherra og
ráðherra talar við Óskar. Svo á að
stöðva flotann á föstudag.
Ætli hefði ekki fyrr verið kominn
timi til að útgerðarmenn gerðu sér
ljóst, að þeir eru ekki vinnumenn í
einum rikisgeiranum, heldur eigend-
] ur skipa, sem eiga að fara á sjó til að
! afla þorsksins í djúpinu. Sem eigend-
i ur skipa eiga þeir að veiða þar sem
miðin eru og selja þar sem markaðir
eru við því verði sem fáanlegt er
hverju sinni. Þorskurinn syndir ekki
um ríkiskassann svo vitað sé, enda
sagði Einar Ben: Sá guli er utar.
Auðvitað hefur langvarandi ríkisfor-
sjá og ríkisafskipti drepið allan vott
af mannrænu í útgerðarmönnum.
Það er nú ekki að tala um sjómenn
lengur, sem segjast hafa orðið minna
en landverkamenn á tímann, eða
undir f jörutíu krónum, og þykir hart.
En Kristján talar við ráðherrann
og ráðherrann talar við Óskar, og
maður fær á tilfinninguna að þessar
viðræður eigi að leiðrétta áratuga
skekkjur — allt frá árinu 1946, þegar
tekin var upp ríkisábyrgð fyrir báta-
flotann.
Stjórnmálamenn hafa mikla
ánægju af því að skipta sér af at-
vinnulífinu þegar vel gengur. Þeir
lunna auðvitað engin frekari ráð en
almenningur, þegar illa gengur. Þeir
tala aðeins um vandann. Steingrím-
ur Hermannsson, sjávarútvegsráð-
herra, hefur verið ásakaður ákaflega
fyrir skipainnflutning. Liklega má
reikna honum faöerai að svo sem
þremur skipum. Mestan hlutann
eiga Lúðvík Jósepsson og Matthias
Bjaraason. Svo leysist auðvitað ekki
vandinn við að kenna Steingrimi um
ofvöxt fiskiskipastólsins. En hann
situr uppi með meira en skipin. Hann
situr uppi með sjálf ríkisafskiptin,
sem engan vanda leysa. Kristján tal-
ar við ráðherrann og ráðherrann tal-
ar við Óskar, segja menn, og halda
að þeir skúmar komi flotanum af-
stað.
Á hvert kiló af þorski, sem selt er
úr landi, er bætt einu kílói af vcrö-
bólgu, sem t.d. Bandarikjamenn eru
látnir éta í gegnum dótturfyrirtæki
vestra. Olíuverðið eitt og sér gleypir
stærstan bluta af afrakstri hvers
veiðitúrs um leið og aflinn kemur
upp á dekkið. Og i þriöja lagi höfum
við stóra deild til að manna hafrann-
sóknarskip, þar sem dagurinn fer i
það að finna engan fisk og gefa út
hrakspár. En þótt fiskurinn fengist
getur útgerðin ekki veitt sér þann
munað að veiða, samanber stöðvun-
ina núna á föstudaginn. Varla trúir
maður því að hér sé um pólitíska
stöðvun að ræða innan mismunandi
rikisafskiptahópa.
EJ ekki borgar sig lengur að gera út
á fiskveiðar, þá er náttúrlega fá-
sinna að leysa landfestar. Skip og
skip getur kannski farið á stað
seinna, þegar menn hafa áttað sig á
því, að betra er að fó afla en olíu-
skatt, og betra er að fá hlutarskipti
upp á kaup landverkamanns en sitja
í landi og naga negluraar. En meðan
Kristján talar við ráðherrann og ráð-
herrann talar viö Óskar gerist auð-
vitað ekki neitt. Ráðherrann er bara
eins og hross undir klyfjum, og það
hallast svo sannarlega ekki á honum.
Svarthöfði.