Dagblaðið Vísir - DV - 13.11.1982, Side 4

DV. LAUGARDAGUR13. NOVEMBER1982.
Litið inn hjá
Erlingi Davíðssgni,
fyrrum ritstjóra
95
/lð-
gerðth-
leysiog
einmngrun
eru
verstu
óvinimir”
„Ég er ekki a/veg sáttur við nútíma
b/aðamennsku. Stórar fyrirsagnir og
myndir, jafnve/ myndir ótengdar efn-
inu, taka stóran h/uta af b/aðsíðun-
um. Slíkt var áður talið aðalsmerki
sorpb/aða, " sagði Er/ingur Davíðsson,
fyrrum ritstjóri Dags á Akureyri, í
samtali við D V. Er/ingur er hættur
blaðamennsku en sendir nú frá sér
hverja bókina á fætur annarri. Hann
var fyrst spurður um ætt og uppruna.
„Ég er fæddur og upp alinn á Stóru-
Hámundarstöðum á Árskógsströnd.
Faðir minn, Davíð Sigurðsson, var frá
Glerá við Akureyri, en móðir mín,
María Jónsdóttir, var framan úr Eyja-
firði, eyfirsk í aöra ættina en skagfirsk
í hina. Faöir minn og afi fluttust að
Reistará í Arnameshreppi en síðar
fluttist faöir minn, þá kvæntur, norður
á Árskógsströnd. Þar bjuggu foreldrar
mínir til dauðadags og undu vel hag
sínum. Þau óttuðust víst ekki það fann-
fergi á Árskógsströnd sem Helgi
magri landnámsmaður flúöi forðum.
En ekki varð þaö umflúiö að þrauka
hörð ár sem blíð, svo sem forsjónin gaf
hverjusinni.”
• Byrjaðihjá
Degi 1950
— En hvenær hleyptir þú heimdrag-
anum?
„Eg var innan við tvítugt þegar ég
fór í Laugaskóla í Þingeyjarsýslu.
Næst lá leiðin suður í Fljótshlíö, til
Klemensar Kristjánssonar, tilrauna-
stjóra í Sámsstöðum, sem kunnastur
varð fyrir brautryðjendastarf í korn-
rækt. Hjá honum var ég í eitt ár við
nám og störf, en fór að því loknu í
Bændaskólann á Hvanneyri og lauk
þar prófi 1935. Síöar varð ég óregluleg-
ur nemandi í Garðyrkjuskóla ríkisins í
Hveragerði.”
— Hvertlásvoleiöin?
„1 eðlilegu framhaldi af þessu námi
tók ég m.a. að mér komræktartilraun-
ir fyrir KEA frammi í Eyjafirði í nokk-
ur ár. Síðar sá ég um rekstur gróður-
húsa á sama staö að kalla. Komrækt-
arlandið var í Klauf en gróðurhúsin
vom kennd við Brúnalaug.”
— En frá garðyrkjunni hverfur þú
til Dags?
,,Já, ég gerðist starfsmaður Dags
sumariö 1950. Ritstjóri var Haukur
Snorrason. Eg annaðist afgreiðslu og
auglýsingar og tók þá einnig að mér af-
greiðslu Tímans hér á Akureyri. Auk
þess vann ég við afgreiðslu Samvinn-
unnar, en Haukur Snorrason sá þá
einnig um ritstjórn hennar. Síðan var
ég að heita mátti á kafi i blöðum í nær
30 ár og gat varla litið upp.”
0 Pólitískir lang-
hundará
undanhaldi
— En hvenær tókstu við ritstjóra-
starfinuafHauki?
„Haukur tók við ritstjórastarfi hjá
Tímanum þegar við höfðum starfað
saman í fimm ár á Degi. Eg tók þá við
ritstjóm Dags og gegndi því starfi til
ársloka 1979. Ég var því starfandi hjá
sama blaði í nær 30 ár, hvort sem svo
langur starfsdagur í þessu starfi þykir
heppilegur eða ekki. En ég var að því
leyti ailvel undir starfiö búinn, að ég
hafði fyrst starfað með einum snjall-
asta blaöamanni landsins, þar sem
Haukur Snorrason var. Fékk ég tæki-
færi til aö grípa í blaðamannsverk með
honum öðm hverju.”
— Mig grunar að það hafi orðið
mikil breyting á blaöamennskunni hér
á Akureyri á blaðamannsferli þínum?
,,Já, ekki er því aö neita, og ýmsu
hefur verið þokaö til betri áttar. Al-
mennar fréttir hafa smátt og smátt
skipað virðulegri sess en áður. Stjórn-
málarökræður stundum nefndar, ,Póli-
tískir langhundar”, virðast eiga litlum
vinsældum að fagna og hafa því verið á
undanhaldi. Myndir skreyta nú blöðin,
enda auöveldara að afla þeirra en áður
var, auk þess er notkun þeirra auð-
veldari og ódýrari. Þá hafa persónu-
legar skammir og hnútuköst mildast
mjög og hefði fyrr mátt vera.
Þá hefur prentiðnaðurinn tekið svo
örum breytingum siðustu árin, að telja
má algera byltingu, sem stendur enn.
Breytingar í prenttækni hafa átt sinn
þátt í breyttum vinnubrögöum blaða-
manna að ýmsu leyti og skemmtilegir
möguleikar haf a opnast. ”
• Slógu stundum
fast strengina
— Fyrrum mun efni bæjarblaðanna
hafa snúist að stórum hluta um þau
málefni, sem bæjarstjóm var að fjalla
um hverju sinni. Var umræöan þá í lík-
ingu við þaö sem nú er?
„Umræöan var persónulegri og oft
hörð og beinskeytt. Löngum voru gefin
út fjögur vikublöð. Auk Dags voru það
íslendingur, sem enn kemur út,
Alþýöumaöurinn og Verkamaöurinn.
Reynslan varð sú, að þessi blöð gátu
ekki öll þrifist með góðu móti. Ber auð-
vitað að harma þaö.”
— Lentir þú í eftirminnilegum átök-
umáritvellinum?
„Jú, ekki varð nú hjá því komist,
enda tæplega í frásögur færandi þótt
ritstjórar hinna pólitísku flokka deili
stundum hart um markmið og leiðir.
Jakob 0. Pétursson, Bragi Sigurjóns-
son og Þorsteinn Jónatansson voru
harðir í hom að taka, vel ritfærir og
slógu stundum fast strengina. Ég sé að
þessu bregður enn fyrir. En mestu
skiptir hvemig er skrifað, hvort sem
það eru nú lýsingar á pólitískum and-
stæðingum eða annað efni, sem reynt
eraðvekja athygliá.
Eitt sinn átti ég í ritdeilu við settan
bæjarfógeta og í annaö sinn við héraðs-
lækni. Þá lenti ég í ritdeilum út af með-
ferð á húðsjúkdómi í nautgripum, sem
barst hingað í Eyjafjörð. Ég vildi
niðurskurð strax í byrjun en dýralækn-
ar vildu fara lækningaleiðina. Sú leið
var valin og tókst læknum að ganga af
veikinni dauðri. I deilu þessari hafði ég
að baki mér tvo erlenda yfirdýra-
lækna, sem að vissu leyti lögðu mér orö
í munn og töldu niðurskurðinn sjálf-
sagt öryggisatriöi.
Þá minnist ég Laxárdeilunnar. Ég
varaði stjóm Laxárvirkjunar og bæj-
arstjóm Akureyrar oft og sterklega við
vinnubrögðum þeim sem viöhöfð voru.
Að lokum var gengið til sátta. Þá hafði
Laxárvirkjunarstjóm fengið á sig yfir
tuttugu kærur landeigenda á Laxár- og
Mývatnssvæðinu. Þau mál sem dómar
gengu í unnu landeigendur. Gagnrýni
mín varþvíekkiástæöulaushvaðvinnu-
brögö Laxarvirkjunarstjórnar snerti.
En eldd get ég hælt mér af því að hafa
náð árangri í þessu hitamáli, því deilu-
aðilar urðu brátt ósveigjanlegir. Það
fóm miklir vitsmunir, starfsorka og
fjárfúlgur forgörðum í þessari deilu, í
stað þess að leita hagkvæmra lausna í
virkjunarmálum.”
• Mennverðaað
temja skapgerð
sína
— Þrjátíu ár í blaðamennsku. Þú
hlýtur að hafa haft meira en lítið gam-
anafstarfinu?
„Ég hef alltaf haft gaman af að
skrifa og það er spennandi starf að
gefa út blöð, með öllu sem því fylgir.
En þessi stöðuga spenna er auövitaö