Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.1982, Blaðsíða 3

DV. LAUGARDAGUR 20. NOVEMBER1982.
3
— Er þaö ekki niðurdrepandi að
vinna við það daginn út og inn að jarð-
setja fólk?
„Maður venst þessu eins og ööru.”
— Kemur þetta þá ekkert viö
ykkur?
„Jú, ég held við verðum aldrei það
Sjá næstu síðu
Á þriðjja þúsundmanns
veriö brenndir!
Beinteinsson, starfsmaður kirkjugarðanna undirbýr kistulagningu.
Einar Jónsson útfararstjóri ibaksýn.
„Um hundrað manns
á ári brenndir"
viðstaddur. Oftast látum við þó
ættingjavita hvenærþaðergert.”
— En við sjálfa Iíkbrennsluna?
„Nei, þá er enginn viðstaddur, enda
færiunst við undan þvi að hafa fólk'við-
statt þegar það f er fram.’ ’
„Sennilega
framtiðin"
— Hversu mörg ker komast fyrir á
svæði sem ein kista tekur?
„Ætli það séu ekki svona tuttugu ker.
Ekkifærri.”
— Er þaö ekki framtíðin, að fólk
verði brennt, þegar jarönæði fer að
verða af skomum skammti?
„Sennilega er það nú framtíöin. Víða
erlendis, einkum í stórborgum, eru
flestir sem látast brenndir, þótt upp til
sveita séu menn frekar jarðsettir á
venjulegan hátt, enn sem komið er. En
það er einu sinni svo að menn éru mjög
fastheldnir í skoöunum varðandi útfar-
ir, svo ég held að það þurfi margar
kynslóðir til aö breyta nokkru þar
um.”
— Er það algengast að fólk sem er
brennt hafi sjálft ákveðið það?
„Já, þaö er yfirleitt svo aö sá hinn
samihefur óskaðþess í lifanda lífi.”
— Hvernig fólk er það sem vill láta
brennasig?
„Það er alla vega fólk. Stundum rek-
umst við á það til dæmis hjá hjónum,
aö annaö vill láta brenna sig og hitt
ekki.”
— Og nú beinum við spurningu
okkar til útfararstjórans. Ætlar þú að
láta brenna þig?
„Ja, ég býst við því. Að minnsta
— Hversu margir eru brenndir á ári
hverju?
„Það eru svona hundrað manns á ári
að meðaltali,” sögðu þeir Einar Jóns-
son útfararstjóri og nafni hans Olafs-
son, umsjónarmaður brennslunnar.
Þegar við vorum viöstödd lik-
brennslu á dögunum var það lik-
brennsla númer 2231 sem þar fór
fram.
— Svo það eru líkbrennslur í hverri
viku?
„Já, já, við brennum í hverri viku.
Viö reynum að safna saman þeim sem
brenna á í hvert sinn.”
— Nú var það svo í eina tíð að
minnsta kosti aö aðstandendur gátu
tekiö öskuna meö sér heim og dreift
henni þar sem hinn látni hafði óskað.
Til dæmis þar sem hann hafði slitið
bamsskónum. Er það svo enn?
„Já, það var svo en það er alveg liðin
tíð. Fyrir nokkrum árum var tekið
fyrir það og sett að skilyrði að askan
væri sett í vígðan reit. Viö höfum hér í
Fossvogi ákveðið svæði sem við köll-
um duftreiti og þangað eru allir þeir
sem brenndir eru settir nema einhverj-
ar sérstakar óskir séu fyrir hendi. Þá á
ég við aö á stundum er sá sem brennd-
ur er settur í jaröreit hjá ættingjum
sem hafa verið jarðsettir á venjulegan
hátt.”
— Eru ættingjar þess brennda
viðstaddir þegarkeriðersettniður?
„Reglan er yfirleitt sú að enginn er
kosti er konan mín alveg ákveðin í því
þegar þar að kemur.”
— Og nafni hans Olafsson tekur í
sama streng.
„Maður venst þessu
eins og öðru"