Dagblaðið Vísir - DV - 09.04.1983, Side 1

Afbrot á íslandi
eru jafngömul Is-
landsbyggð, er víst
óhætt að segja. Á
öllum tímum hefur
þjóðfélagið, eins og
reyndar öll þjóðfé-
lög, átt í höggi við
sakamenn. Saka-
mennirnir, eins og
mannfólkið almennt,
eru eins misjafnir og
þeir eru margir.
Daglega lesum við í
blöðunum um afbrot
og glæpi af öllu tagi.
Hvers vegna hneigj-
ast menn til afbrota?
Til þess eru eflaust
margar ástæður,
kannski upplag eða
uppeldi viðkomandi?
Þeirri spurningu
verður víst seint
svarað, ef nokkru
sinni.
Svokallaðir sí-
brotamenn eru þeir
sem æ ofan í æ
brjóta af sér, oft
kallaðir „góðkunn-
ingjar lögreglunnar”
í fréttum. Þetta eru
menn sem einhvern
veginn hafa lent ut-
angarðs í þjóðfélag-
inu. Þeir brjótast inn
tíu, tuttugu, þrjátíu
sinnum, eru kærðir,
dæmdir, sitja inni og
um leið og þeir
losna hefst sama
sagan á ný. . .
I þessari grein
birtum við sögu eins
slíks síbrotamanns.
Hann hefur setið inni
lengst allra íslend-
inga fyrir þjófnaðar-
brot, samtals í 5 ár.
Við veltum fyrir okk-
ur áleitnum spurn-
ingum og leitum
svara við nokkrum
þeirra: hvaðkostar
til dæmis einn fangi
ríkið á dag? _kj>
Textis Kristin
Þorsteinsdéttir
Myndir: Gunnar
V. Andrésson