Dagblaðið Vísir - DV - 01.06.1983, Qupperneq 35

DV. MIÐVIKUDAGUR1. JUNI1983.
35
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Landsleik-
urinn gegn
Spánverjum
— Ungu mennirnir héldu sínu
Sunnudaginn síðasta lék íslenska gerist í knattspymuleik þegar liðið
landsliðið í knattspymu við Spánverja finnur sjálft sig allt í einu og leikurinn
á Laugardalsvelli og tapaði naumlega. lyftist á augabragði á hærra stig. Is-
Kvöldið áður leiddu hinir yngri kappar lensku sveinamir fóru skyndilega að
þjóðanna saman hesta sína á Kópa- sigra Spánverjana í návígjum, þeir
vogsvelli, sem kunnugir kalla reyndar snem vöm í sókn, hlífðu sér hvergi og
Fífuhvammsvöllviðhátíðlegtækifæri. náðu undirtökunum í leiknum. Áhorf-
Ungu mennirnir okkar héldu sínum endur skynjuðu lika hvað var á seyði
hlut gegn einu öflugasta ungra manna og hljóðið í þeim varö annað. I fyrri
liði heimsins. Ekkert mark var skorað hálfleik hafði talsvert borið á nöldri og
í leiknum og vora þó okkar sveinar nær rexi en nú urðu menn ákafir og fóru að
sigri. takaríkariþáttíleiknum.
Satt að segja leist mér ekki allskost- Þvi miður náðu okkar menn ekki að
ar á blikuna þegar ég kom á leikinn og skora en þeir vora nær því en hinir og
tók mér stöðu fyrir aftan íslenska þaö heföi svo sem verið ósköp sann-
markið. Spánverjarnir voru sýnilega gjarnt ef þeir hefðu sigrað með einu
sterkari úti á vellinum. Þeir bjuggu marki — en örlaganomirnar höföu
yf ir meiri leiktækni og vora ívið fimari greinilega ætlað sér annað.
meö knöttinn. Þeir höfðu yfirhöndina á
Þarna áttu Spánverjar gott skot en ögmundur var velstaðsettur og læddiknettinum yfir siana.
miðju vallarins en sem betur fer
reyndist íslenska vömin vandanum
vaxin og bægði frá sér hættunum, einni
á fætur annarri.
ögmundur í markinu brýndi sína
pilta óspart. Hann var fyrirliöi í leikn-
um og á honum hvíldi sú kvöð aö efla
liðsandann meö öllum ráðum og hann
dró ekki af sér, heldur kallaði látlaust
og talaði til sinna manna, svo að
kannski hefur sumum fundist alveg
nóg komið.
En það var ekki fyrr en í seinni hálf-
Ieik að liðsandinn komst á verulegan
skrið. Það er ekki gott að segja hvað
Knattspyrna
B^ldur Hermannsson
„Þið megið ekki virða þessa menn
um of, þeir eiga við sömu vanda-
mál að etja og þið, þó að þeir fái
borgað fyrir að keppa en þið ekki,"
sagði Guðni Kjartansson.
íslensku skrokka, láta þá hafa þaö því
að þetta er barátta upp á líf og dauða.
En ég vil ekki hafa það að menn séu aö
brjóta af sér eins og bjálfar og láta svo
reka sig út af,” sagði Jóhannes hvass í
bragði.
„Og svo þarf vörnin ekki aö draga
sig alveg upp að markinu. Við höfum
góðan markmann sem ekki lætur
skora hjá sér af 40 metra færi,” sagði
Guðni.
,jEg fékk nú á mig mark af 35 metra
færi uppi á Skaga um daginn,” sagði
ögmundur og allir hlógu.
„En það var nú lika hörkuskot,”
sagði einhver.
,,0g ég sagði 40 metra færi en ekki
35,” sagði Guðni og stökk ekki bros.
„Ég fer nú látt með þennan." hugsaði Ögmundur. Þetta var að visu bara æfing og skotið var frekar laust, en daginn eftir fór allt á sömu lund -
Ömmi tók þá alla.
Mælskulist og knattspyma
— „verðum að berjast rosalega og ná upp kjaftagangi í liðinu,” segir Ögmundur í markinu
ögmundur Kristinsson markmaður
var fyrirliði unglingalandsliðsins í
leiknum við Spánverja á laugardag-
inn. Þessi snarboralegi Víkingur stóð
sig með ágætum i markinu þó aö
sannast sagna hvíldi meiri þungi á
ýmsum öörum leikmönnum aö þessu
sinni, því að islenska vömin var þétt og
sterk og Spánverjarnirkomust sjaldan
í háskaleg færi við ögmund. Það leyndi
sér ekki að hann hafði liðugan talanda
og hann var ekkert að spara hann í
þessum leik heldur kallaði linnulaust
til félaga sinna, hvatti þá til dáða, var-
aði þá við hættum og stappaði í þá stál-
inu þegar á móti blés.
„Við vorum ákveðnir að rúlla þeim
upp og til þess urðum við að berjast
alveg rosalega og ná upp almenni-
legum kjaftagangi í liðinu,” sagði ög-
mundur. „Þetta er alveg nauösynlegt
til þess að menn nái vel saman í.
leiknum, tala saman, kalla hver í
annan, og það er framskylda fyrir-
liöans aö koma þessu vel í gang, hæla
mönnum þegar þeir gera góða hluti og
hughreysta þá þegar eitthvað fer
úrskeiðis.”
—En er ekki erfitt að vera svona
mælskur þegar allt gengur á aftur-
fótunum?
„Þú getur nú rétt imyndað þér. Það
er alveg voðalegt að fá mark á sig og
fara svo að segja félögunum að halda
áfram að berjast en vera sjálfur sá
sem klúðraöi. Þetta henti mig uppi á
Skaga um daginn. Eg fæ þar bolta sem
ég á skilyröislaust að taka en lem hann
í stöng og legg hann fyrir andstæðing
sem skorar viöstööulaust. Þá var erfitt
að taka boltann úr netinu og líta
framan i félagana alveg niðurbrotna
og fara að rífa þá upp, vitandi að það
var ég sjálf ur sem átti sökina.”
—En er þá ekki í rauninni vafasamt
að gera markmann að fyrirliða ?
„Nei, það eru mörg dæmi þess að
markmenn eru fyrirliðar. En það eru
aldrei nein mistök jafnáberandi og
mistök markmanna. Þegar manni
verður á að missa bolta gegnum klofið
eru menn kannski aö tala um það
næstu árin, en útispilari getur klúðrað
tíu tækifærum og það er gleymt eftir
leikinn.”
—Nú era markmenn oft mun eldri og
leikreyndari en aörir á vellinum og það
stuðlar eflaust að því að þeir era svo
oft fyrirliðar sem raun er á. En
hvemig líður þér eiginlega innan um
alla þessa ungu sveina — nú ertu
sjálfur nærri þrítugur en þeir um tví-
tugt; finnst þér ekki hálfpartinn eins
og þú sért þarna gamall gaur í hópi
röskra sveina?
„Nei, það er ekkert vandamál. Þetta
eru kátir og skemmtilegir strákar og
mér finnst hörkugaman að vera í
þessum hópi. En fyrir mig sem fyrir-
liða er i rauninni mjög þægilegt að
vera dálítið eldri en þeir. Fyrirliði
verður að hafa visst framkvæði —
þetta er gáskafullur hópur en hann
verður að hafa til að bera vissa þyngd
eða alvöru sem nýtist honum síðan
þegar hann fer að kalla í mannskapinn
í leiknum og ná upp andanum.”
—Nú fara knattspymumenn oftast
að draga sig i hlé löngu fyrir þrítugt,
að minnsta kosti áhugamennirnir, en
þið markmennimir eruð að þessu langt
fram að fertugu og náið ekki toppnum
að sögn fyrr en um þrítugt — kostar
þetta ekki mikið álag á f jölskyldulífið?
„Það er betra nú en áður fyrr, því að
æfingarnar hef jast miklu fyrr á daginn
heldur en í gamla daga þegar menn
vora stundum aö æfa langt fram á
kvöld. En auðvitaö er þetta álag, og ég
held að það sé alveg borin von að knatt-
spymumaður nái árangri ef hann
stundar þessa íþrótt í óþökk fjöl-
skyldunnar. Það er ekki vinnandi
vegur að fara á æfinguna í hálfgerðu
fýlukasti og koma svo heim á eftir. En
forráðamenn félaganna eru farnir að
skilja þetta og þeir reyna að gera
eiginkonum og unnustum leik-
mannanna dagamun með ýmsu móti.
Þeir vita sem er að leikmaðurinn nær
betri árangri ef öll fjölskyldan er
ánægð, en það segir sig sjálft aö þetta
getur verið erfitt fyrir þá sem eiga
mörg böm,” sagöi ögmundur að
lokum, markmaðurinn snjalli sem á
einn son, átta ára gamlan, og er því
alveg vís til að standa ódeigur i
markinu næstu tíu árin ef guð lofar.