Dagblaðið Vísir - DV - 10.09.1983, Blaðsíða 20

20
DV.LÁtíGÁRÖÁtiUR 1Ö'.SEPTEMBER'1963.
Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamái — Sérstæð sakamál — Sér
Kteikíi t versluninni M
tUaðfela I
o •
ummerhi um morð I
Húsiö heföi átt aö fuöra upp. Það var
a.m.k. ætlan moröingjans, bruninn átti
aö fela öll ummerki um hinn hræðilega
glæp sem framinn haföi veriö. Engu
máli skipti hvort slys yröu á mönnum,
húsiö varö aö brenna.
Morðinginn opnaði geymi meö
própangasi, kveikti í nokkrum tuskum
og flýöi út. Hann vissi aö þegar eldur-
inn magnaöist yröi mikil sprenging í
húsinu og skartgripabúðin yröi alelda
á örskammri stundu. Líkiö af stúlk-
unni í einu herbergjanna brynni þá
vafalítiö svo illa aö þaö yröi óþekkjan-
legt.
Aö mati moröingjans var hér um
pottþétt skipulag aö ræöa, engan gat
nokkru sinni grunaö aö stúlkan heföi
verið barin til dauöa á hræöilegan
hátt! En þar skjöplaðist honum.
Ekkert, ekki einu sinni eldslogar, gat
faliö þá staöreynd aö höfuökúpa ungu
stúlkunnar haföi verið brotin.
En áætlun moröingjans gekk ekki
upp. Skartgripaverslunin var til húsa
við Qui en Anne breiögötuna og í borg-
inni Seattle í Washingtonfylki stóöu hin
gömlu og fallegu timburhús þétt
saman. I húsarööinni voru margar
verslanir og þjónustufyrirtæki og baka
til á lóöunum voru víðast íbúöarhús.
Ef gassprenging heföi orðið í skart-
gripaversluninni má fullvíst telja að
mörg nágrannahúsanna heföu oröiö
eldinumaöbráö.
En heppnin var meö íbúum hverfis-
ins. Um ki. hálf-fimm síðdegis þennan
laugardag, hinn 16. septembei 1983, tók
einn íbúanna eftir því aö reyk Jagöi út
um glugga skartgripaverslunarinnar.
Hann hringdi þegar í staö til slökkvi-
liösins sem var komið á vettvang að
vörmu spori og búiö aö slökkva eldinn
á nokkrum mínútum.
Skýrs/a s/ökkvi-
liðsmannanna
Slökkviliösmennimir komu aö sjáif-
sögðu auga á gaskútinn og voru ekki í
nokkrum vafa um aö um íkveikju hefði
verið að ræða. I skýrslu þeirra stóö:
„Eldsupptök voru þau aö kveikt haföi
verið í eldfimum tuskum og hafði tusk-
unum verið hent rétt hjá kúti sem inni-
hélt blöndu af súrefni og própangasi.
Skrúfaö haföi verið frá kútnum. Eldur-
inn var slökktur áöur en hann náöi að
kveikja í gasinu. Lögreglan telur að
gassprengingin, sem heföi getað oröiö,
heföi gereyðilagt aftari hluta hússins,
þar á meðal baðherbergiö viö hliðina
og allt sem í baöherberginu var. ”
Þegar slökkviiiösmennimir vom
búnir aö ráöa niðurlögum eldsins
gengu þeir um verslunina og leituðu aö
vísbendingum um hvers vegna reynt
haföi verið aö kveikja í húsinu. Þeir
þurftu ekki að leita lengi til að sjá
hvers vegna þaö hafði verið reynt.
Nokkrar hiilur í versluninni voru
tómar og haföi skartgripum augsýni-
lega verið stolið úr þeim. Öllu mikil-
vægari vísbending var hins vegar líkið
sem þeir fundu í baðherberginu í bak-
hluta hússins. Strax og líkið fannst var
hringt á lögregluna. Þetta var ekki
lengur mál slökk viliösins.
Líkið
Lögreglumenn voru fljótlega komn-
ir á staðinn og þeir voru ekki lengi aö
kveöa upp þann úrskurö aö stúlkan
heföi veriö myrt í baöherberginu.
Drógu þeir þá ályktun af því aö víöa á
baðinu voru blóðblettir, en hvergi
annars staðar í húsinu fannst blóö.
Líkið var af ungri stúlku og var
hroðalega útleikiö. Stúlkan haföi verið
barin til dauöa og taldist kmfningar-
lækninum síöar til að alls heföi hún
veriö barin 22 högg. Ekkert benti til
þess aö stúikan heföi verið kynferðis-
Iega svívirt.
Viö leit fundust persónuskilríki í
tösku og nafn stúlkunnar reyndist vera
Carmen Noeni Ramallo. Hún var 32
ára gömul, dóttir eiganda búðarinnar
sem haföi haldiö í brúökaupsferð til
Hawaii. Carmen átti bara aö vinna í
búöinni í nokkrar vikur, eða þar til
eigandinn sneri aftur og tæki viö
rekstri verslunarinnar.
Rétt hjá líkinu fundu leynilögreglu-
menn þaö sem þeir töldu vera morð-
vopniö. Þaö var óvenjulegt verkfæri og
haföi augsýnilega veriö þurrkað af því
meö klút. En leynilögreglumennimir
voru vanir óvenjulegum morðvopnum.
I eitt skipti hafði hornaboltakylfa verið
notuö sem morðvopn, í annað skipti
golfkylfa, stundum voru menn skotnir
eöa stungnir, einn haföi verið myrtur
með stórum steini.
Svo þegar lögreglumennimir sáu hiö
30 cm langa rör fannst þeim eigi ótrú-
legt aö hér væri morövopniö komið.
Röriö var úr stáli og utan á því vom
nokkrir plasthringir. Aö sögn gull-
smiös sem kallaður var á staðinn voru
rör af þessu tagi notuð viö gerö háls-
mena. Þaö var því ekkert óvenjulegt
þótt röriö heföi fundist á staönum.
Þekktust morðinginn
og hinn m yrti?
Þaö sem var hins vegar óvenjulegt
var að morðinginn skyldi hafa haft
aögang aö verkfærinu. Þaö benti til
þess aö hann hefði ekki verið með öllu
ókunnugur í versluninni og þá um leið
aö hinn myrti heföi þekkt morðingj-
ann.
Verkfæriö var venjulega geymt í
skúffum eöa skápum, að því er guil-
smiðurinn sagöi lögreglunni, nema
þegar verið var aö taka mál af fólki
fyrir armband eöa hring. Þar sem eng-
inn haföi verið aö máta armband eða
hring í búðinni mátti ætla aö verkfæriö
heföi veriö læst inni í skáp. Og
morðinginn hlaut þá að hafa vitað
nákvæmlega í hvaöa skáp þaö var.
Með öðrum orðum, hann hlaut aö hafa
þekkt vel til í versluninni. Ef svo var,
mátti þá ekki einnig ætla aö hann heföi
þekkt hinn myrta? Allténd mátti út-
skýra hina miklu heift sem birtist í
hinu hrottalega moröi meö því aö
morðinginn heföi þekkt stúlkuna og
hataöhana.
Lögreglumennirnir veittu því einnig
athygli aö mörgum skartgripum haföi
verið stolið úr versluninni. Moröinginn
gat því hafa myrt stúlkuna er hún stóö
hann aö verki og síðan kveikt í húsinu
til aö fela öll ummerki um morðiö.
Læstardyr
Lögreglan gerði sér strax grein fyrir
því að mjög mikilvægt var aö fá sem
mestar upplýsingar frá slökkviliös-
mönnunum. Allar lýsingar á aðstæöum
eins og þær voru er slökkviliðið var
kvatt á staöinn voru afar mikilvægar.
Þegar slökkviliðsmennirnir komu að
versluninni áttu þeir í erfiðleikum meö
aö komast inn í húsiö þar sem úti-
dyrnar voru læstar. Þurftu þeir aö
brjóta dyrnar upp. Dymar voru nær
eingöngu úr gleri en eigi aö síður haföi
rúöan ekki verið brotin. Þetta fannst
lögreglumönnunum athyglisvert.
Slökkviliðsmennimir sögðu að hurð-
inni heföi verið læst innanfrá meö því
aö ýta á lítinn hnapp. Einnig var hægt
aö læsa hurðinni meö bolta en svo haföi
ekki veriö gert. I dyrunum hékk skilti
semá stóö: Lokað.
Lögreglumönnunum þótti mikiö til
lýsinga slökkviliösmannanna koma.
Ef moröinginn var meö lykla aö
versluninni, af hverju læsti hann þá
Þýfíð
Leynilögreglumennimir hóuöu
þegar í nokkra gullsmiði og spuröu þá
um verömæti þeirra gripa sem eftir
vom í versluninni og þeirra sem talið
var aö heföi veriö stolið. Guilsmiðimir
voru allir sammála um aö þjófurinn
heföi borið gott skynbragö á verömæti
skartgripa. Omerkilegir gripir, sem
litu þó út fyrir aö vera verömætir, voru
enn óhreyföir í öskjum sínum. Aðeins
virkiiega dýrum og fínum skartgripum
haföi veriö stoliö. Þá vakti þaö einnig
Carmen í versluninni þar til rúmiega
þrjú en þá kvatt hana. Stúlkan kvaöst
ekki hafa merkt þaö aö Carmen heföi
verið hrædd við Michael, vinnufélaga
sinn, þær hefðu talað um alla heima og
geima en hann hefði aldrei boriö á
góma.
Aðspurð kvaðst stúlkan þó ekki telja
aö Carmen og Michael heföi líkað vel
hvora viö annað. Þaö fannst lögreglu-
mönnunum skrítiö. Af hverju var eig-
andi verslunarinnar, faöir Carmen, að
hafa mann í vinnu hjá sér sem kom
ekki hurðinni innan frá meö boltanum
líka? Þaö heföi mjög torveldað allt
slökkvistarf. Ef moröinginn ætlaði aö
láta líta svo út sem sprengingin heföi
oröið fyrir slysni og stúlkan látiö lífið í
henni, heföi hann einnig átt að læsa
með boltanum.
Leynilögreglumenn vora með tvær
skýringar á þessari gátu. Annars
vegar hafði morðingjanum alveg yfir-
sést mikilvægi þess aö læsa dyrunum
með boltanum líka eöa hann hafði ekki
lykla að versluninni.
Ef til vill þótti morðingjanum ekki
taka því aö tvílæsa dyrunum,
sprengingin myndi hvort sem væri
mölbrjóta þær. Þá kann morðinginn að
hafa vanmetið töfina sem læstu dyrnar
gætu haft á slökkvistarfið!
Ef moröinginn haföi ekki lykla hefði
hann getað tekiö þá af stúlkunni. Þaö
hefði á hinn bóginn vakið grunsemdir
ef engir lyklar að versluninni heföu
fundistálíkinu.
Þannig veltu leynilögreglumenn
fyrir sér gátunni um hinar læstu dyr en
spumingar sem þeir spurðu sjáífa sig
virtust ætíö mun fleiri en svörin sem
þeir höfðu á takteinunum.
athygli lögreglumanna að lítið haföi
verið raslaö til í versluninni, það var
eins og glæpahundurinn heföi vitaö
nákvæmlega hvaða gripir vora í hvaða
öskjum og síðan gengið hreint til
verks.
Tvö í versluninni
Rannsókn málsins hófst þegar í staö.
Fljótlega komust lögreglumennirnir
að því aö stúlkan og afgreiðslumaður
höfðu veriö aö vinna í versluninni
þennan örlagaríka laugardag.
Náunginn hét Michael Howard
Fanning, 28 ára gamall. Hann var
fremur hávaxinn, 1,85 m á hæö, ljós-
hæröur og bláeygur og frekar ljós yfir-
litum. Michael var meö alskegg og
vann sem lærlingur hjá gullsmiðnum.
Fyrsta verk leynilögreglumannanna
var aö hafa upp á einhverjum sem
hafði séð annaðhvort Carmen eöa
Michael þennan eftirmiödag. Leit
þeirra bar fljótlega árangur. Þeir
ræddu viö stúlku sem haföi borðað
hádegismat meö Carmen og bar
stúlkan að þær hefðu fariö saman á
veitingastaö um kl. 13.15 og komið
aftur um 14.30. Hún heföi verið hjá
ekki saman viö annaö starfsfólk? Og
skýringuna grófu þeir upp nokkrum
dögum síöar, Michael haföi verið á
launum hjá hinu opinbera meöan á
lærlingstíma hans stóö, atvinnurek-
andi hans borgaði ekki túskilding af
kaupi hans.
Förtíð Michae/s
Viö eftirgrennslan komust lögreglu-
mennimir aö því að Michael hafði
fæðst í smábænum Olympiu í
Washingtonfylki. Þar haföi hann slas-
ast í bílslysi og aö lokinni endur-
hæfingu boðist aö læra til gullsmiös án
þess aö þurfa aö borga krónu fyrir.
Michael hafði aldrei fengið dóm.
Hann haföi þó tvisvar veriö tekinn
fastur. I annaö skiptið fyrir að aka
ölvaður og í hitt skiptið fyrir að hafa
nokkur grömm af marijúana undir
höndum. Michael bjó einn.
Michael var sagöur þægilegur í um-
gengni af þeim sem til hans þekktu,
hann var kurteis og vingjamlegur viö
nágrannana og haföi þar til skömmu
fyrir moröiö búiö í bakhúsi rétt við
skartgripaverslunina.