Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1983, Blaðsíða 6

b
DV. LAUGARDAGUR17. SEPTEMBER1983.
Þorvaldur fyrir utan fyrirtæki sitt: „Þaðer sortóringadagur hjá mér.
D V-myndir Bjarnieifur BJamleifsson.

i.-. ’ v**m*í^:.„*
„Segi ekki þjóðinni hvar
niínir koppastaðir eru”
— samtal vtd Þorvald Sigurd Mordahl, eina hjólkoppasalann sinnar
tegundar á íslandi
Þegar ekinn er Vesturlandsvegur og
komiö er nokkuð austur fyrir Rauöhóla
verður á leið vegfarenda skilti þar sem
á stendur „Hjólkoppasala”. Það er í
frísklegum litum og fagurlega skreytt
alla vega endurskinsmerkjum sem
vekja slíka athygli á fyrirbærinu aö
forvitnum er nauðsynlegt að athuga
hvað aö baki því býr.
Nokkur spölur liggur frá þjóðvegin-
um til þeirra húsa sem skiltið vísar til.
Um holóttan malarveg er aö fara sem
liggur yfir fomaldarlega timburbrú á
ánni Hólmsá. Þegar hún er að baki er
sveigt til vinstri þar til komið er að
bæjarhliði Hólms, en svo nefnist bær-
inn sem áðurnefnt fyrirtæki hefur
aösetursittviö.
Við hliðið tekur á móti aðkomumönn-
um liðlega þrítugur maður í gúmmí-
skóm. Hann er með vindilstubb í
munni, og dökk sólgleraugu hans
minna okkur á góðviðrið sem ríkir
þennan septemberdag.
Þetta er Þorvaldur Sigurður Nor-
dahl sem síðustu fjórtán ár hefur einn
Islendinga starfrækt hjólkoppasölu og
hagnast ágætlega af, að eigin sögn.
í kofaræfli
bakatil
„Ég get ekki séð að það vanti nokkra
koppa hjá ykkur,” er það fyrsta sem
við heyrum frá Þorvaldi. Og sem hann
mælir þessi orð tekur hann að skokka í
kringum rennireið okkar og góna á
hvern þeirra fjögurra hjólkoppa sem
prýða farartækiö, svona rétt til aö full-
vissa sig um að allir koppar séu á
sinum stað.
Við segjum Þorvaldi að okkur van-
hagi ekki um koppa í þetta sinn, heldur
einungis blaðaviðtal við hann um þetta
sérstaka fyrirtæki sem hann hefur með
höndum austan Rauðhóla. Hann
tvístígur nokkuö í gúmmískónum við
þessi orð okkar, en brosir svo, fær sér
einn smók af vindlinum góða og segir
svo: ,,A, nú skil ég, blaðamenn. Viðtal
við mig. Alveg sjálfsagt.” Og að þeim
orðum sögöum er hann þotinn austur
fyrir íbúðarhúsin á Hólmi. Hann
bendir okkur á að fylgja sér: „Ég er
með koppana mína í kofaræfli héma
bakatil.”
Og sjá: Þegar við Bjarnleifur ljós-
myndari erum komnir aö kofaræflin-
um, sem Þorvaldur nefndi, getur að
h'ta hundruð gljáfægðra hjólkoppa sem
hefur verið raðað smekklega á gras-
flötina fyrir utan húsnæði koppasöl-
unnar. Og það glampar fagurlega á
hvem þeirra, þar sem þeir Uggja
þama í röðum og bunkum.
Sortéringadagur
„Það er sorteringadagur hjá mér,”
segir Þorvaldur og horfir meö okkur
yfir herlegheitin. „Ég sortéra yfirleitt
í miöri viku. Það koma nefnilega fæstir
kúnnar um það leyti svo ég get gefið
mér góöan tíma í að raða og snurfusa
héma hjá mér.
Það er örugglega að finna flestar
tegundir hjólkoppa sem framleiddar
em í heiminum þarna á grasflötinni
hjá Valda, en svo er hann kallaöur.
Þetta eru stórir koppar, Utlir, einfaldir
og margbrotnir, þykkir og þunnir. Alla
vega....
„Eg reyni nú alltafað vanda mig og
er svona frá klukkutima upp í fimm
tima að laga hvern kopp svo hann
verði söluhæfur."
„Og svo er ég meö antikið mitt hérna
hinum megin í húsinu,” segir Valdi og
leiðir okkur að stórri og rammgerðri
hurð sem er á öörum gafU hússins.
Hann dregur upp lykil úr pússi sínu,
opnar og leiöir okkur inn í aUstórt her-
bergi. Inni fyrir eru hjólkoppar, svo aö
segja hvert sem litið er. Þeir hanga
uppi um aUa veggi, era á gólfi og í
hUlum og meira segja hanga nokkrir
uppi íloftbitunum.
Mitt antik og
uppáhalds-stáss
„Sjáið þiö hérna,” segir Valdi og
tekur til við að opna gamlan trékassa
sem upprunalega hefur verið utan um
einhver matvæli. ,,Já... ég á mitt antik
get ég sagt ykkur,” og það hlakkar í
honum þegar hann tekur að sýna okkur
ýmsa aldurhnigna hjólkoppa undan
bílum sem era fyrir löngu horfnir af
götum borga og bæja. „Einna mest
held ég upp á þennan. Þetta er sko
gripur í lagi,” segir Valdi og handleik-
ur allstóran hjólkopp sem hann segir
að hafi tiUieyrt fögrum Buick árgerð
’55. „Þiö sjáið hvað mikið er lagt í
þetta stykki, allar þessar línur og þetta
skraut. Þetta er eitthvað annaö en
bölvuð framleiðslan nú til dags sem er
ekki svipur hjá sjón frá því sem áður
tíökaöist. Nú er allt orðið svo einfalt —
og hundómerkilegt, vil ég seg ja.
Nei, ég myndi aldrei vilja selja
þennan Buick-hjólkopp. Þetta er mitt
antik. Þetta er mitt uppáhalds-stáss,”
segir hjólkoppasalinn og leiðir okkur
því næst út úr þessu antikherbergi
sínu. Og við erum aftur komnir undir
bert loft.
Byrjaði smátt eins
og allir í bisness
Þorvaldur býður okkur að setjast í