Dagblaðið Vísir - DV - 17.09.1983, Blaðsíða 12

DV. LAUGARDAGUR17. SEPTEMBER1983
Æðið að safna að býtta leikaramyndum var allsráðandi meðal ungiinga og krakka um og eftir 1960. Myndin sýnir nokkur ieikarabúnt sem gúmmíteygjum hefur verið brugðið íkross um,
eins ogaititt varað býttarar varðveittuþessiverðmætisin. DV-myndirEinar Ólason.
Tíinir ðu ad býtta ein -
um Roy fyrir tuttugii
lÉfaMan'É
— nei9 ertu frá þér9 ég læt aldrei Roy
fyrir svoleidis rusl!
Fabian, Rex Gildo, Lorne Greene,
Connie og Sandra Dee...
Hvaöa fólk, sem nú er á aldrinum
frá tvítugu til hálffertugs, man ekki
eftir þessum nöfnum frá þeim tíma
þegar það safnaði og býttaði á leikara-
myndum? Þetta æði — að safna litlum
myndum af frægum kvikmyndastjöm-
um — hófst hérlendis skömmu fyrir
1960 og stóð sennilega hæst einhvern-
tíma í kringum ’64.
Krakkar lifðu sig inn í þessa iöju.
Fariö var að loknum skóla niður i
bókabúð þar sem leikarabúntin voru
keypt. Og svo var verið að býtta allan
liölangan daginn, einkum þó og sér í
lagi á skólagöngum í frímínútum. Þar
var ekki þverfótað fyrir snöggklippt-
um stáklingum og stelpum með tíkar-
spena sem voru á þönum eftir göngun-
um með leikarasafnið sitt. Krakkar
stóðu andspænis hvort öðru og býttuðu
af ákafa og með hraði því að alltaf var
sú hætta fyrir hendi að verið væri að
missa af góðum skiptum hjá næsta fé-
laga Einkum var sóst eftir því að ná
sjaldgæfum myndum af þekktum eða
flottum stjömum í skipti fyrir bunka af
einhverjum hópi fratleikara. Til þess
voru notaðir ýmsir prettir, svindl og
stundum saklausar lygar þegar í hart
fór. Reyndar var allt gert til að ná í
Leikaramyndunum var skipt niður / seríur, allt eftir þvi hversu mörg eintök voru framleidd af ákveðinni
mynd. Hór sjáum við þrjá kjörgripii verðmætarikantinum, allt leikaramyndir afserie FA-gráðunni.
safniö mestu kjörgripum leikara-
myndanna.
Þetta voru tímar þegar verðskyn
unglinga var bundið frægðarsól er-
lendra kvikmyndastjama, svo
rækilega í sumum tilvikum, að til var
nákvæmur skali hvað ákveðin mynd af
Brigitte Bardot var dýrmæt á móti
annarri af Roy Rogers og hestinum
hans góða, Trigger. Þetta vom
skrýtnir tímar, sem nú em sveipaðir
rósrauðum bjarma unglingsáranna
meðal þeirra sem til þessa sér-
kennilega æðis þekkja.
Algjört œðl
Það mun hafa verið sumariö 1957
sem fyrst var farið að flytja þessar
leikaramyndir inn til landsins í ein-
hverjum mæli. Þær lágu frammi hjá
bóksölum sem seldu unglingum þessa
vöm í bunkum. Tíu leikaramyndir
voru í hver jum þeirra.
Gífurlegur áhugi var á þessum tím-
um á frægum kvikmyndastjörnum,
einkanlega meðal unglinga og krakka
sem stunduðu sín þrjúbíó hvem
sunnudag áriö um kring. Sannkölluð
aðdáun rikti í garð aöalleikarana.
Virðing og lotning fýrir afrekum
þeirra á hvíta tjaldinu var ósvikin.
Það var því ekki að undra þótt
höndlun og býtti leikaramyndanna
yrði að sliku æði sem raun varð á.
Þetta var varningur sem hitti í mark á
sínum tíma, gekk í liðið. Það mun enda
hafa verið svo aö sala leikaramynda
hafi falið í sér þó nokkra gróðavon
meðal þeirra sem buðu þær falar.
Fleiri hundmð ef ekki þúsund búnt
fóm yfir búðarboröið hjá stærstu