Dagblaðið Vísir - DV - 01.11.1983, Síða 34

34
DV. ÞRIÐJUDAGUR1. NOVEMBER1983.
DÆGRADVÖL DÆGRADVÖL DÆGRADVÖL
DUFUR. DANS OG DJASS
Komiöi sælir, félagar og vinlr, og viö bjóðum góöan þriöjudag.
ViÖ fjiillum að þessu sinni um dúfur, dans og djass. Allt er þegar
déin eru þrjú.
Fyrst verður rætt við hann Hólmbert Friðjónsson, þjálfara KR-
inga í fótbolta, en hann hefur dúfnarækt sem dægradvöl. Geðugur
maöur Hólmbert.
Þá stígum við skrefiö áfram og skoðum sporin hjá nemendum i
Dansskóla Heiðars Astvaldssonar, með ekta sértáksstellingum.
Og þá er það djassinn, eins og við köllum hann hér, en fagmennim-
ir segja jú jass. Fimmmenningar í einu margra skólabanda
Tónlistarskóla Félags íslenskra hljómlistarmanna eru teknir tali.
Snaggaralegir náungar sem eru miklir deOukarlar í djassinum.
Við Quick-steppum þá punktinn fræga.
Texti: ién G. Hauksson Myndir: Einar Ólason
Cr ■ / JMwS:;

„Hljómar alveg í gegrí’
— „sveiflurabb” við fimm jassara
Þeir koma f imm saman tvisvar í viku
til aö spila jass. Þeir eru meö sitt eigið
band. Og fljótir eru þeir að svara
þegar við spyrjum hvort aðaláhuga-
málið sé jassinn. „Þetta er ekki aðeins
hobbíið okkar heldur líka lífsskoðun.”
Það var um kvöld sem við litum inn
til þeirra í Tónlistarskóla Félags
íslenskra hljómlistarmanna í Brautar-
holtinu en þar stunda þeir allir nám, í
jassdeildinni, auðvitað.
En hvaö heita þessir áhugasömu
jassarar? Jú, Ari Haraldsson, Magnús
Sigurðsson, Rúnar Gunnarsson, Davíð
Guðmundsson og Hjalti Gíslason.
Langur biðlisti
f skólann
Við spyrjum nánar um skólann.
„Þetta er síðdegisskóli sem byrjar um
fjögurleytið á daginn. Hann var
stofnaður fyrir fjórum árum og það er
iangur biölisti af fólki eftir aö komast í
skólann.”
Allir eru kapparnir í öðrum „skóla-
böndum” en þessu sem við fylgdumst
með, þó mismikið. Það sama gildir um
skólann þeir eru ekki allir í jafnmörg-
um fögum.
Þrátt fyrir að við séum engir sér-
stakir jassgeggjarar höfðum við mjög
gaman að fylgjast með sveiflunum og
töktunum, þegar þeir spiluðu. Mikil
innlifun og áhugann geta þeir engan
leynt.
„Mesta bölið við þetta allt saman er
að þurfa að vinna,” sagði Rúnar bros-
andi, en hann er kunnur ljósmyndari
og starfaði áður sem kvikmyndatöku-
maður og upptökustjóri hjá sjónvarp-
inu.
Þess má til gamans geta að Davíð
starfaði fyrir nokkrum árum sem
framkvæmdastjóri Vísis. Nú er hann
rekstarráðgjafi hjá Rekstrarstofunni í
Kópavogi. Sennilega gefur hann sér
líka minnsta tímann í jassinn af þeim
fimmmenningum.
Þetta heldur
okkur gangandi
Hjalti Gíslason er rafeindavirki en
þeir Ari og Magnús eru í tónlistinni af
lífi og sál og eyða nánast öllum stund-
um í tónlistarskólanum og við hljóð-
færin., ,Þetta heldur okkur gangandi. ”
Þeir eru búnir að vera mislengi í tón-
listinni. Þannig byr jaði Davíð ekki fyrr
en fyrir fjórum árum að taka í hljóð-
færi, þá 36 ára. Og nú er hann vel lið-
tækurágítarinn.
„Það hefði átt að vera búið að stofna
skólann fyrir lifandi löngu,” sögöu
þeir, er við undruðumst hve Davíð
hefði byrjaö seint í þessu.
Hljómar alveg
í gegn
— Og þið sjáið ekki eftir tímanum
sem fer í þetta? „Nei, alls ekki. Það er
þannig með jassinn að því meira sem
maður leggur í þetta, þvi meira fær
maðurútúrþessu.”
— En svona aö lokum, hvað er þetta
við jassinn, sem heillar svona? „Það er
ekki hægt að útskýra það. Við fáum
ákveðna útrás við að spila jassinn.
Hann hljómar alveg i gegn. ”
Með það sama settu þeir sveifluna í
gang og Angel eyes hljómaöi um leið
og við yfirgáfum þennan merka tón-
listarskóia sem gefur sönnum áhuga-
mönnum tækifæri.
-JGH
Blásifl af krafti i róttum takti.
Hjaiti Gislason og Ari Haraldsson.
„Við vorum á árshátið hjá Lækna-
félagi Reykjavíkur fyrir þremur ár-
um. Það dönsuðu ailir mjög vel á gólf-
inu í kringum okkur en við kunnum
ekkert. Vorum bara með gömlu góðu
fram og aftur sporin. Þetta varð tii
þess að eftir viku vorum við byrjuð að
læradans.”
Þannig sögðu þau hjón, Hörður Þor-
leifsson augnlælmir og Hulda Tryggva-
dóttir, okkur frá þvi hvernig dansnám
þeirra hjá Heiöari Ástvaldssyni hófst.
Sjáum eftir að
hafa ekki byrjað fyrr
Þau voru á fullu í dansinum ásamt
fleirum þegar okkur bar að garði. Það
var „Quick steppið” sjálft sem verið
var að læra. I smápásu, sem Heiðar
gaf mannskapnum, gátum við gómað
þauHörð og Huldu.
„Við sjáum mest eftir aö hafa ekki
byrjað fyrr í dansinum því við höfum
haft mjög gaman af þessu. Og þetta er
þannig með dansinn að eftir því sem
lært er meira, finnur maður hvað mað-
urkannlítið.”
— Og hvað sögðu ættingjamir þegar
þið drifuð ykkur í dansinn?
„Ja, barnabörnin urðu nokkuð hissa.
Og sex ára sonardóttir okkar, sem
reyndar er einnig í dansi, finnst hún
eiga vitlausasta afa í heimi,” sagði
Hörður hlæjandi.
j
í
Á skemmtistaði
eingöngu til
að dansa
Þau sögðust lítið hafa gert að því að
fara út að skemmta sér, áður en þau
hófu dansnámið, „en nú skreppum við
oftar á dansstaöi, sérstaklega Ártún á
föstudagskvöldum, og þá eingöngu til
aðdansa.”
„Mætum við opnun og förum heim
aftur um miönættiö áður en ösin
byrjar.”
— Ekkert bangin á dansgólfinu leng-
ur? „Nei, nei. Nú þorum við út á gólfið
þótt þar séu ekki nema tvö til þrjú pör.
Við tökum það bara sem „komplí-
ment” ef fólk fylgist meðokkur.”
Nemendur í dansskóla Heiðars Ást-
-Rættvið
Hólmbert
Fríðjónsson,
þjálfara KR
í fótbolta
„Dúfnaræktunin er afslappandi
hobbí sem dreifir huganum og er því
ágætt mótvægi við spennuna í knatt-
spymunni, fyrir utan að hún er
skapandi,” sagði Hólmbert Friðjóns-
son knattspyrnuþjálfari er við hellsuð-
um upp á hann en hann hefur dúfna-
ræktun sem dægradvöl.
Áður en við héldum af stað til hans
hafði maður sem Hólmbert þjálfaði
eitt sinn sagt okkur að við yröum ekki
sviknir af að tala við Hólmbert.
„Það er sérstaklega gaman að tala
við manninn. Hann er eitthvað svo
skemmtilega ákveðinn.” Og þetta
reyndust orð að sönnu.
Hólmbert er Keflvíkingur. Sem
strókur var hann eins og margir með
sinn dúfnakofa. „En ég hætti þessu
eins og gengur þegar ég óx upp.”
Gaf stráknum mínum
tvo kopargimla
Við spyrjum hann hvenær hafi
verið byrjað aftur með dúfurnar. „Við
fluttum í bæinn þegar ég þjálfaði Fram
á sínum tíma og þó byrjuðum við jafn-
framt að byggja. Eg gaf stráknum
mínum tvo kopargimla og þannig
hófstþettaaftur.”
Hólmbert ó tvo stráka, Friðjón öm
og Maríus Garðar, sem er aðeins 4 ára.
En sá lætur aldurinn ekki aftra sér
innan um dúfumar. Galvaskur gefur
hann þeim þótt sá eldri sjái nú almennt
umþannþáttmála.
„Hann á sina eigin dúfu, þessa þarna
með brúna kollinn,” segir Hólmbert,
er víö virtum dúfumar fyrir okkur með
þeimfeðgum.