Dagblaðið Vísir - DV - 21.03.1984, Blaðsíða 14

14
DV. MIÐVIKUDAGUR 21. MARS1984.
SÖLUSKATTUR
Viðurlög falla á söluskatt fyrir febrúarmánuð 1984, hafi hann
ekki verið greiddur i síðasta lagi 26. þ.m.
Viðurlög eru 4% af vangreiddum söluskatti fyrir hvern
byrjaðan virkan dag eftir eindaga uns þau eru orðin 20%, en
síðan eru viðurlögin 2,5% til viðbótar fyrir hvern byrjaðan
mánuð, talið frá og með 16. april.
Fjármálaráðuneytið.
Hreppsnefnd Eyrarbakkahrepps býöur hér með
út silungs- og laxveiöi í net í Ölfusá fyrir landi Ös-
eyrarness í Eyrarbakkahreppi til næstu fjögurra
ára. Tilboð skulu send til oddvita Eyrarbakka-
hrepps, Túngötu 40, 820 Eyrarbakka, fyrir 10.
apríl nk. Oddviti veitir jafnframt allar nánari
upplýsingar. Áskilinn er réttur til þess aö taka
hvaða tilboði sem er eða hafna öllum.
Hreppsnefnd Eyrarbakkahrepps.
UTANHÚSS-
KLÆÐNING
Með hækkandi sól og betri tíð huga flestir húseig-
endur að húseignum sínum.
Oft kemur því miður í ljós að alkalívirkni hefur
aukist, gamlar sprungur opnast og það þarf að
málaeitt áriðenn.
Reynslan hefur sýnt að eina varanlega lausnin á
þessum vanda er aö klæöa húsiö aö utan. Verkið
er vandasamt og þarf aö mörgu aö huga, svo
sem: efni, frágangi, verði o.s.frv.
Sértu í viðhaldshugleiðingum erum við alltaf
tilbúnir tii skrafs og ráðagerða.
SELÁS
Símar: 75309 og 45989.
Aöalfundur
Iðnaöarbanka íslands hf. árið 1984 verður
haldinn í Súlnasal Hótel Sögu kl. 14:00,
fimmtudaginn 26. apríl 1984.
Á dagskrá fundarins eru aðalfundarstörf
samkvæmt ákvæðum 18. gr. samþykkta
bankans.
Lagðar verða fram tillögur um breytingar á
samþykktum bankans.
Aðgöngumiðar að fundinum verða af-
hentir hluthöfum eða umboðsmönnum
þeirra í aðalbanka að Lækjargötu 12, 3.
hæð, dagana 17. apríl til 25. apríl, að báð-
um dögum meðtöldum.
Reikningar bankans fyrir árið 1983, ásamt
tillögum þeim sem fyrir fundinum liggja
verða hluthöfum til sýnis á sama stað.
Tillögur, sem hluthafar vilja leggja fyrir
fundinn, þurfa að hafa borist bankaráðinu
skriflega í síðasta lagi 16. apríl n.k.
Reykjavík 5. mars 1984
Bankaráð
IÐNAÐARBANKA ÍSLANDS HF.
Iðnaðarbankinn
Manngildi
ofar audgildi
Þegar fulltrúar launþega og at-
vinnurekenda settust niður við
samningaboröið voru allir sammála
um það að leggja bæri áherslu á aö
bæta kjör hinna lægst launuðu. Þeg-
ar upp var staöið kom í ljós að sam-
komulag hafði náðst um ca 12.600 kr.
lágmarkslaun. Verkalýðsleiðtog-
amir hrósuðu þessum samningum
sem þeir töldu mjög góða miöaö við
ástandiö i þjóöfélaginu og lögðu til aö
þeir yröu samþykktir. En þeir
gleymdu að minnast á þaö að inn í
samningana haföi verið skotið á-
kvæði þess efnis að unglingataxtar
giltu fyrir fólk á aldrinum 16—18 ára.
Hvað kom til aö verkalýðsforust-
an samþykkti þetta ákvæði? Voru
þetta kannski kaup kaups? Hvar er
siöferði þessara manna sem fórna
einum hópi fyrir annan vitandi það
að þessi hópur (iðnnemar) er gjör-
samlega réttindalaus á hinum al-
menna vinnumarkaði og á því erfið-
ara um vik aö bera hönd fyrir höfuð
sér?
Þaö er engin ástæða til aö hrópa
húrra fyrir þessum samningum.
Þeir eru hrein endurtekning á
samningum fyrri ára þar sem hæstu
launin hækka mest og þau lægstu
minnst. Það sem kannski er nýlunda
er aö heyra verkalýðsleiðtoga nota
hreint og ómengaö orðalag atvinnu-
rekenda þegar þeir réttlæta samn-
ingana. „Miöað við núverandi á-
stand eru þessir samningar bara
skrambi góðir.”
Er kjarabaráttan
á villigötum
Það hlýtur að vera eitthvað að
þeirri kjarabaráttu sem veldur því
að munurinn milli hæstu og lægstu
launa eykst sífellt viö hverja þá
samninga sem gerðir eru. Það hlýtur
að þurfa nýjar leiöir áður en þetta
endar með því að hér spretta upp fá-
tækrahverfi með öllum þeim vanda-
málum sem þvi fylgja, vændi, barna-
sölu, eiturlyfjasölu og ránum og
gripdeildum ýtniskonar. Eitthvaö af
þessum vandamálum er nú þegar að
koma í ljós.
JÓSEF SMÁRI
ÁSMUNDSSON .
HÚSASMÍDANEMI OG LEIOBEIN
ANDI í FÉLAGSMÁLADEILD SAM-
HYGÐAR
Er maðurinn hlutur
sem hægt er að selja á
almennum markaði?
Við búum í þjóðfélagi þar sem hin
almenna regla um framboð og eftir-
spum ræður verði hluta (undan-
tekning er félagsleg þjónusta). Ef
við tökum sem dæmi annars vegar
lækni og hins vegar sjúkraliða er
ljóst að hér er um g jörólíkar vömr að
ræöa. I fyrsta lagi er kostnaðarverö
læknisins miklu hærra, einkanlega
vegna þess aö skólaganga hans er
lengri. Annað er aö læknarnir eru
miklu færri og þar af leiðandi eftir-
sóttari. En inn í þetta dæmi kemur
atriði sem á engan hátt tengist fram-
boöi og eftirspurn. Eg er að tala um
þá stöðnuöu ímynd sem fólk gerir sér
af læknum. I gamla daga voru þessir
menn dýrkaðir og litið á þá sem guö-
legar vemr. Þeir gátu vegna
þekkingar sinnar gert kraftaverk og
slegiö ryki í augu almúgans. Sem
geröi það að verkum aö þeir gátu
verðlagt sig sjálfir án þess að spyrja
kóng eða prest. A þessum tíma varö
til ákveöinn hugsunarháttur. Al-
múginn vandi sig á að bera ótta-
blanda virðingu fyrir lækninum og
læknirinn gekkst upp í hlutverkinu.
Þessi hugsunarháttur er við lýði enn
þann dag í dag. Til þess að leiðrétta
launamisrétti verður aö breyta þess-
um úrelta hugsunarhætti.
En eiga þá allir aö hafa sama
kaup? Það er hlutur sem menn verða
að koma sér saman um en í því kerfi
sem biö búum við í dag er ekki um
frjálsa samninga að ræöa með
„kerfi” á ég við eðli samskipta, þ.e.
þann ríkjandi hugsunarhátt sem
réttlætir þvinganir og ofbeldi. — Það
eru ekki frjálsir samningar þegar
annar aðilinn getur hvenær sem er
sett hinum stólinn fyrir dyrnar og
neitað að ræða málin. Frjálsir
samningar eru þaö þegar menn geta
rætt málin á jafnréttisgrundvelli án
nokkurra þvingana.
Manngildi
ofar auðgildi
Fullkomnu launaréttlæti verður
ekki komið á meðan þetta kerfi er til
staðar. Það þarf að breytast í þá átt
að engin mismunun sé, aö mennirnir
virði hver annan sem manneskjur en
ekki sem hluti. Það getur ekki verið
rétt að veröleggja manninn og verk
hans eftir lögmálum markaðskerfis.
Einhver myndi kannski halda því
fram að þetta sé einungis
náttúrulögmál en hefur maöurinn
alltaf farið eftir lögmálum nátt-
úrunnar? Maðurinn hefur það fram-
yfir önnur dýr að hann hefur á-
setning, hann getur haft áhrif á um-
hverfi sitt. Varla hefur það verið
ætlun náttúrunnar að maðurinn gæti
flogið eins og fugl um loftin blá,
breytt eyðimörkum í gróöurreiti
(eða öfugt) og reist stórhýsi úr
tilbúnum gerviefnum. Ef maðurinn
hefði ekki þennan ásetning værum
við ennþá aö príla í trjánum. Þeir
sem enn í dag halda fram frumskóg-
arlögmálinu ættu að hafa þaö hug-
fast að hefði verið farið í einu og öllu
eftir því væru ekki til hlutir eins og
útvarp, sjónvarp og sjúkrahús og því
síður læknar og sjúkraliðar.
Hundalíf
Og stíflan brast. Þaö sem þurfti var
að horfast í augu við dauðann, kvala-
fullan dauða. Þaö sem leysti allt úr
læðingi var sullaveikitilfelli. Þá vant-
aði Heilbrigðisnefnd Reykjavíkur. Hún
vill ekki láta hreinsa hundana í
Reykjavík því að lögum skv. eru hund-
ar ekki til í Reykjavík — eða eigum við
að fara aö þjóna lögbrjótum? spyr for-
maður nefndarinnar. En hvað gerir
lögreglan? Hún má aðeins verja hend-
ur sínar ef á hana er ráðist. Hér eru
það aðeins hundar sem haf a ótakmark-
að frelsi. Þá er það borgarstjórinn í
Reykjavík sem hefur upp raust sína
því að hann skilur fyrl en skellur í
tönnum. Hann vill leyfa hundahald
með vissum skilyröum þó — sem
borgarstjórn samþykkir og á eftir að
koma sér saman um. Sem sagt, þeir
sem skaða lögin eiga að ráöa ferðinni.
Við breytum bara reglunum svo að
hundahald teljist löglegt. Og þróunin
verður þá þessi: smáþjófnaður, smá-
pústrar á hendur náunganum veröa
ekki taldir til neinna synda, því aö
alltaf má breyta lögum, annars fer hér
allt í hund og kött. Hundadýrkendur fá
sinn rétt til aö spilla umhverfi með
sóðaskap, raska kyrrð með hávaða,
ýfa upp astmakast, hreinsa tennumar
í holdi fólks, vera smitberar. Maður
verður bara að vona að þetta komi
manni sjálfum ekki í koll — skítt með
náungann.
Málið liggur nú þannig fyrir að það
er ekki hægt að framfylgja hundabann-
inu. Við sem töldum okkur löghlýöna
borgara erum hætt að virða lögin.
Hvaöáþá að gera?
I raun og veru er alltaf hægt að sætta
andstæð öfl. Ef vilji er til staðar er allt
fengiö. Hér má benda á eina leið til
sátta fyrir hundadýrkendur og hunda-
hafendur. Og nú skuluð þið lesa:
Hundahverfi
Viö afmörkum svæöi í borginni sem
nefnist þá hundahverfi. Þetta hverfi
skal girt af með 2ja metra hárri girð-
ingu úr bárujárnsplötum. Engin fjöl-
skylda eöa búandi einstaklingur má
vera innan hverfisins nema hann eigi
hund. Ætla má að hæfilegur hunda-
fjöldi innan hverfis verði 2—3 þúsund
hundar. Þar verður ekki manntal tekið
Æh „Hundahafendur hafa einangrast, hunda-
^ dýrkendur hafa hlotið viðurkenningu og
borið sigurorð af f jendum sínum.”
GUNNAR
FINNBOGASON
SKÓLASTJÓRI
VÖRDUSKÓLA
framar heldur hundatal. Gerið ykkur í
hugarlund hvað hefur breyst.
Hundahafendur hafa einangrast,
hundadýrkendur hafa hlotið viöur-
kenningu og borið sigurorð af fjendum
sínum. Hundaeigendur sýna nú af sér
hundakæti. Þeir eru frjálsir í sínu
hverfi. Hundar geta farið út án þess að
nokkur sé að amast viö þeim, börnin í
hverfinu verða ánægð og skilningsrík,
þau alast upp meö hundum, það er svo
þroskandi. Borgarstjórinn veit aö þaö
verður að gera vel við hundadýrkend-
ur því aö þeir eru framtíðin. Borgar-
stjórinnhefurlofaö:
1) að reisa skóla í hverfinu, hvolpa-
skóla. Þar verður hvolpum kennt aö