Dagblaðið Vísir - DV - 18.04.1984, Blaðsíða 17

DV.IÍtiÓVÍRÚDÁtiÚFí 18. Áí
r* —
17
Catch us if You Can. Dave Clark samdi
tónlistina og varö titillag myndarinnar
feikilega vinsælt.
Frægö þessarar hljómsveitar hélt
áfram aö aukast og alveg þangaö til
1967 voru fimmmenningarnir þekktir
og virtir um gjörvalla heimsbyggö. En
þó komsjokkið.
Þeir einfaldlega sögöu bless, fannst
ekkert gaman lengur. Þeir hættu þó
ekki alveg fyrr en áriö 1970.
Þeir gáfu út eina og eina plötu, þær
seldust vel en þess á mUU sáust þeir
varla.
Clark fór aö læra leikUst hjá Laur-
ence OUvier og lék í Shakespeare og
vildi verða leikstjóri sem hann aldrei
varö.
Clark og Mike Smith einbeittu sér
um tíma við aö gera söngvarann John
Christie aö stjömu — og tókst ágæt-
lega. Seinna tók Smith upp samstarf
viö Mich D’Abo en fór síðan út í út-
varpsstarfsemi en viö það starfar
hann enn í dag.
Rick Huxley bassaleikari rekur
hljóöfæraverslun í London og Lenny
Davidson (gítar) á nokkrar fomgripa-
verslanh-. Síöast þegar fréttist af saxa-
fónistanum Denny Peyton þá rak hann
emhverskonar eignafirma.
öðru hverju og allavega er Marsden
ekki í sjónmáU viö atvinnuleysisskrif-
stofurnar.
En nafn Gerry and the Pacemakers
mun lifa svo lengi sem Liverpool knatt-
spyrnuUöið því aö þaö er einmitt You’ll
Never Walk Alone sem kyrjaö er á The
Kop á heimaleikjum liðsins. Lag sem
mun ekki deyja svo lengi sem Uöiö
deyrekki.
Spencer Davis Group
Þó aö hljómsveitin hafi heitiö Spenc-
er Davis Group þá var hún þaö ekki
nema að nafninu til (þ.e. hljómsveit
Spencer Davis). Það er fyrst og fremst
Steve Winwood aö þakka að hljóm-
sveitin öölaðist frægöina.
Winwood hefur alltaf verið frábær
tónUstarmaður. Hann var orðinn mjög
fær jassari á f jórtánda ári og var og er
jafnvígur á flest hljóöfæri.
SDG var stofnuð árið 1964 og stuttu
síöar kom fyrsta lagiö þeirra á
markaöinn.
Meö Winwood í hljómsveitinni voru
bróöir hans Muff sem bassaleikari,
Pete York trommari og svo auðvitað
gítarleikarmn Spencer Davis. Steve
söng.
Hljómsveitin varö fljótt stórt númer
hann fullt eins vrnsæll og sá kanadíski.
Catch The Wind var fyrsta lagið
hans sem eitthvaö kvað að.
Þetta var áriö ’65 og brátt fylgdu
fleiri lög eftir ems og Colours, Sun-
shine Superman, MeUow Yellow,
There is A Mountain, Jennifer Juniper
o.fl.
Ariö 1969 gekk hann óvænt tU liðs viö
hljómsveit Jeff Beck og meö þeim,
kom út lag meö því ágæta nafni Bara-
bajagal sem geröi þaö gott víðsvegar
umlönd.
Aratugur númer átta kom — og
Donovan fór. En er fram liöu stundir
nældi hann sér í góöan samning sem
tryggðu honum tvö þúsund dollara á
ári í fimm ár, en þaö eina sem hann
geröi á þessum tíma var aö vera í
felum, og gefa út eina eöa tvær piötur.
Hann byrjaöi að ferðast um og spila
á ný ’76 og hélt því áfram í tvö ár án
þess aö ná nokkrum vinsældum.
Donovan skreiö aftur í híöi sitt áriö
’78 og svaf í þrjú ár áður en hann kom
aftur á sjónarsviðið og tilkynnti aö
hann ætlaöi að reyna aftur.
Og þó aö honum hafi ekki tekist aö
vekja á sér verulega athygU og ólíklegt
sé aö svo verði hefur hann ekki ástæöu
hljómleikaferðalag um BandarUcin.
firown hætti með sveitina ’69 en hélt
áfram sóló og lék meðal annars
kennarann í Tommy myndinni þeirra
Who manna. Hann er nú meö band sem
heitir AB Band og eftir því sem næst
veröur komist þá ferðaðist hún um
USA á síðasta ári. Ekki ber samt mikið
á henni.
The Equals: Eddy Grant var í þess-
ari hljómsveit og hún var mjög vinsæl
áriö 1967 og þarí kring.
Allir vita hvaö Eddy Grant gerir
þessa dagana (hann átti lögin I Don’t
Wanna Dance og Electric Avenue í
fyrra). Hinir leika enn saman þó aö
þeir hafi ekki gert þaö stanslaust og
hafa orðiö aö sætta sig viö litlu klúbb-
ana.
Marianne Faithful: Hún var fræg-
ust fyrir sambönd sín viö hina ýmsu
meölimi RoUing Stones, en Jagger hélt
lengst í hana (eöa vice versa). Þaö er
sagt aö hún sé laglaus, en hún er
dásamlega laglaus. Hún varð stjarna í
söngnum árið ’65 meö Stones laginu As
Tears Go By og fleiri fylgdu á eftir.
Hún hvarf, eins og svo margir í upp-
hafi áttunda áratugarins en birtist
aftur áriö 1979 er hún gaf út plötuna
ákvaö hann að hætta í poppinu, keypti
bú uppi í sveit og geröist bóndL Fury
hélt þó áfram aö koma fram viö góö
tækifæri. Þaö var svo um haustið ’82 aö
hann ákvaö aö heUa sér út í tónlistina.
Sumir segja aö honum heföi tekist aö
gera „comeback” en Fury entist ekki
lif til þess. Hann dó í janúar 1983.
Banameiniö var hjartagalli.
Hcrman’s Hermits: Herman sjálfur
heitir núna Peter Noone, eins og hann
hét áöur en hann hét Herman. Honum
gengur vel núna, aö sögn. Er leikari,
ýmist meö ferðaleikhúsunum eöa í
London. Þaö voru þó þeir tímar sem
hann haföi varla fyrir mat en það er
ekki lengur. Þeir sem hvorki vita né
muna þá áttu Herman’s Hermits No
Milk Today, Years May Come, Years
May Go o.fl.
The Pretty Things: Þrátt fyrir nafniö
gátu þeir aldrei talist til fallegra
manna. Þeir voru á toppnum ’64—'68
og voru búnir aö vera áriö ’70. Þeir
héngu þó saman fram til ’76, en hættu
þá, komnir heldur lágt í skalanum.
Þeir reyndu aftur ’78 en eru nú úti um
allt, sumir í tónUst, aörir annars
staöar, týndir eöa ekki.
Swinging Blue Jeans á islandi áriö 1963 og 1983. Myndirnar sýna hljómsveitina og móttökurnar þá og nú. Sama iólkið, mismunandi stemmning,

\y\\ii J
MÍN ELSKIJIÆGA?
Sjálfur hefur Clark verið að semja
söngleik sem hann vonast tU aö koma á
Broadway og auövitaö í London líka.
Sá heitir Time og er eins gott að fylgj-
astmeöþví nafni.
Gerry and the Pacemakers
Þeir koma frá Liverpool og voru
næstir á eftir Bítlunum til aö skrifa
undir samning hjá Brían Epstein. En
þeir voru fljótari á sprettinum, voru
fyrsta Mersey sveitin til að komast í
fyrsta sæti í Bretlandi. Og þrjár fyrstu
litlu plöturnar fóru aUar í fyrsta sætiö,
sem var einsdæmi þá. Þetta voru lögin
How Do You Do It?, I Uke It og You’ll
Never Walk Alone, en tvær þær fyrst-
nefndu náðu einnig aö veröa númer eitt
hinum megin Atlantsála.
Eins og fyrr segir voru G&P snöggir
á sprettinum, en er komið var í lang-
hlaupiö sigu Bítlarnir fram úr þeim.
Gerry and the Pacemakers hættu 1966,
ennþá talsvert vinsæUr en voru rétt
eins og DC5 orðnir leiöir á tónleika-
haldi.
Gerry Marsden söngvari hóf sóló-
ferU en uppskar ekki vel á þeim akri.
Betur gekk honum í söngvakeppni
Evrópu þar sem hann leiddi breska
Uðiðtilsigurs.
Arið 1968 fékk hann hlutverk i
Charlie’s Girl, söngleik sem gekk í tvö
og hálft ár og buddan hélst þolanlega
þykk hjá Gerry Marsden. Eftir þaö
kom smáhiksti og Marsden þurfti aö
gerast skemmtikraftur á barna-
skemmtunum.
A þeim tíma kom aftur upp áhugi á
Merseybeatinu í USA og Marsden
komst nokkuru sinnum til New York og
söng á tónleikahátíöum ásamt nýrri út-
gáfu af Pacemakers.
Eftir eina slíka tónleika var G&P
boöinn plötusamningur sem þeir þágu.
Þeir gáfu út eina litla plötu sem seldist
álíka vel og eitraður apóteka lakkrís.
Síðan hefur sveitin veriö á feröalagi
í músíkheiminum og til aö nefna lög,
sem fólk kann enn aö ráma í, þá er
helst aö telja Keep On Running,
Somebody Help Me, When I come
Home, Gimme Some Lovin og I’m a
Man.
Ariöl966varsvokomiðaðSteve var
sveitin. Hann var ábyrgur fyrir öUum
hennar geröum. Þaö kom þvi ekkert á
óvart að eftir aö hann sagöi skUiö viö
hana þá féU hún algerlega saman. Hún
náöi sér eiginlega aldrei aftur þótt svo
virtist ætla aö fara um tíma, seint á
þeimsjöunda.
En svo var ekki um Steve Winwood.
Hann stofnaði Traffic, sem varö
heimsfræg og hélst sem slík í nokkur
ár. Eftir aö þeir hættu gekk hann tU
Uðs viö Blind Faith en sú hljómsveit
Uföi stutt en hátt. I þeirri súpergrúppu
voru ekki minni menn en Eric Clapton,
Ginger Baker og Rick Grench.
Eftir þetta ævintýri hvarf Win wood í
fjöldann en skaut aftur upp koUinum
árið 1981 með hinni frábæru plötu Arc
Of A Diver og sannaöi hve frábær
tónlistarmaður hann er.
Muff Winwood hefur gert það gott
sem framleiðandi og meöal hljóm-
sveita, sem hann hefur starfaö meö,
eru Dire Straits, Sutherland Brothers,
Bay City Rollers, Mott the Hopple, aö
ógleymdum Stebba Hristingi.
Spencer Davis vinnur nú í Banda-
ríkjunum hjá videofirma við aö taka
uþp auglýsingamyndir fyrir hljóm-
sveitir.
Donovan
Donovan Leitch hét hann og þótti
alltaf eitthvað sérstakur, kannski svo-
lítið furðulegur.
Hann samdi ljóö, söng mótmæla-
söngva og lék á skræka munnhörpu á
meöan hann baröi kassagítarinn. Hann
leit út eins og hann kæmi beint af göt-
unni. Skotar hömpuöu honum sem
sinum Bob-Dylan og í Bretlandi var
tU að vera óánægöur því aö honum hef-
ur tekist aö forðast fátækt og basl.
Hvar eru þau nú?
Pete Best: Hann var einn af stofn-
endum Bítlanna en þeir ráku hann .
Best er nú skrifstofumaður á atvinnu-
miölun í Garston á Englandi.
Arthur Brown: Er líklega þekkt-
astur fyrir plötu sína Fire en hljóm-
sveit hans hét The Crazy World Of
Arthur Brown.
Tveir meölimir hennar voru settir á
geðveikrastofnun eftir stormasamt
Broken English. Dangerous
Acquantances fylgdi eftir og í fyrra A
ChUds Adventure, allt fullboölegar
plötur.
BUly Fury: Það var sagt um Fury aö
hann heföi verið eina sanna stjarna
rokksins. Honum skaut fyrst upp á
toppinn árið 1960 meö Colette.
Næstu fimm árin naut hann feiki-
legra vinsælda en skjótur endir var
bundinn á framann er hann var lagður
inn á sjúkrahús áriö 1967, er hjarta-
galli, sem hann haföi, sagöi tU sin.
Eftir aö hann kom af spítalanum
The Swinging Blue Jeans: Þeir byrj-
uöu 1961 og þeir eru enn að. Þeir voru
vinsælir þá en ekki nú. Þeir komu til Is-
lands árið '63 og aftur í fyrra.
Meöfylgjandi myndir segja allt sem
segja þarf.
The Troggs: Þeirra var lagið WUd
Thing og nokkur önnur vinsæl á þeim
sjöunda miðjum. En síðar tók aö haUa
undan fæti. Þeir komu hingað aö því er
mig minnir áriö ’82 og léku í Háskóla-
bíói. Fólkiö baö um WUd Thing.
SigA.