Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.1984, Side 14

DV. LAUGARDAGUE L SEPTEMBBR1984.
14
Nauðungarupphoð
sem auglýst var í 18., 20. og 22. tölublaöi Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Kópavogsbraut 92, þingi. eign Páls Emils Beck, fer fram aö
kröfu Bæjarsjóðs Kópavogs og skattbeimtu rikissjóös i Kópavogi á
eigninni sjálf ri fimmtudaginn 6. september 1984 kl. 17.15.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
annað og síöara sem auglýst var i 75., 81. og 82. tölublaði Lögbirtinga-
blaðsins 1983 á eigninni Kársnesbraut 91 — hluta —, tal. eign Jörgens
Heiðdal, fer fram að kröfu Guðjóns Á. Jónssonar hdl., Brunabótafé-
lags íslands og Oiafs Gústafssonar hdl. á eigninni sjálfri miðvikudag-
inn 5. september 1984 ki. 14.15.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 135. og 139. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1983 og 3.
tölublaði 1984 á eigninni Furugrund 72 — hluta —, þingi. eign Karls J.
Sigurgíslasonar og Sigríðar Ölafsdóttur, fer fram að kröfu skatt-
heimtu ríkissjóðs í Kópavogi og Bæjarsjóðs Kópavogs á eigninni sjálfri
miðvikudaginn 5. september 1984 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 78., 82. og 87. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1982 á
eigninni Lyngheiöi 6, þingl. eign Jörundar Guðlaugssonar, fer fram að
kröfu skattheimtu ríkissjóðs í Kópavogi og Bæjarsjóðs Kópavogs á
eigninni sjálfri miðvikudaginn 5. september 1984 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 18., 20. og 22. töiubiaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Digranesvegi 46 — hluta —, þingl. eign Valdimars Þórðarson-
ar, fer fram að kröfu skattheimtu ríkissjóðs í Kópavogi og Bæjarsjóðs
Kópavogs á eigninni sjálfri miövikudaginn 5. september 1984 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 75., 81. og 82. tölubiaði Lögbirtingablaðsins 1983 á
eigninni Hamraborg 14 — hluta —, þingl. eign Benedikts Aðalsteins-
sonar, fer fram að kröfu skattheimtu ríkissjóðs í Kópavogi, Steingríms
Þormóðssonar hdl., Útvegsbanka islands, Tryggingastofnunar ríkis-
ins og Guðjóns Á. Jónssonar hdl. á eigninni sjálfri fimmtudaginn 6.
september 1984 ki. 14.45.
Bæjarfógetinn í Kópavogi.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á eigninni Sjávargötu 24, Bessastaðahreppi, tai. eign
Guðmundar Ó. Haukssonar, fer fram á eigninni sjálfri miðvikudaginn
5. september 1984 kl. 16.00.
Sýslumaðurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 131., 137. og 140. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1983 á
eigninni Suöurgötu 21, n.h., Hafnarfirði, þingl. eign Sigmundar H.
Valdimarssonar og Birgittu Helgadóttur, fer fram eftir kröfu inn-
heimtu rikissjóðs á eigninni sjálfri mánudaginn á eigninni sjáifri
mánudaginn 3. sept. 1984 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 21., 23. og 24. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Miðvangi 41. íb. 408, Hafnarfirði, þingl. eign Kristjáns
Sigurðssonar fer fram eftir kröfu Guðjóns Steingrímssonar hrl. og inn-
heimtu rikissjóðs á eigninni sjálfri þriðjudaginn 4.9.1984 kl. 14.00.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 21., 23. og 24. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Dalshrauni 9, Hafnarfirði, þingl. eign Hilmars Sigurþórsson-
ar, fer fram eftir kröfu Iðnlánasjóðs á eigninni sjáifri þriðjudaginn 4.
sept. 1984 kl. 14.30.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 21., 23. og 24. tölublaði Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Reykjavíkurvegi 21, n.h., Hafnarfirði, þingl. eign Ólafs Karis-
sonar og Kristínar Bjarnadóttur, fer fram eftir kröfu innheimtu ríkis-
sjóðs og Innheimtustofnunar sveitarfélaga á eigninni sjálfri þrlðju-
daginn 4. sept. 1984 kl. 15.00.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
„SKÚLPTÚRINN
ER í TÍSKU”
rættviö myndlistarmenn sem sýna úti íguðsgrænni
náttúru Mosfellssveitar að Dallandi
Fimmtiu prósent sýnenda í Dallandi: Ólafur, Sigríður, Kristinn, Þórdis og Helga.
DV-mynd: S.
Mosfellssveit hefur hingaö tii ekki
verið þekkt fyrir viðamiklar mynd-
listarsýningar enda þótt býsna margir
listamenn byggi þá sveit.
Undanfarið hafa þó tíu ungir mynd-
listarmenn verið að störfum á Dallandi
þar í sveitinni við að vinna margvísleg
myndlistarverk sem flest teljast
skúlptúrar. Verkin eru unnin með tilliti
til þeirra möguleika sem staðhættir
leyfa, annaðhvort beint í landið eða
sem sjálfstæðir skúlptúrar úr aðfengn-
um efnum.
Tímenningamir opna sýningu á
þessum verkum í dag, fyrsta septem-
ber, og mun hún standa til sunnudags-
ins 16. september.
Til að kynna sér þessa sérstæðu list-
sýningu hélt helgarblað DV á vett-
vang.
Er þangað var komið mátti sjá önn-
um kafna listamenn að störfum. Þór-
dís A. Sigurðardóttir er heimamaður á
Dallandi en aðrir sýnendur eru Sigríð-
ur Elliðadóttir, Nanna K. Skúladóttir,
Gunnar Arnason, Olafur Sveinn Gísla-
son, Anna Guðjónsdóttir, Kristinn E.
Hrafnsson, Ragnhildur Stefánsdóttir,
Helga Júlíusdóttir og Anna Sigríður
Sigurjónsdóttir.
öll verkin unnin
á staðnum
Þórdis, Sigríður, Olafur Sveinn,
Kristinn og Helga voru í óðaönn að
koma skúlptúrunum fyrir er DV-menn
barað garði.
Veðrið hefur ekki leikiö við þá sem
sýna vilja myndlist utandyra undan-
farið en á höfuðdaginn bar svo við að
sól skein svo glatt í heiði að leirmaður
nokkur sem sýna átti hrömaði um
aldur fram og gerðist hmkkóttur
mjög. Eg spurði fimmmenningana að
því hvernig þessi hópur hefði myndast.
„Við þekkjumst öll úr skúlptúrdeild
myndlistarskólans, en þar höfum við
öll stundað nám eða stundum enn.
Hugmyndin að sýningunni kviknaði
seinni part vetrar. Þar sem nokkrir
þeirra sem aö sýningunni standa
stunda nám erlendis hófust menn þó
ekki handa fyrr en komiö var fram á
sumar. öli verkin sem eru á sýning-
unni eru unnin á staðnum frá júlí til
ágústloka.”
Ólík innbyrðis
Tíu manns að vinna saman á einum
staö að sýningu, er þá ekki einhver
sameiginlegur bragur á verkunum?
„Nei, ætli það, verkin eru ekki lík
innbyrðis, það ríkir algjört anarkí. Viö
sjáum aö minnsta kosti ekki sameigin-
leg einkenni en ef svo er telst það bara
jákvætt. Hins vegar er býsna gott að
vinna að skúlptúrum innan um aðra.
Þaö er margt sem margar hendur geta
saman. Það þarf að hífa upp, lyfta,
bera, saga og margt annað og við höf-
um hjálpast að þegar þurft hefur.”
— Er ekki býsna fátítt að mynd-
listarsýningar séu undir beru lofti hér-
lendis?
„Jú, það gerist ekki á hverjum degi
en hins vegar er það ekkert einsdæmi.
Hrædd við veðrið? Jú, hvort við erum!
En hins vegar er það góðs viti að sól
skín í heiði nú á höfuðdaginn.”
— Þiö tímenningar. . . stundið þið
eingöngu skúlptúrgerö eða fáist þið við
aðrar listgreinar jöfnum höndum?
„Það er upp og ofan en við leggjum
öll aðaláherslu á skúlptúr.”
Breidd í efnisnotkun
— Mikið hefur verið rætt um
hræringar í málaraiist, — svokallað
nýja málverk sem virðist tröllríða öllu.
Er eitthvaö svipað upp á teningnum í
skúlptúmum?
„Ofboðslega mikil gerjun er í skúlp-
túmum um þessar mundir, og þær
hræringar sem þar fara eru mun nýrri
af nálinni en nýja málverkið. I fáum
orðum sagt er meðal þess mikilvæg-
asta að miklu meiri breidd er í efnis-
notkun en áður var og til dæmis litur-
inn hefur haldið innreið sína. Nú mála
menn skúlptúra í öllum regnbogans lit-
um. Þetta helgast af því að tví- og þrí-
víddin em að nálgast hvora aðra,
minni greinarmunur er gerður á þeim
tveimur. Nýjungar í meðferð efnis eru
einnig á ferðinni og ef til vill hugar-
farsbreyting. Helgislepjan sem loðað
hefur við skúlptúrinn er á undanhaldi.
Efnisfordómar á
undanhaldi
Grísk-rómverska hefðin hefur
reynst skúlptúrnum fjötur um fót á
þróunarbrautinni en svo virðist sem
hann sé að brjótast undan ægivaldi
hennar. Áður voru skúlptúrar einungis
unnir í efni sem gátu lifað af náttúru-
hamfarir til að varðveitast um aldur
og ævi. Þetta hefur breyst. Efnisfor-
dómar eru á undanhaldi. Nú eru
forgengileg efni notuð meira, hlutimir
ekki gerðir til að varðveitast í þúsund
ár. Og um leið og fariö er að nota ein-
faldari efni eykst vafalaust þor og
áræðni því áöur fyrr var efnið svo dýrt
að listamaður haföi ekki efni á aö fara
út í tilraunir sem gátu allt eins mis-
heppnast. Þó aö líta megi á teoríu sem
nauösynlegan grunn til að fara út í eitt-
hvað frjálsara hefur grísk-rómverski
arfurinn tröllriðið listaakademíum,
bundið menn í báða skó og hamlað
þróun.
En svo mikið er víst að margt er að
gerjast í skúlptúrnum og hann er kom-
innítísku.”
Kind át kind
Sýningin í Dallandi ber um margt
keim af því sem sagt er hér að ofan.
Hér áður fyrr var höggvið í stein,
marmara og mótaö úr gifsi en í Mos-
fellssveitinni má sjá skúlptúra úr leir,
járni, pappír, tré, gifsi, torfi, heyi,
mold, sandi og tjörn. Já, eitt verkanna
hefur heila tjöm að umgjörð. Vissu-
lega getur þetta haft sína ókosti. Eitt
verkanna var til dæmis étið af hvítri
sjálfsmorðssveit á dögunum. Var það
sérstakiega leitt er til þess er tekið að
rollurnar átu skúlptúr af kindum sem
hannaður var úr heyi.
Borð varð að
útungunarvél
— Hver eruhelstu mótífin, spyr mað-
ur gjaman listamenn og gerði ég það
gegn betri vitund. Olafur Sveinn bað
mig að giska á mótífið aö baki nær-
stöddum skúiptúr. Eg giskaði á geim-
skip. Hann sagði mér að þetta hefði
verið borð upphaflega en er verkinu
hefði verið komið fyrir í sínu náttúru-
lega umhverfi hefði það breyst. Borðið
er sum sé orðið að útungunarvéi. „Það
er erfitt að segja um mótíf í svona
verkum. Það þarf ekki aö vera neitt
mótíf...”
Ohætt er að fullyrða aö sýningin á
Dallandi er býsna athyglisverð.
Staðurinn er kippkom frá bænum,
Suðuriandsvegur ekinn að afleggjar-
anum við Geitháls en þar snúið til
vinstri malarveginn og eknir 5 kíló-
metrar. Engin hætta á að villast, leiðin
er merkt.
Verkin á sýningunni eru um 17 tals-
ins og staðsett víða í fögru bæjarland-
inu. Tún, melur, tjöm og gil koma í
stað rykugra sýningarsala. Betra er að
huga vel að skófatnaði áður en lagt er
af stað. Sýningin verður opnuð klukkan
14, laugardaginn 1. september.
ás.