Dagblaðið Vísir - DV - 06.07.1985, Blaðsíða 5

DV. LAUGARDAGUR6. JULI1985.
49
Hljómsveitin Pops (Enn eitt P?).
og eins og sjó má skiia týndu sauflirnir sór heim. Ásgeir og
Herbert Guðmundsson leysti Pótur af hólmi
i Pelican. Þafl var haft ó orfli afl hann heffli
vandaðan skósmekk.
Pelíkönum hafi snúist hugur er Pétur
blés til orrustu með stofnun nýju
hljómsveitarinnar, en eitt er víst að
þeir ákváðu að heyja hana á vígvellin-
um sem hann hafði kosið sjálfur: létt-
poppsmarkaðnum.
Grípum niöur í samtímaheimildir.
örn Petersen var á þessum tíma einn
af ajatollum poppsins á Islandi. Hann
sá um poppsíðu Vísis og hinn vinsæla
þátt Tíu á toppnum. öm brá sér í
Klúbbinn í júní 1975 og kvað upp eftir-
farandi dóm. Hann er þess virði að
vera endurbirtur.
„Mál málanna í poppheiminum hér-
lendis að undanfömu hefur tvímæla-
laust verið úrsögn Péturs (eða kannski
réttara sagt „spark”) úr Pelican.
'Margur hefur sagt „nú er Pelican búin
að vera ” og sumir kannski „það var
mikið”. Eftir að hafa minnt á þátt
Omars Valdimarssonar og Péturs í upp-
gangi hljómveitarinnar segir Öm:
„. . . svo spumingin er tónlistarleg
breyting Pelican við tilkomu Her-
berts. . .
Eftir tveggja klukkustunda hlustun
komst ég að eftirfarandi niðurstööu.
Pelican er að gera nákvæmlega það
sem Pétur vildi að hún gerði, þ.e.
spilaði hressilegri dansmúsik. Þetta
gerði hljómsveitin líka alihressilega og
náði þannig betur til þess aldurshóps,
er stundar stað þennan, en áöur. Lögin
Pótur kom vífla við í poppinu. Breytingar ó útliti hans aru menningarsaga út af fyrir sig:
tónsmíöum og þá jafnvel fikta við þró-
aðri tónlist en áður. Lög eins og „Sun-
rise to sunset” á fyrstu plötu hljóm-
sveitarinnar töldu margir vísi aö því
semkomaskyldi.
Hvort þetta var ætlun þeirra fjór-
menninga, sem eftir sátu, eöa hvort
tónlistarlegur ágreiningur var aðeins
yfirvarp skal ósagt látið. Vera kann að
vora flest af þeirri tegund tónlistar
sem kallast „country rokk” og áber-
andi lög frá hljómsveitum eins og t.d.
Steely Dan.
Herbert „fílar” sig greinilega í
þessari grúppu enda hafa þeir flestir
leikið saman áður, sbr. Astarkveðju.
Þeir félagamir náðu ágætis sambandi
við fólkið, þ.e. þá sem sættu sig við
styrkleikann, en hann var oft fyrir
ofan hámarkiö.
Þetta fann ég nú ekki fyrr en ég
hafði sleppt pennanum og reyndi aö
segja nokkur orð við kunningja mína.
Um nýliðann Herbert er það helst að
segja að söngvari er hann góður og
gefur Pétri ekkert eftir hvað líflega
sviðsframkomu snertir (Það lífleg var
hún, að hann afrekaöi þaö a.m.k. einu
sinni að slíta míkrófóninn úr sambandi
vegna ákaf ra búkhreyf inga).
Um aðra meðlimi er litlu að bæta
við fyrri ummæli, það er vitað mál, að
þeir eru aliir með færustu hljóöfæra-
leikumm landsins, hver á sínu s viði.
Um aðra meölimi er litlu að bæta
við fyiTi ummæli, það er vitaö mál, aö
þeir eru aliir með færustu hljóðfæra-
leikurum landsins, hver á sínu sviði.
Nú er aöeins stór spuming eftir.
Hvaö veröur um Ameríkudraum
Pelican???” (Leturbreyting-ás.)
Pétur Kristjánsson sat ekki auðum
höndum. Hann var kominn með hóp
ungra manna og nafn á sveitina,
Paradís. Ungu mennirnir voru Ragnar
Sigurösson (gítarleikari) og Olafur J.
Kolbeins, sem báðir léku með Fjólu,
alnafni foringjans lék á píanó og hafði
áður veriö í Örnum. Bassann plokkaöi
Gunnar Hermannsson, gamall fylgi-
fiskur PK úr Svanfríði og Pelican.
Nokkrum vikum eftir að Pétri var
sparkað birtist viðtal við hann í Visi.
Hann er sagöur „þrælhress” og gefur í
því nánari skýringar á ölduganginum
og brotsjónum í popplífinu:
„Það er enginn vafi á því að ég var á
annarri línu en strákarnir. Islenskar
hljómsveitir geta ekki gert það eitt,
sem þeim þykir gaman að, þær veröa
einnig að þóknast áheyrendum og
koma til móts viö kröfur þeirra a.m.k.
aö einhverju leyti. Atvinnumenn í
popptónlist veröa að sætta sig við að
selja sálu sína fyrir peninga og leika
tónlist, sem gengur í fólkiö. Þetta vildi
ég gera, en þeir ekki. ”
„We’re only in it for the money,”
sagði Zappa forðum og Pétur tekur
undir.
Pelicanmenn reyndu sem sé að vera
hressir Péturslausir, en í lok júní-
mánaðar fyrir áratug hófst hressi-
leikastríðið fyrir alvöru.
P er uppáhaldsstafur Péturs. Á eftir
Pelican var það Paradís, en svo hét
nýja hljómsveitin. Vísir hefur oröiö:
„Að sjálfsögðu var þaö höfuöpaurinn
Pétur sem fann nafniö á hljómsveitina.
Það var þannig til komið, aö hann var
aö hlusta á nýju Pelicanplötuna og
þ.á m. lagiö „Working to Paradise”
og þá laust hugmyndinni niður í höfuö
hans, eins og eldingu” af himnum, og
hann ákvað snarlega aö nefna hljóm-
sveitina Paradís.” Eftir þessa tilkynn-
ingu (takið eftir skyldleika textans við
Opinberunarbókina) um sköpun
Paradísar er gefið til kynna í Vísi aö
Paradís hugleiði Færeyjaferð, Já,
jafnvel dvergar byrja smátt. En
blaðamaður Vísis klykkir út: „En eftir
að blm. hafði heyrt í hljómsveitinni á
æfingu, gekk hann þaðan út þess full-
viss að nú mættu ýmsir fara að vara
sig.”
Og ýmsir máttu fara að vara sig.
Paradís náði smátt og smátt að víkja
helstu keppninautunum (sem voru lík-
lega Júdasar frekar en gömlu
Pelíkanarnir) úr vegi og verða einhver
alvinsælasta hljómsveit landsins. Hún
bætti við sig orgelleikaranum Pétri
Hjaltested og lék vinsæl lög sem gátu
talist danshæf.
Pelican hélt ekki lengi út. Hljóm-
sveitin þótti um skeið vel brúkhæf á
böllum, en eftir nokkra mánuöi heltist
Herbert úr lestinni. Fjórmenningarnir
héldu áfram um sinn en án verulegs
árangurs.
Paradís naut alllengi vinsælda.
Segja má að Pétur hafi boriö sigur úr
býtum í þessarri keppni, enda fór svo
aö allir meölimir Pelican, utan Omars
Oskarssonar, áttu eftir að berja á dyr
hjá honum.
Pétur hélt tryggö viö stafinn P og
lauk ferli með honum því aö eftir aö
Paradís lagði upp laupana stofnaði
hann Póker.
En sumarið 1975 fór hvítur storm-
sveipur um landið. Það var unglinga-
og gleðihljómsveitin Stuðmenn.
Strákarnir sungu á íslensku, þóttu
fyndnir og skemmtilegir. Og þeir
reyndust vera þaö sem koma skyldi.
Tími „lifandi tónlistar”, sem var
auðvitað ekkert annað en „djúkbox” af
holdi og blóði uppi á sviði, var liöinn.
ás