Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.1985, Blaðsíða 15

DV. FÖSTUDAGUR 23. ÁGUST1985.
15
SINDRA
STÁLHF
Fyrirliggjandi í birgðastöð
GALVANISERAÐ
ÞAKJÁRN
Lengdir: 1.8 - 3.6 metrar
Bjóðum einnig lengdir að ósk kaupenda,
allt að 12metrum.
KJÖLJÁRN
lengd 2 metrar - tvær breiddir
Borgartúni 31, sími: 27222
Grammatíkar-
spenar mjólka
Grammatíkarspenarnir mjólka er
heiti tónleika sem haldnir veröa í
Djúpinu, í kvöld og hefjast klukkan 21.
„Heimsfrægir” listamenn koma
fram á þessum tónleikum og ber þar
einna hæst eldfjörugan rokkabilli-
mann, Johnny Triumjii. Hann hefur
sér til ágætis aö vera kominn í beinan
karllegg af Johnny Hallyday, að sögn
Sperma, eins af aöstandendum tónleik-
anna. The Frogs heitir hljómsveit sem
Spermi er í ásamt vinum sínum Kon-
ráöi, Lord M. og Mitsiwt. Þór Eldon,
Björk í Kuklinu og Guökrist verða ekki
langt undan og hljómsveitin Fölu
frumskógarslagararnir með HÖH
Scrotum og Pétur í broddi fylkingar
láta sitt ekki eftir liggja. Síðast en ekki
síst: B. Gígja, skærasta poppstjarna á
Islandi ef betur er aö gáö, mun leika á
kassagítar. Ofsa f jör, segir Spermi!
ás
Statistar í stórslysamynd
Elíassonar í Ustasaf ni ASÍ
sér, í kyrrstöðu, er hún aöeins svipur
hjá sjón, dautt „form”.
Heillegri
en málverkin
Þaö sem ég er aö reyna að segja er
aö ungir málarar þurfa aö kunna aö
sviðsetja atburöi, annars veröa
manneskjur í myndum þeirra aö
statistum í stórslysamynd, svo vitnaö
sé í ungskáldiö.
Eins og stendur er Sigurlaugur
upptekinn af hinum ýmsu möguleikum
myndflatarins, ekki síst skreytigildi
hans, og lætur hið sálfræðilega drama
liggja rnilli hluta.
Grafík Sigurlaugs er að sumu leyti
heillegri en málverkin, ekki síst vegna
þess aö þar heldur hann sig viö
svart/hvítt eöa einn litartón, og
einfalda uppbyggingu atburöa. Þannig
heldur hann athygli áhorfandans
óskiptri. Auk þess gerir maður minni
kröfur til einkarlegra smámynda,
heldur en mikilfenglegra fleka. Allt um
það er ljóst, að Sigurlaugur Elíasson á
eftir aö koma enn frekar við sögu
málaralistar hér úti í Dumbshafi á
næstu árum.
AI
Nokkrir Hjalteyringar opna í kvöld
kl. 20 samsýningu í Nýlistasafninu.
Þessi hópur er skipaður Eric Rohner,
Rúnu Þorkelsdóttur, Jan Voss, Kess
Visser og Hettie van Egten. Þau
standa að sýningunni en hafa boðið
meö sér gesti sem er þýskur mynd-
listarmaður, Stephan Runge.
Þessir „Hjalteyringar” eru reyndar
af ýmsu þjóðerni. Þarna eru t.d.
Svisslendingur, Þjóðverji, tveir
Hollendingar og einn Islendingur úr
Kópavoginum. öll dvöldust þau á
Hjalteyri viö Eyjafjörð sl. sumar þar
sem þau unnu aö undirbúningi
sýningarinnar, sem samanstendur af
skúlptúrum, ljósmyndum, málverkum
og teikningum o.s.frv.
Sýningin í Nýlistasafninu er opin frá
kl. 16—20 daglega og stendur til
sunnudagsins 1. september nk.
Liðsmenn Siguröar þetta kvöldið
voru fjórir og ber fyrstan aö nefna
Tómas Einarsson. Tómas hefur, síöan
hann sneri heim, veriö einn af okkar
öruggustu bassaleikurum — maður
sem kann af smekkvísi aö vekja hina
dunandi undiröldu sveiflunnar án þess „Uppskrift blöndunnar: 3/5 Mezzoforte, 1/5 undiralda á la Tómas og 1/5 ósvikinn altósaxkjarni frá
aö þurfa aö grípa til stórkarlaleiks, en Sigurði Flosasyni — aldeilis dúndurblanda."
jafnframt leyfir hann bassanum að
sigla í ölduróti yfirborösins. Um hina
liösmennina þrjá var ég hreint ekki
öruggur í byrjun. Þeir hafa aö vísu
getið sér gott orð fyrir bræöingsleik, en
þaö segir hins vegar lítt til um hvort
sveifla þeirra nær niöur fyrir hvítfext-
ar öldurnar á yfirborðinu. En piltarnir
stóöu vel fyrir sínu og sýndu hér aö
þeir ráöa viö djúpristari músík en
þann skemmtilega bræðing sem þeir
leika í atvinnuskyni. Einkum kom mér
Eyþór á óvart, en hér heyrði ég hann í
fyrsta sinn leika á órafmagnað hljóð-
færi. Þarna kom sem sé fram athyglis-
Uppskríft að góðrí sveiflublöndu
Jasstónloikar í Norræna húsinu 19. ágúst.
Flytjendur: Sigurður Flosason, Tómas Einarsson,
Eyþór Gunnarsson, Friðrik Karlsson, Gunnlaugur
Briem.
Eftir aö hafa hlustaö lungann úr
sumrinu á þá músík helsta sem íslensk
fjallakyrrð og fuglar himinsins syngja
er þaö næstum ankannalegt aö ganga í
tónleikahús til aö hlýöa á skipulagöan
tónleik. Um þessar mundir hefst tími
farfuglatónleikanna. Þeir ungu
Eyjólfur Melsted
Hjalteyring-
aríNýlista-
safninu
músíkantar, sem sækja sér viðbótar-
menntun og reynslu erlendis, halda
gjarnan tónleika áður en haldiö er til
baka aö lokinni sumardvöl heima.
Einum slíkum farfuglatónleikum stóö
saxófónleikarinn Siguröur Flosason
fyrir í Norræna húsinu á mánudags-
kvöld.
Þaö hefur vissulega verið gaman aö
fylgjast meö ferh Sigurðar. Nánast
barn aö aldri var hann farinn að blása
meö reyndum jöxlum og hálfstálpaður
þótti hann sjálfsagöur í hverju því
stórliði sem blása skyldi undir merkj-
um sveiflunnar. Löngum þótti hann
fyrst og fremst maður hins mjúka tóns
og vissulega er mýktin einn þeirra
þátta sem hvaö mest eru áberandi í
tóni hans. Þakka þaö sumir hversu
markvisst klassískt uppeldi hann
hefur fengiö. Klassíkin hefur aö vísu
ekki fengið að sitja í fyrirrúmi á ferli
hans enda tækifærin ótal fleiri í heimi
jassins. Hjá Siguröi stefnir allt í rétta
átt. Tónn hans hefur öðlast enn meiri
fyllingu og áræði í leik aukist. Hann
nær að spanna blæbrigðaróf altósaxó-
fónsins frá a til ö og ekki þvælast
tæknivandamálin fyrir honum. Eg
þykist eygja í honum einn af úrvals-
blásurum framtíöarinnar.
verö blanda sem vissulega væri vert að
yröi hrist saman aftur. Uppskrift
blöndunnar: 3/5 Mezzoforte, 1/5 undir-
alda á la Tómas og 1/5 ósvikinn altó-
saxkjarni frá Sigurði Flosasyni —
aldeihs dúndurblanda. Af blöndunni er
að vísu örlítiö nýjabragð og einhverjir
kynnu aö segja að betur mætti saman
hrista. En stundum vill þaö nú líka til
aö of mikið er saman hrist svo aö
blandan missir ferskíeikabragöiö, en á
því er tæpast hætta hjá þessum táp-
miklu sveiflupiltum.
EM
Menning Menning Menning Menning
Hvaö sem annars má segja um mál-
verk ungs fólks í dag þá eru þau
blessunarlega laus við alla hálfvelgju.
Hið nýja expressjóníska málverk
hefur löggilt sterkar tilfinningar og
umbúðalausa tjáningu þeirra og því
láta menn gamminn geisa og leggja
allt undir. Andspænis risastórum flek-
um þeirra, þar sem tröllslegar
mannverur berast á banaspjótum,
leyfist áhorfendum ekki að fara undan
i flæmingi, bjarga sér meö yfirborðs-
kurteisi eöa hlutleysi, heldur veröa
þeir aö taka afstöðu, meö eöa móti.
I þeirri lognmollu sem oft einkennir
íslenska myndlist er því fengur aö
sýningum slíkra fullhuga. Sigurlaugur
Elíasson er einn þeirra en hann lauk
námi í Myndlista- og handíðaskólanum
árið 1983. Nú sýnir hann 15 málverk og
13 þrykk í Listasafni ASI.
Logar í litum
Verk hans hafa til að bera bæði kosti
og galla nýja málverksins. Hann
gengur hreint til verks, byggir upp
megináherslur, fígúratífar eöa hlut-
bundnar með öörum hætti, meö
ákveðnum dráttum og umlykur þær af-
strakt flötum, gróft og snöggt
máluðum, þannig aö allur myndflötur-
inn logar í litum. Ekki fer heldur á
milli mála aö Sigurlaugur kann með
liti aö fara. Bregöur stundum fyrir
purpuratónum fööur hans, Elíasar B.
Halldórssonar. Tilraunir hans með
óreglulega lagaöa striga sýna einnig
aö listamaöurinn hefur velt fyrir sér
tengslum málverks og umhverfis og
gerir sér ennfremur grein fyrir hlut-
gildi hins málaða striga.
Og út af fyrir sig er ekki nema eðli-
legt aö hann skuli vera undir áhrifum'
ýmissa helstu postula hins nýja
málverks.
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
Hið mannlega drama
Mannverur hans, renglulegar og
beinaberar, eru af hinum þýska skóla,
auk þess sem hann vísar beint til
Basehtz í mynd sem nefnist „180” og
er af andliti á hvolfi. Draugaleg andlit
Basquiats hins ameríska ganga einnig
aftur í sumum myndum hans. Hins
vegar er ýmislegt óljóst í myndrænni
hugsun hans. Eg sé t.d. ekki í hvaöa til-
gangi listamaðurinn skeytir saman
fleka í a.m.k. tveimur mynda sinna,
nr. 1 og nr. 3. I hvorugu tilfellinu
viröast málverkin græða á slíkum
brögöum.
En mest velti ég fyrir mér hvernig
hann ætlast til aö viö tökum því mann-
lega drama sem hann uppmálar.
I verkum Sigurlaugs, eins og margra
annarra ungra málara, hefur
manneskjan veriö stööluö svo mjög aö
hún hættir nánast aö „fúngera” ein og
sér heldur þarf hún á ýktum, há-
dramatískum hreyfingum að halda til
aö réttlæta sig í málverkinu. Ein og
Tónlist