Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1986, Page 33

MIÐVIKUDAGUR 26. NÖVEMBER 1986.
33
DV
£æra. Hins vegar er það lofsvert og
til fyrirmyndar hjá hinu nýja leik-
húsi að prenta verkið allt í leikskrá
og mættu aðrir gera eins.
Mest mæðir á leikurunum Bryn-
dísi Petru Bragadóttur og Ellert A.
Ingimundarsyni, sem leika þau Oi
og Sakkó. Eins og fyrr segir ljær
höfúndur persónunum engin sérein-
kenni. Áhorfendur kynnast þeim
aðeins í gegnum hugsanir þeirra,
sem eru sundurlausar, og þegar
minnst varir er svo klippt á þráðinn.
Þau Bryndís og Ellert leika bæði af
öryggi og þrótti í kaldranalegu um-
hverfi Kjallaraleikhússins.
leikslok, en þá er hann negldur nið-
ur í bókstaflegri merkingu. Þröstur
Guðbjartsson leikur mann þennan
í návígi
Leikmynd er engin utan sú, sem
Leiklist
Auður Eydal
staðurinn sjálfúr leggur til, en lýsing
gefur mismunandi áherslupunkta.
Þriðja persónan í leiknum, maður í
bíl, hlýtur dapurleg örlög, þegar of-
beldið heldur innreið sína undir
Menning
og gerir hlutverkinu þau skil, sem
efni standa tiL
Guðjón Pedersen leikstjóri hefur
að því er séð verður unnið ágætlega
úr þeim efnivið, sem fyrir hendi var.
Á takmörkuðu rými kjallaragólfsins,
innan um bera bjálkana, mæddi eins
og fyrr segir mikið á leikurunum
sjálfum, sem eru þama í miklu ná-
vígi við áhorfendur.
Þýðing Hafliða Amgrímssonar er
ágætlega gerð í anda eflúsins.
Aðstandendum Frú Emilíu skal að
lokum óskað velfamaðar og verður
gaman að fylgjast með framtíðar-
verkefnum hópsins.
AE
Bryndis Petra Bragadóttir, Ellert A. Ingimundason og Þröstur Guðbjartsson
í hlutverkum sinum i „Mercedes".
Nærverumiklir stokkar
Sýning Helga Gíslasonar að Kjarvalsstöðum
Þrútt fyrir mikla og óumdeilanlega
þekkingu Helga Gíslasonar ú sérstakri
náttúm bronsins hef ég aldrei getað
fellt mig við bronsskúlptúr hans.
Kannski er minni eigin glámskyggni
um að kenna.
Ég get ómögulega lesið afdráttar-
lausa sjálfstæðisyfirlýsingu út úr
gljáandi bronsinu hjá listamanninum,
aðeins áferðafallegar endurtekningar
á hinu og þessu sem verið hefúr ofar-
lega á baugi í módemískum skúlptúr
undanfama áratugi.
Hugsanlega hefúr Helgi sjálfúr ekki
„fundið sig“ í bronsinu heldur þrátt
fyrir mikil afköst hans í málroinum.
Öðmvisi er tæplega hægt að túlka
þá umbreytingu sem virðist hafa átt
sér stað í skúlptúr hans við nokkurra
mánaða dvöl í Finnlandi.
Sú umbreyting, eða bylting, er nú
til sýnis á vesturgangi Kjarvalsstaða,
teygir sig raunar inn á sýningu Sig-
urðar Örlygssonar.
Þama er að finna þrettán skúlptúra,
að mestu leyti úr tré, en með ívafi eða
bryddingum úr jámi og kopar.
Með þeim hefúr Helgi sagt skilið við
MyndJist
Aðalsteinn Ingólfsson
nostrið við bronssteypuna, að minnsta
kosti í bili, og fær útrás fyrir atorku
sina og óhefta sköpunargleði.
Sama ættarmótið
Að vísu snýr Helgi ekki alveg við
blaðinu í list sinni enda getur enginn
þurrkað út eigin fortíð.
Helgi Gislason - SkurðgoA, málað tré, 1986.
Ættarmótið leynir sér ekki í sumum
hinna uppréttu trémynda og mörgum
eldri bronsmyndum með afstrakt yfir-
bragði, til dæmis í því hvemig lista-
maðurinn stillir saman mjúkum
útlínum og tenntum, þannig að þessar
andstæður kallast á.
Það er heldur ekki óralangur gangur
frá ljósnæmu yfirborði bronsmynd-
anna til skjannalitanna sem Helgi
pentar nú á hrjúft ytra borð trédrumba
sinna.
Hinir nýju skúlptúrar Helga em í
anda hins nýja prímitífisma í skúlp-
túr, sem er svo að sinu leyti afsprengi
ný-expressjónismans í málverkinu, eða
er að minnsta kosti í nánum skyldleika
við hann. Skúlptúrar Brynhildar Þor-
geirsdóttur eru í þessum dúr, svo og
keramíkskúlptúrar Borghildar
Óskarsdóttur, Sóleyjar Eiríksdóttur
og fleiri listamanna.
Og ef grannt er skoðað er Siguijón
heitinn Ólafsson sennilega einn af
stofnendum þessarar skúlptúrdeildar.
I þessum skúlptúr skiptir sjálf form-
gerðin, samspil formanna, snöggtum
minna máli en tákngerðin, eða „tóte-
mískt“ kynngi hverrar myndar.
Skúlptúrinn þarf að hafa sömu áhrif
á áhorfandann og tótemstólpi, skurð-
goð eða öndvegissúlur höfðu a fólk til
foma, eða í myrkviðum Suður-Amer-
íku eða Afiíku.
Úttekt úr duldarreikningnum
Til þess að geta haft þessi sömu áhrif
á nútímamanninn þarf myndhöggvar-
inn að taka út úr duldarreikningi
goðsagnabankans sem við höfum
komið okkur upp og magna þau föng
upp í nærverumikla skúlptúra.
Þetta hefúr Helga tekist mætavel.
Skúlptúrar hans ýta við rmdirvitund-
inni, bera okkur boð sem hugurinn
greinir ekki en fa hjartað til að slá
hraðar.
í stokkum Helga djarfar fyrir hjá-
guðum okkar, fyrr og nú, myndgerv-
ingum hjátrúar og þjóðsagna, svo og
öðrum minnum, fomum og nýmóðins.
I leiðinni kemst listamaðurinn tæp-
ast hjá því að vitna í samferðamenn
sína í viðarkúnst, lifandi sem liðna,
allt frá Brancusi til hins finnska meist-
ara, Kains Tapper.
En mestu máli skiptir að Helgi virð-
ist hafa fullan hug á að gera þennan
skúlptúr að sínum. í leiðinni bætir
hann nýjum kafla við þróunarsögu
íslensks skúlptúrs.
-ai
ÚTBOÐÁ
PRENTUN
TÉKKHEFTA
Landsbanki íslands óskar eftir tilboöum í
prentun tékkaeyðublaða og frágang þeirra í
25 og 50 eyðublaða hefti fyrir alla
afgreiðslustaði bankans.
Útboðsgögn verða afhent hjá
tæknisviði bankans, Álfabakka 10,
109 Reykjavík, frá og með miðvikudeginum
26. nóvember 1986.
Frestur til að skila tilboði rennur út
föstudaginn 19. desember 1986, kl. 11:00.
L
Landsbanki
(slands
Banki allra landsmanna