Dagblaðið Vísir - DV - 27.06.1987, Síða 9

LAUGARDAGUR 27. JÚNÍ 1987.
55 »

•ÉktÆS
bera svipaðar tilfmningar til hans.
Rósa skutla, fjögurra mánaða hvolp-
ur, hjúfraði sig vinalega að hálsakoti
Hálfdánar þegar verið var að mynda
þau saman og greinilega var henni
' ekkert um ljósmyndarann gefið.
Enginn hundanna, sem voru úti,
gerði minnstu tilraun til að nálgast
gestina, ekki einu sinni til að þefa,
hvað þá meir.
Eins og áður sagði verður Hálfdán
sextíu og eins árs á þessu ári. Hann
á sautján afkomendur, sex börn og
ellefu barnabörn. „Bömin koma til
mín á hverju ári,“ sagði Hálfdán og
brosti. „Ég var giftur í þrjátíu ár en
við skildum, nú bý ég hér með hund-
unum og einum ketti, ég hef draum-
farir einu sinni í hverri viku og aldrei
með þeirri sömu, hvað viljið þið hafa
það betra?“ sagði Hálfdán og kímdi,
„mig langar allavega ekki suður."
„Hér er gott að vera“
Seyðisfjörður er góður staður og
hér er gott að vera, það er bara hel-
vítis vegurinn, mér líður best þegar
hann er lokaður. Fólk stoppar svo
oft til að forvitnast. Hér hef ég allt
sem ég þarf. Ég hef oft á minni ævi
skaffað mína vinnu sjálfur. Hér geri
ég það. Þegar komið var með matinn
til mín um árið var sett á mig til-
kynningarskylda, tilkynningar-
skylda, hugsið ykkur, ég þurfti að
hringja í hverri viku til að láta vita
að hundarnir væru ekki búnir að
borða mig, en mér og hundunum líð-
ur vel saman.“
Hálfdán og hundarnir
Það er sterkt samband á milli Hálf-
dánar og hundanna, það dylst engum
sem séð hefur. Það er því von að
Hálfdán sé særður eftir að fjórir
þeirra voru drepnir, að ástæðulausu
eftir því sem hann segir. En hafa
hundarnir aldrei gert neinum neitt?
„Jú, eitt sinn beit einn þeirra mann
en áður hafði maðurinn hent í hund-
inn grjóti, barið hann með spýtu og
sparkað í hann. Það er ekki rétt að
það sé bara búið að drepa fjóra
hunda, þeir eru orðnir níu og auk
þess er Straumur ræfillinn svo illa
taugaveiklaður, en hann slapp úr
árásinni um daginn, að hann nær sér
líklegast aldrei.
Einu sinni var hundur frá mér á
tík frá Eyri, þá var hann skotinn í
kviðinn svo hann særðist, þá var
hann tekinn og settur á bál. Annað
sinn voru þrjár tíkur skotnar. Ein
þeirra komst heim illa særð og dó
hún í fanginu á mér. Eitt sinn stopp-
aði bíll hér niðri á veginum, ég veit
hver var á bilnum, bílstjórinn flaut-
aði til sín hundana og ók síðan á
fullu inn í þvöguna. Ég varð að af-
lífa einn.
Hundarnir eru vel agaðir. Ég get
sagt ykkur sögu af því að eitt sinn
fór ég upp á fjall á eftir rjúpnaskytt-
um. Þeir skutu og skutu en hirtu
aldrei upp særðu rjúpurnar. Þeir
komu heim með tíu rjúpur en ég með
tuttugu, byssulaus, því hundarnir
sóttu fyrir mig rjúpurnar sem hinir
skildu eftir.
Eitt sinn fór ég yfir fjörðinn og út
eftir, ég var með byssu og skaut tíu
Söltuð hrogn, góðgæti.
skarfa. Það hvessti á mig og byrjaði
að snjóa. Ég sá að það yrði erfitt
fyrir mig að komast heim með alla
byrðina. Ég var með einn hund með
mér, ég batt aftan i hann sex fugla.
Hann dró þá fyrir mig heim og tróð
slóðina líka.
Hundarnir heita allir ákveðnum
nöfnum, ég skal segja ykkur nokkur:
Prins, Hringur, Pési, Valli, Trýna,
Brana, Snotra, Trísa, Straumur,
Frekjublíða, Dúkkulísa og Rósa
skutla, ég skírði hana eftir gleðikonu
í Fleetwood en öll áhöfnin, að mér
undanskildum, fékk lekanda af
henni, ég þorði ekki á hana. Hún var
falleg, hún Rósa. Ég fékk það verk
að sprauta mannskapinn með pens-
líni svo þeir yrðu búnir að ná sér
þegar þeir kæmu heim. Ég sprautaði
þá alla með sömu nálinni niðri á fýr-
plássi, ég var kyndari þegar þetta
var.
Ég er eiginlega hættur að drekka,
ég hef drukkið sex lítra af rauðvíni
frá áramótum. það er ekki mikið
þegar maður var fullur allar helgar
hér áður fyrr.“
Sérstakur karl
Það dylst engum að Hálfdán Ólafs-
son er sérstakur karl. En hver er
ekki sérstakur að einu eða öðru
leyti? Við að hlusta á Hálfdán segja
frá sér og sínu lífi verður óneitanlega
að viðurkennast að honum getur lið-
ið vel: „ef ég bara fæ að vera í friði",
eins og hann segir sjálfur.
Hann meiddist i vetur en vill ekki
til læknis þrátt fyrir að meiðslin tefji
hann í því sem hann á eftir ógert.
Hann er kominn vel á veg með
hundagirðingu og segir að það verði
gott þegar því verki ljúki. þá þurfi
hann varla að óttast að vinir sínir,
hundarnir, verði skotnir af bvssu-
mönnum. Hann segir líka að eitt sinn
hafi verið klippt á girðingar hjá sér
þegar hann var ekki heima til að
sauðféð kæmist i kálið og kartöflurn-
ar og annað sinn hafi verið brotist
inn til sín og öllum verkfærunum
sinum stolið. Hálfdán biður um að
þessu ljúki og hann fái frið.
-sme
Selskinnin ætla ég að nota á sófa-
sett einhvern tíma.
Seyðisfjörður er góður staður.
Andlit fyrir hund-
ana mína.
Eru þeir farnir að
hafa þetta i dósum,
asskoti er þetta
gott.
Kryddsild, ma bjoða ykkur, strakar?