Dagblaðið Vísir - DV - 08.03.1988, Blaðsíða 32

32
ÞRIÐJUDAGUR 8. MARS 1988.
Lífsstíll___________________________DV
Bíladellukariarnir telja ekki
eftir sér vinnu og fjármuni
Góður árangur fyllilega áreynslunnar virði
Þeir eru ófáir sem leggja mikiö upp
úr glæsilegum bílum. Sumir vilja
hafa bílana kraftmikla, aörir stóra
og enn aðrir þolmikla. Svo eru til
þeir sem leggja mikið upp úr aö eiga
sem elsta bíla, fombíla, en þeir þurfa
jafnframt aö vera í toppstandi og
glansa vel.
Þessum áhugamönnum um bíla er
það sameiginlegt aö umframpening-
ar, og jafnvel meira til, fer í þetta
áhugamál þeirra. Sérhönnuö og afl-
mikil vél í amerískan bíl getur kostað
hátt í venjulegt bílverð og síöan bæt-
ast óteljandi aörir aukahlutir í
safnið. Einstaka þeirra manna sem
keppa í kvartmílu hafa jafnvel gengiö
svo langt aö hanna og smíða sérstaka
bíla fyrir keppnina en hraðskreiðir
bílar eru eitthvaö í kringum tíu sek-
úndur að þeysa kvartmíluna þegar
vel gengur.
Mikill meirihluti bílaáhugamanna
er svokallaðir jeppamenn eða fjalla-
menn. Þeir una sér hvergi betur en
á einhverjum troðningum upp til
fjalla og þá ekki síst í djúpum snjó
og kafaldsbylur þarf ekki að skemma
fyrir. Fjallamenn eru yfirleitt mjög
vel búnir og fara oftast á fleiri en
einum jeppa í slík ferðalög og því er
öryggið mikið.
Markmiðið hjá kvartmílumönnum
og eigendum kraftmikilla bíla er að
sjálfsögðu að komast sem hraðast og
ná hámarkshraðanum á sem
skemmstum tíma. Til að ná takmark-
inu nota eigendurnir mikinn tíma í
bílskúrunum þar sem þeir skipta um
Dægradvöl
• ♦
vélar, bora þær út, skipta um blönd-
unga, knastása, girkassa, drif, setja
flækjur undir bílana og hvað þetta
heitir nú allt saman. Þetta kostar að
sjálfsögðu töluvert fé fyrir utan allan
tímann og fyrirhöfnina sem í breyt-
ingarnar fer en það telja menn nú
ekki eftir sér. Og ef þeir gleyma þeirri
staðreynd að engin keðja er sterkari
en veikasti hlekkurinn kostar það
gjarnan brotið drif eða öxul eða eitt-
hvað enn annað. Það þýðir að enn
verður að fara með bílinn í bílskúr
og vinna við hann hefst að nýju.
Markmiðið hjá fornbílaáhuga-
mönnum er hvorki það að ná miklum
hraða eða komast upp á fjöll heldur
að endursmíða safngripi. Nákvæmni
og þolinmæði er mikilvægur þáttur
í starfi fornbílamanna og svo er
nauösynlegt fyrir þá að vera lag-
hentir. Að bílarnir séu sem uppruna-
legastir er aðalatriðið og gildir það
jafnt um stóra hluti sem minnstu
smáatriði. Marga varahlutina verða
fornbílamennirnir að smíða sjálfir
og fara þeir þá eftir teikningum og
gömlum myndum. Þetta er tímafrek
tómstundaiðja og getur kostað skild-
inginn en menn telja sig fá það
margfalt endurgoldið þegar vel tekst
til.
Þessum ólíku gerðum bíladellu-
karla er það sameiginlegt að þeir
telja sig fá feikilega mikið út úr
áhugamáli sínu. Áhugamálið er lífið,
eins og þeir segja, og mörgu vildu
þeir til fórna áður en þeir slepptu
því. -ATA
Bílarnir þurfa
að vera sem
upprunalegastir
- segir Rúdolf Kristinsson, formaður Fornbílaklúbbsins
Rúdolf með hjól af Overlandin-
um sem hann er byrjaður að
vinna við. Slíkir bilar voru
v nokkuð algengir hér á landi á
V sínum tíma en nú er enginn til.
DV-mynd GVA
X
... v
„Aðalatriðið hjá-okkur fornbíla-
mönnum er að hafa bílana sem
upprunalegasta og líkasta þvi sem
þeir voru þegar þeir komu af færi-
bandinu," sagði Rúdolf Kristins-
son, forstjóri og formaður
Fornbílaklúbbsins.
„Við þurfum í flestum tilfellum
að endursmíða bílana ef svo má að
orði komast. Bílarnir, sem við fáum
í hendur, eru meira og minna sund-
urryðgaðir og skemmdir, auk þess
sem seinni tíma aukahlutum hefur
verið bætt í þá. Þetta þurfum við
allt að lagfæra, endurbæta og end-
ursmíða þá hluti sem vantar.
Til að auðvelda okkur smíðina
verðum við að vera meö teikningar
af gömlu bílunum og öllum hlutum
þeirra. Stundum verðum við að
fjarlægja nýrri hluti úr bílunum,
sem gerðu þá betri, og setja upp •
Rúdolf Kristinsson í Ford A bílnum
sínum, árgerð ’29. Bíll þessi er
fullbúinn, nánast nákvæmlega
eins og daginn sem hann kom af
færibandinu.
DV-mynd GVA